1 Or, quand Mardochée eut appris tout ce qui avait été fait, il déchira ses vêtements, se couvrit d'un sac et de cendre, et il sortit par la ville, criant d'un cri grand et amer.

2 Et il vint jusque devant la porte du roi; car il n'était point permis d'entrer dans le palais du roi, étant vêtu d'un sac.

3 Et dans chaque province, dans les lieux où la parole du roi et son ordonnance parvinrent, les Juifs furent en grand deuil, jeûnant, pleurant et se lamentant; et plusieurs se couchaient sur le sac et la cendre.

4 Les servantes d'Esther et ses eunuques vinrent et lui rapportèrent cela; et la reine fut fort effrayée, et elle envoya des vêtements pour en revêtir Mardochée, et pour qu'il ôtât son sac de dessus lui; mais il ne les accepta point.

5 Alors Esther appela Hathac, un des eunuques du roi, qu'il avait établi pour la servir; et elle lui donna ordre de savoir de Mardochée ce que c'était et pourquoi il en usait ainsi.

6 Hathac sortit donc vers Mardochée, sur la place de la ville qui était devant la porte du roi.

7 Et Mardochée lui déclara tout ce qui lui était arrivé, et la somme d'argent qu'Haman avait promis de payer au trésor du roi, au sujet des Juifs, afin qu'on les détruisît.

8 Et il lui donna une copie de l'ordonnance écrite, qui avait été publiée à Suse, en vue de les exterminer, pour qu'il la montrât à Esther, l'informât de tout, et lui ordonnât d'entrer chez le roi, afin de lui demander grâce et de le prier pour sa nation.

9 Hathac vint donc, et rapporta à Esther les paroles de Mardochée.

10 Et Esther dit à Hathac, et lui commanda de dire à Mardochée:

11 Tous les serviteurs du roi et le peuple des provinces du roi savent que c'est une loi, la même pour tous, que quiconque, homme ou femme, entre chez le roi, dans la cour intérieure, sans y être appelé, est mis à mort; il n'y a que celui à qui le roi tend le sceptre d'or, qui puisse vivre; et moi je n'ai point été appelée pour entrer chez le roi depuis trente jours.

12 On rapporta donc les paroles d'Esther à Mardochée.

13 Et Mardochée dit qu'on fît à Esther cette réponse: Ne pense pas que tu échapperas seule d'entre tous les Juifs parce que tu es dans la maison du roi.

14 Car, si tu te tais en ce temps-ci, les Juifs respireront et seront délivrés par quelque autre moyen; mais toi et la maison de ton père, vous périrez. Et qui sait si tu n'es point parvenue à la royauté pour un temps comme celui-ci?

15 Alors Esther dit qu'on fît cette réponse à Mardochée:

16 Va, assemble tous les Juifs qui se trouvent à Suse, et jeûnez pour moi; ne mangez ni ne buvez de trois jours, tant la nuit que le jour; et pour moi et mes servantes, nous jeûnerons de même; puis je m'en irai ainsi vers le roi, bien que ce soit contre la loi; et s'il arrive que je périsse, je périrai!

17 Mardochée s'en alla donc, et fit tout ce qu'Esther lui avait commandé.

1 Kiam Mordeĥaj eksciis ĉion, kio fariĝis, tiam Mordeĥaj disŝiris siajn vestojn, metis sur sin sakaĵon kaj cindron, eliris en la mezon de la urbo, kaj kriis per laŭta kaj maldolĉa voĉo.

2 Kaj li venis ĝis antaŭ la pordego de la reĝo, ĉar estis malpermesite eniri en sakaĵo en la pordegon de la reĝo.

3 Kaj en ĉiu lando, sur ĉiu loko, kien venis la ordono de la reĝo kaj lia dekreto, estis granda malĝojo ĉe la Judoj, fastado, plorado, kaj ĝemado; kaj multaj kuŝis en sakaĵo kaj cindro.

4 Kaj venis la servistinoj de Ester kaj ŝiaj eŭnukoj, kaj rakontis al ŝi. Kaj la reĝino forte konsterniĝis. Kaj ŝi sendis vestojn, por vesti Mordeĥajon kaj depreni de li la sakaĵon; sed li ne akceptis.

5 Kaj Ester alvokis Hataĥon, unu el la eŭnukoj de la reĝo, kiun ĉi tiu destinis por servado al ŝi, kaj ŝi sendis lin al Mordeĥaj, por ekscii, kio kaj pro kio tio estas.

6 Hataĥ eliris al Mordeĥaj sur la urban placon, kiu estis antaŭ la pordego de la reĝo.

7 Kaj Mordeĥaj rakontis al li ĉion, kio okazis al li, kaj pri la difinita sumo da mono, kiun Haman promesis doni pese en la kason de la reĝo pro la Judoj, por ekstermi ilin.

8 Kaj kopion de la letera ordono, kiu estis donita en Ŝuŝan, por ilin ekstermi, li donis al li, por montri al Ester kaj sciigi al ŝi, ordonante al ŝi iri al la reĝo, por petegi lin pri ŝia popolo.

9 Hataĥ venis kaj transdonis al Ester la vortojn de Mordeĥaj.

10 Kaj Ester diris al Hataĥ, ordonante, ke li diru al Mordeĥaj:

11 Ĉiuj servantoj de la reĝo kaj la popolo en la landoj de la reĝo scias, ke por ĉiu viro aŭ virino, kiu eniris al la reĝo en la internan korton ne vokite, ekzistas nur unu leĝo, nome la morto, krom nur en la okazo, se la reĝo etendas al li sian oran sceptron-tiam li restas vivanta; kaj mi ne estas vokita iri al la reĝo jam de tridek tagoj.

12 Kiam oni raportis al Mordeĥaj la vortojn de Ester,

13 tiam Mordeĥaj sendis respondon al Ester:Ne pensu en via animo, ke en la reĝa domo vi saviĝos sola el ĉiuj Judoj.

14 Se vi silentos en ĉi tiu tempo, tiam liberigo kaj savo venos al la Judoj de alia loko; sed vi kaj la domo de via patro pereos. Kaj kiu scias, ĉu ne por tia tempo vi atingis reĝinecon?

15 Tiam Ester diris, ke oni respondu al Mordeĥaj:

16 Iru, kunvenigu ĉiujn Judojn, kiuj troviĝas en Ŝuŝan, fastu por mi, ne manĝu kaj ne trinku dum tri tagoj, tage kaj nokte; ankaŭ mi kaj miaj servistinoj fastos tiel same; poste mi iros al la reĝo, kvankam tio estas kontraŭleĝa; kaj se mi pereos, mi pereu.

17 Kaj Mordeĥaj iris, kaj faris ĉion, kion komisiis al li Ester.