Saudação

1 Eu, Simão Pedro, servo e apóstolo de Jesus Cristo, escrevo esta carta a vocês que, por causa da bondade do nosso Deus e Salvador Jesus Cristo, receberam uma fé tão preciosa como a nossa.

2 Que a graça e a paz estejam com vocês e aumentem cada vez mais, por meio do conhecimento que vocês têm de Deus e de Jesus, o nosso Senhor!

Deus chama e escolhe

3 O poder de Deus nos tem dado tudo o que precisamos para viver uma vida que agrada a ele, por meio do conhecimento que temos daquele que nos chamou para tomar parte na sua própria glória e bondade. 4 Desse modo ele nos tem dado os maravilhosos e preciosos dons que prometeu. Ele fez isso para que, por meio desses dons, nós escapássemos da imoralidade que os maus desejos trouxeram a este mundo e pudéssemos tomar parte na sua natureza divina. 5 Por isso mesmo façam todo o possível para juntar a bondade à fé que vocês têm. À bondade juntem o conhecimento 6 e ao conhecimento, o domínio próprio. Ao domínio próprio juntem a perseverança e à perseverança, a devoção a Deus. 7 A essa devoção juntem a amizade cristã e à amizade cristã juntem o amor. 8 Pois são essas as qualidades que vocês precisam ter. Se vocês as tiverem e fizerem com que elas aumentem, serão cada vez mais ativos e produzirão muita coisa boa como resultado do conhecimento que vocês têm do nosso Senhor Jesus Cristo. 9 Mas quem não tem essas coisas é como um cego ou como alguém que enxerga pouco e esqueceu que foi purificado dos seus pecados passados.

10 Portanto, meus irmãos, procurem ficar cada vez mais firmes na certeza de que Deus os chamou e escolheu. Se vocês fizerem isso, jamais abandonarão a fé 11 e assim receberão todo o direito de entrar no Reino eterno do nosso Senhor e Salvador Jesus Cristo.

12 Por isso, farei sempre com que vocês lembrem dessas coisas, embora já as conheçam e estejam firmes na verdade que receberam. 13 Penso que, enquanto eu viver, é justo que faça com que vocês lembrem dessas coisas. 14 Pois sei que logo terei de deixar este corpo mortal, como o nosso Senhor Jesus Cristo me disse claramente. 15 Portanto, farei tudo o que puder para que, depois da minha morte, vocês lembrem sempre dessas coisas.

Testemunhas da glória de Cristo

16 Nós não estávamos contando coisas inventadas quando anunciamos a vocês a vinda poderosa do nosso Senhor Jesus Cristo, pois com os nossos próprios olhos nós vimos a sua grandeza. 17 Nós estávamos lá quando Deus, o Pai, lhe deu honra e glória. Ele ouviu a voz da Suprema Glória dizer: "Este é o meu Filho querido, que me dá muita alegria!" 18 Nós mesmos ouvimos essa voz que veio do céu quando estávamos com o Senhor Jesus no monte sagrado.

19 Assim temos mais confiança ainda na mensagem anunciada pelos profetas. Vocês fazem bem em prestar atenção nessa mensagem. Pois ela é como uma luz que brilha em lugar escuro, até que o dia amanheça e a luz da estrela da manhã brilhe no coração de vocês. 20 Acima de tudo, porém, lembrem disto: ninguém pode explicar, por si mesmo, uma profecia das Escrituras Sagradas. 21 Pois nenhuma mensagem profética veio da vontade humana, mas as pessoas eram guiadas pelo Espírito Santo quando anunciavam a mensagem que vinha de Deus.

1 Simon Petrus, ä Knecht un Aposchtel Jesus Chrischti, an alli, de mit uns(us) dselbe diire Glaube gregt hän durch d Grechtigkeit, de unsa Gott git un dr Heiland Jesus Chrischtus:

2 Gott gib äich viel Gnade un Friede durch s Wisse iba Gott un Jesus, unsares Herrn!

3 Alles, was zum Läbä un zue d Fromm si dient, het uns(us) sini göttlichi Kraft gschenkt durch s Wisse iba den, der uns(us) bruefe het durch sini Herrlichkeit un Kraft.

4 Durch sie sin uns(us) de diire un allagreschte Vuheißige (Vuschpreche) gschenkt, dmit ihr dodurch Adeil gregt an dr göttliche Natur, de ihr gflohe sin dr vuderbliche Luscht in d Welt.

5 So wendet alli Meh dra un zeigt in äirem Glaube Tugend un in d Tugend s Wisse

6 un im Wisse Maß un im Maß Geduld un in dr Geduld Fromm si

7 un im Fromm si Bredalebi un in dr Bredalebi d Lebi zue ällei Lit.

8 Denn wenn des alles viel bi äich isch, wird's äich nit ful un unfruchtbar si losse im Wisse iba unsaren Herrn Jesus Chrischtus.

9 Wer des aba nit het, der isch blind un dappt im Dunkle un het vugässä, daß sa(er) sufa wore isch vu sinene frehere (alde) Sinde.

10 Drum, lebi Breda, bmehe äich desto me, äiri Bruefig un Erwählig feschtzmache. Denn wenn ihr des den, den ihr nit hiflege,

11 un so wird äich viel ge wäre dr Igang in s ewige Rich unsares Herrn un Heiland Jesus Chrischtus.

12 Drum will ich's nit losse, äich alliziit dra z erinnere, obwohl ihr's wißt un gschtärkt sin in dr Wohret, de unda äich isch.

13 Ich halt s aba fir richtig, solang i(ich) in der Hitte bi, äich z erinnere;

14 denn i(ich) weiß, daß i(ich) mi Hitte bald vulo mueß, we s ma(mir) au unsa Herr Jesus Chrischtus gsait(vurote, ereffnet) het.

15 Ich will mi aba bmehe, daß ihr des alliziit au nohch minem Schterbe im Adenke bhalte kennt.

16 Denn ma(mir) sin nit usdenkte Fable gfolgt, als ma(mir) äich kundgmacht hän de Kraft un des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus; sundern ma(mir) hän sini Herrlichkeit selba gsähne.

17 Denn na(er) empfing vu Gott, däm Vada (Babbe), Ehri un Pries durch ä Schtimm, de zue nem kummt vu dr große Herrlichkeit: Des isch mi liebe Bue, a däm i(ich) Wohlgfalle ha.

18 Un de Schtimm hän ma(mir) ghärt vum Himmel kumme, als ma(mir) mit nem ware uf däm heilige Berg.

19 Um so feschta hän ma(mir) des prophetische Wort, un ihr den guet dra, daß ihr druf achte als uf ä Lecht, des do schient a nem dunkle Platz, bis der Dag abricht un dr Morgeschtern ufgoht in äirem Herz.

20 Un des sollt ihr vor ällei wisse, daß keini Wissagig in dr Schrift ä Sach eigena Uslegung isch.

21 Denn s isch noh ne ä Wissagig üs menschlichem Wille vorbrocht worde, sundern triebe vum heilige Geischt hän Lit im Name Gottes gschwätzt.