1 Tunc Iesus locutus est ad turbas et ad discipulos suos
2 dicens: " Super cathedram Moysis sederunt scribae et pharisaei.
3 Omnia ergo, quaecumque dixerint vobis, facite et servate; secundum opera vero eorum nolite facere: dicunt enim et non faciunt.
4 Alligant autem onera gravia et importabilia et imponunt in umeros hominum, ipsi autem digito suo nolunt ea movere.
5 Omnia vero opera sua faciunt, ut videantur ab hominibus: dilatant enim phylacteria sua et magnificant fimbrias,
6 amant autem primum recubitum in cenis et primas cathedras in synagogis
7 et salutationes in foro et vocari ab hominibus Rabbi.
8 Vos autem nolite vocari Rabbi; unus enim est Magister vester, omnes autem vos fratres estis.
9 Et Patrem nolite vocare vobis super terram, unus enim est Pater vester, caelestis.
10 Nec vocemini Magistri, quia Magister vester unus est, Christus.
11 Qui maior est vestrum, erit minister vester.
12 Qui autem se exaltaverit, humiliabitur; et, qui se humiliaverit, exaltabitur.
13 Vae autem vobis, scribae et pharisaei hypocritae, quia clauditis regnum caelorum ante homines! Vosenim non intratis nec introeuntes sinitis intrare.
14 ()
15 Vae vobis, scribae et pharisaei hypocritae, quia circuitis mare et aridam, ut faciatis unum proselytum, et cum fuerit factus, facitis eum filium gehennae duplo quam vos!
16 Vae vobis, duces caeci, qui dicitis: "Quicumque iuraverit per templum, nihil est; quicumque autem iuraverit in auro templi, debet".
17 Stulti et caeci! Quid enim maius est: aurum an templum, quod sanctificat aurum?
18 Et: "Quicumque iuraverit in altari, nihil est; quicumque autem iuraverit in dono, quod est super illud, debet".
19 Caeci! Quid enim maius est: donum an altare, quod sanctificat donum?
20 Qui ergo iuraverit in altari, iurat in eo et in omnibus, quae super illud sunt;
21 et, qui iuraverit in templo, iurat in illo et in eo, qui inhabitat in ipso;
22 et, qui iuraverit in caelo, iurat in throno Dei et in eo, qui sedet super eum.
23 Vae vobis, scribae et pharisaei hypocritae, quia decimatis mentam et anethum et cyminum et reliquistis, quae graviora sunt legis: iudicium et misericordiam et fidem! Haec oportuit facere et illa non omittere.
24 Duces caeci, excolantes culicem, camelum autem glutientes.
25 Vae vobis, scribae et pharisaei hypocritae, quia mundatis, quod de foris est calicis et paropsidis, intus autem pleni sunt rapina et immunditia!
26 Pharisaee caece, munda prius, quod intus est calicis, ut fiat et id, quod de foris eius est, mundum.
27 Vae vobis, scribae et pharisaei hypocritae, quia similes estis sepulcris dealbatis, quae a foris quidem parent speciosa, intus vero plena sunt ossibus mortuorum et omni spurcitia!
28 Sic et vos a foris quidem paretis hominibus iusti, intus autem pleni estis hypocrisi et iniquitate.
29 Vae vobis, scribae et pharisaei hypocritae, qui aedificatis sepulcra prophetarum et ornatis monumenta iustorum
30 et dicitis: "Si fuissemus in diebus patrum nostrorum, non essemus socii eorum in sanguine prophetarum"!
31 Itaque testimonio estis vobismetipsis quia filii estis eorum, qui prophetas occiderunt.
32 Et vos implete mensuram patrum vestrorum.
33 Serpentes, genimina viperarum, quomodo fugietis a iudicio gehennae?
34 Ideo ecce ego mitto ad vos prophetas et sapientes et scribas; ex illis occidetis et crucifigetis et ex eis flagellabitis in synagogis vestris et persequemini de civitate in civitatem,
35 ut veniat super vos omnis sanguis iustus, qui effusus est super terram a sanguine Abel iusti usque ad sanguinem Zachariae filii Barachiae, quem occidistis inter templum et altare.
36 Amen dico vobis: Venient haec omnia super generationem istam.
37 Ierusalem, Ierusalem, quae occidis prophetas et lapidas eos, qui ad te missi sunt, quotiens volui congregare filios tuos, quemadmodum gallina congregat pullos suos sub alas, et noluistis!
38 Ecce relinquitur vobis domus vestra deserta!
39 Dico enim vobis: Non me videbitis amodo, donec dicatis: "Benedictus, qui venit in nomine Dominil" ".
1 Então falou Jesus ao povo e a seus discípulos:
2 Na cadeira de Moisés se assentam os escribas e os fariseus.
3 Fazei e observai, pois, tudo quanto eles vos disserem, porém não os imiteis nas suas obras; porque dizem e não fazem.
4 Atam fardos pesados e põem-nos sobre os ombros dos homens, entretanto eles mesmos nem com o dedo querem movê-los.
5 Praticam, porém, todas as suas obras para serem vistos dos homens; pois alargam os seus filactérios e alongam as suas fímbrias,
6 e gostam do primeiro lugar nos banquetes, das primeiras cadeiras nas sinagogas,
7 das saudações nas praças, e de serem chamados mestres pelos homens.
8 Mas vós não queirais ser chamados mestres; porque só um é vosso mestre, e todos vós sois irmãos.
9 A ninguém sobre a terra chameis vosso pai; porque só um é vosso Pai, aquele que está no céu.
10 Nem queirais ser chamados mestres, porque só um é vosso mestre, o Cristo.
11 Mas o maior dentre vós será vosso servo.
12 Quem se exaltar, será humilhado; e quem se humilhar, será exaltado.
13 Mas ai de vós, escribas e fariseus hipócritas! porque fechais aos homens o reino dos céus; pois nem vós entrais, nem deixais entrar os que estão entrando.
14 {Ai de vós, escribas e fariseus hipócritas! porque devorais as casas das viúvas sob pretextos de longas orações; por isso recebereis maior condenação.}
15 Ai de vós, escribas e fariseus hipócritas! porque rodeais o mar e a terra para fazerdes um prosélito; e depois de feito, o tornais em dobro mais filho da geena do que vós.
16 Ai de vós, guias cegos! que dizeis: Quem jurar pelo santuário, isso nada é; mas quem jurar pelo ouro do santuário, fica obrigado ao que jurou.
17 Néscios e cegos! pois qual é maior, o ouro ou o santuário que santifica o ouro?
18 Quem jurar pelo altar, isso nada é; mas quem jurar pela oferta que está sobre o altar, fica obrigado ao que jurou.
19 Cegos! pois qual é maior, a oferta ou o altar que santifica a oferta?
20 Quem, pois, jura pelo altar, jura por ele, e por tudo o que está sobre ele;
21 quem jura pelo santuário, jura por ele, e por aquele que nele habita;
22 e quem jura pelo céu, jura pelo trono de Deus, e por aquele que nele se assenta.
23 Ai de vós, escribas e fariseus hipócritas! porque dizimais a hortelã, o endro e o cominho, e tendes negligenciado os preceitos mais importantes da Lei, que são a justiça, a misericórdia e a fidelidade; estas coisas, porém, devíeis fazer sem omitirdes aquelas.
24 Guias cegos! que coais um mosquito e engolis um camelo.
25 Ai de vós, escribas e fariseus hipócritas! porque limpais o exterior do copo e do prato, mas estes por dentro estão cheios de rapina e de intemperança.
26 Fariseu cego! limpa primeiro o interior do copo, para que também o seu exterior se torne limpo.
27 Ai de vós, escribas e fariseus hipócritas! porque sois semelhantes aos sepulcros branqueados, que por fora parecem realmente vistosos, mas por dentro estão cheios de ossos de mortos e de toda a imundícia.
28 Assim também vós exteriormente pareceis justos aos homens, mas por dentro estais cheios de hipocrisia e de iniqüidade.
29 Ai de vós, escribas e fariseus hipócritas! porque erigis os sepulcros dos profetas e adornais os túmulos dos justos,
30 e dizeis: Se tivéssemos vivido nos dias de nossos pais, não teríamos sido seus cúmplices no sangue dos profetas.
31 Assim testificais contra vós mesmos que sois filhos daqueles que mataram os profetas.
32 Enchei, pois, a medida de vossos pais.
33 Serpentes, raça de víboras! como escapareis da condenação da geena?
34 Por isso é que eu vos envio profetas, sábios e escribas: a uns matareis e crucificareis, a outros açoitareis nas vossas sinagogas e perseguireis de cidade em cidade;
35 para que venha sobre vós todo o sangue dos justos derramado sobre a terra, desde o sangue do justo Abel até o sangue de Zacarias, filho de Baraquias, a quem matastes entre o santuário e o altar.
36 Em verdade vos digo que tudo isto virá sobre esta geração.
37 Jerusalém, Jerusalém! que matas os profetas e apedrejas os que te são enviados! quantas vezes quis eu ajuntar teus filhos, como uma galinha ajunta os do seu ninho debaixo das suas asas, e tu não o quiseste!
38 Eis aí vos é deixada a vossa casa.
39 Declaro-vos, pois, que desde agora não me vereis mais, até que digais: Bendito aquele que vem em nome do Senhor.