1 Muista, Herra, mitä meille on tapahtunut; katso ja näe meidän häväistyksemme.
2 Meidän perintöosamme on siirtynyt vieraille, meidän talomme muukalaisille.
3 Me olemme tulleet orvoiksi, isättömiksi, meidän äitimme ovat kuin lesket.
4 Oman juomavetemme me ostamme rahalla; omat puumme saamme, jos maksamme hinnan.
5 Vainoojamme ovat meidän niskassamme; kun uuvumme, ei meille lepoa suoda.
6 Egyptille me lyömme kättä ja Assurille saadaksemme leipää ravinnoksi.
7 Meidän isämme ovat syntiä tehneet; heitä ei enää ole. Me kannamme heidän syntivelkaansa.
8 Orjat hallitsevat meitä; ei ole sitä, joka tempaisi meidät heidän käsistänsä.
9 Henkemme kaupalla me noudamme leipämme, väistäen miekkaa erämaassa.
10 Meidän ihomme halkeilee kuin uuni nälän poltteiden takia.
11 Naisia raiskataan Siionissa, neitsyitä Juudan kaupungeissa.
12 Ruhtinaita heidän kätensä hirttävät, vanhinten kasvoja ei pidetä arvossa.
13 Nuorukaiset kantavat myllynkiviä, poikaset kompastelevat puutaakkojen alla.
14 Poissa ovat vanhukset porteista, nuorukaiset kielisoittimiensa äärestä.
15 Poissa on ilo sydämistämme, karkelomme on valitukseksi muuttunut.
16 Pudonnut on päästämme kruunu. Voi meitä, sillä me olemme syntiä tehneet!
17 Tästä syystä on sydämemme tullut sairaaksi, näitten tähden ovat silmämme pimenneet-
18 Siionin vuoren tähden, joka on autiona, jolla ketut juoksentelevat.
19 Sinä, Herra, hallitset iankaikkisesti, sinun valtaistuimesi pysyy suvusta sukuun.
20 Miksi unhotat meidät ainiaaksi, hylkäät meidät ikipäiviksi?
21 Palauta meidät, Herra, tykösi, niin me palajamme; uudista meidän päivämme muinaiselleen.
22 Vai oletko meidät peräti hyljännyt, vihastunut meihin ylenmäärin?
1 Lembra-te, Jeová, do que nos tem acontecido: Considera e olha para o nosso opróbrio.
2 A nossa herança passou a estrangeiros, As nossas casas a forasteiros.
3 Somos órfãos sem pai, Nossas mães são como viúvas.
4 A nossa água por dinheiro a temos bebido, A nossa lenha nos é vendida.
5 Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços, Estamos cansados e não temos descanso.
6 Submetemo-nos aos egípcios, E aos assírios, para sermos fartos de pão.
7 Nossos pais pecaram, e já não existem; E nós levamos as iniqüidades deles.
8 Servos dominam sobre nós, Não há quem nos livre da mão deles.
9 Com perigo das nossas vidas obtemos o nosso pão, Por causa da espada do deserto.
10 A nossa pele está abraseada como um forno, Por causa do calor ardente da fome.
11 Humilharam as mulheres em Sião, As donzelas nas cidades de Judá.
12 Foram pendurados pelas mãos os príncipes, As faces dos anciãos não foram honradas.
13 Os mancebos levaram a mó, E os meninos tropeçaram debaixo das cargas de lenha,
14 Os anciãos deixaram de se assentar nas portas, Os moços deixaram da sua música.
15 Desvaneceu-se o gozo do nosso coração; Converteu-se em lamentação a nossa dança.
16 Caiu da nossa cabeça a coroa, Ai de nós! porque temos pecado.
17 Portanto desmaia o nosso coração; Por isso se escurecem os nossos olhos.
18 Pelo monte de Sião, que está desolado, Os chacais andam por ele.
19 Tu, Jeová, permaneces para sempre; O teu trono subsiste de geração em geração.
20 Por que te esqueces de nós para sempre; E nos abandonas por tanto tempo?
21 Converte-nos a ti, Jeová, e seremos convertidos; Renova os nossos dias como dantes;
22 Se é que não nos tens de todo rejeitado, Se é que não estás sobremaneira irado contra nós.