1 Quid ergo dicemus invenisse Abraham progenitorem no strum secundum carnem?

2 Si enim Abraham ex operibus iustificatus est, habet gloriam sed non apud Deum.

3 Quid enim Scriptura dicit? " Credidit autem Abraham Deo, et reputatum est illi ad iustitiam ".

4 Ei autem, qui operatur, merces non reputatur secundum gratiam sed secundum debitum;

5 ei vero, qui non operatur, sed credit in eum, qui iustificat impium, reputatur fides eius ad iustitiam,

6 sicut et David dicit beatitudinem hominis, cui Deus reputat iustitiam sine operibus:

7 " Beati, quorum remissae sunt iniquitates,et quorum tecta sunt peccata.

8 Beatus vir, cui non imputabit Dominus peccatum ".

9 Beatitudo ergo haec in circumcisione an etiam in praeputio? Dicimus enim: " Reputata est Abrahae fides ad iustitiam ".

10 Quomodo ergo reputata est? In circumcisione an in praeputio? Non in circumcisione sed in praeputio:

11 et signum accepit circumcisionis, signaculum iustitiae fidei, quae fuit in praeputio, ut esset pater omnium credentium per praeputium, ut reputetur illis iustitia,

12 et pater circumcisionis his non tantum, qui ex circumcisione sunt, sed et qui sectantur vestigia eius, quae fuit in praeputio, fidei patris nostri Abrahae.

13 Non enim per legem promissio Abrahae aut semini eius, ut heres esset mundi, sed per iustitiam fidei;

14 si enim qui ex lege heredes sunt, exinanita est fides, et abolita est promissio.

15 Lex enim iram operatur; ubi autem non est lex, nec praevaricatio.

16 Ideo ex fide, ut secundum gratiam, ut firma sit promissio omni semini, non ei, qui ex lege est solum, sed et ei, qui ex fide est Abrahae - qui est pater omnium nostrum,

17 sicut scriptum est: " Patrem multarum gentium posui te " C, ante Deum, cui credidit, qui vivificat mortuos et vocat ea, quae non sunt, quasi sint;

18 qui contra spem in spe credidit, ut fieret pater multarum gentium, secundum quod dictum est: " Sic erit semen tuum ".

19 Et non infirmatus fide consideravit corpus suum iam emortuum, cum fere centum annorum esset, et emortuam vulvam Sarae;

20 in repromissione autem Dei non haesitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo,

21 et plenissime sciens quia, quod promisit, potens est et facere.

22 Ideo et reputatum est illi ad iustitiam.

23 Non est autem scriptum tantum propter ipsum: reputatum est illi,

24 sed et propter nos, quibus reputabitur, credentibus in eum, qui suscitavit Iesum Dominum nostrum a mortuis,

25 qui traditus est propter delicta nostra et suscitatus est propter iustificationem nostram.

1 Que diremos, então, ter conseguido Abraão, nosso progenitor, segundo a carne?

2 Porque se Abraão foi justificado pelas obras, tem de que se gloriar; mas não diante de Deus.

3 Pois que diz a Escritura? E Abraão creu a Deus, e isso lhe foi imputado para justiça.

4 Ao que trabalha, não lhe é imputada a recompensa por graça, mas por dívida;

5 porém ao que não trabalha, mas crê naquele que justifica ao ímpio, a sua fé lhe é imputada para justiça.

6 Do mesmo modo também Davi declara bem-aventurado o homem, a quem Deus atribui justiça sem obras,

7 dizendo: Bem-aventurados aqueles cujas iniqüidades são perdoadas, e cujos pecados são cobertos;

8 Bem-aventurado o homem a quem o Senhor não imputará pecado.

9 Vem, pois, esta bem-aventurança sobre os circuncisos, ou também sobre os incircuncisos? porque dizemos: A fé foi imputada a Abraão para justiça.

10 Como, pois, lhe foi imputada? estando na circuncisão, ou na incircuncisão? Não na circuncisão, mas sim na incircuncisão;

11 e recebeu o sinal da circuncisão, selo da justiça da fé que teve quando não era circuncidado; para que fosse ele pai de todos os que crêem, ainda que não sejam circuncidados, a fim de que a justiça lhes fosse imputada;

12 e fosse também pai da circuncisão para aqueles que não somente são da circuncisão, mas que também andam nas pisadas da fé que teve nosso pai Abraão antes de ser circuncidado.

13 A promessa feita a Abraão ou à sua descendência de que seria herdeiro do mundo, não foi pela Lei, mas pela justiça da fé.

14 Pois se os que são da Lei, são herdeiros, fica aniquilada a fé e anulada a promessa.

15 A Lei provoca ira; mas onde não há lei, não há transgressão.

16 Por isso procede da fé, para que seja segundo a graça, a fim de que a promessa seja firme a toda a descendência; não só à que procede da lei, mas também à que procede da fé que teve Abraão

17 (que é pai de todos nós, como está escrito: Eu te hei constituído pai de muitas nações) diante de Deus, a quem creu, o qual vivifica os mortos e chama as coisas que não são, como se fossem;

18 e em esperança ele creu contra esperança, para que se tornasse pai de muitas nações segundo o que se lhe havia dito: Assim será a tua descendência;

19 e sem se enfraquecer na fé, ele considerou o seu próprio corpo já amortecido (tendo ele quase cem anos), e a velhice de Sara;

20 contudo, à vista da promessa de Deus, não vacilou por desconfiança, mas tornou-se forte pela fé, dando glória a Deus,

21 e estando plenamente convencido de que Deus é poderoso para também cumprir o que tem prometido.

22 Pelo que isso lhe foi imputado para justiça.

23 Ora foi escrito não somente por causa dele, que isso lhe foi imputado,

24 mas também por nossa causa, a quem há de ser imputado, a saber, a nós os que cremos naquele que ressuscitou dentre os mortos a Jesus nosso Senhor,

25 o qual foi entregue por causa das nossas ofensas, e ressuscitado por causa da nossa justificação.