1 Hirão, rei de Tiro, enviou mensageiros a Davi, com madeiras de Cedro, pedreiros e carpinteiros, para construir-lhe um palácio.

2 E Davi reconheceu que o Senhor o confirmava rei de Israel, pois que seu reino era exaltado por causa de Israel, seu povo.

3 Davi tomou ainda mulheres de Jerusalém e gerou filhos e filhas.

4 Eis os nomes dos filhos que teve em Jerusalém: Samua, Sobad, Natã, Salomão,

5 Jebaar, Elisua, Elifelet,

6 Noga, Nafeg, Jafia,

7 Elisama, Baaliada e Elifalet.

8 Quando os filisteus souberam que Davi tinha sido sagrado rei de todo o Israel, subiram todos para prendê-lo. Mas ele o soube e saiu-lhes ao encontro.

9 Contudo, os filisteus que vinham espalharam-se pelo vale de Refaim.

10 Davi consultou a Deus: Subirei contra os filisteus? Entregá-los-eis em minhas mãos? E o Senhor disse-lhe: Sobe e entregá-los-ei em tuas mãos.

11 Subiram, portanto, a Baal-Farasim, e lá Davi os desbaratou. Disse então ele: Deus dispersou meus inimigos, por minha mão, como se dispersam as águas. Por isso esse lugar se denominou: Baal-Farasim.

12 Ali abandonaram eles seus deuses. E Davi os mandou queimar.

13 Os filisteus espalharam-se novamente pelo vale.

14 Davi consultou de novo a Deus, e este lhe respondeu: Não te ponhas a persegui-los; desvia-te deles e os atacarás diante das amoreiras.

15 Quando ouvires um ruído de passos nas copas das amoreiras, então começarás o combate, porque Deus sairá diante de ti para desbaratar o exército dos filisteus.

16 Fez Davi o que Deus lhe ordenava, e derrotou o exército dos filisteus desde Gabaon até Gazer.

17 A fama de Davi espalhou-se por todos os países, e o Senhor tornou-o temível para todas as nações.

1 וַיִּשְׁלַח [חִירָם כ] (חוּרָם ק) מֶלֶךְ־צֹר מַלְאָכִים אֶל־דָּוִיד וַעֲצֵי אֲרָזִים וְחָרָשֵׁי קִיר וְחָרָשֵׁי עֵצִים לִבְנֹות לֹו בָּיִת׃

2 וַיֵּדַע דָּוִיד כִּי־הֱכִינֹו יְהוָה לְמֶלֶךְ עַל־יִשְׂרָאֵל כִּי־נִשֵּׂאת לְמַעְלָה מַלְכוּתֹו בַּעֲבוּר עַמֹּו יִשְׂרָאֵל׃ פ

3 וַיִּקַּח דָּוִיד עֹוד נָשִׁים בִּירוּשָׁלִָם וַיֹּולֶד דָּוִיד עֹוד בָּנִים וּבָנֹות׃

4 וְאֵלֶּה שְׁמֹות הַיְלוּדִים אֲשֶׁר הָיוּ־לֹו בִּירוּשָׁלִָם שַׁמּוּעַ וְשֹׁובָב נָתָן וּשְׁלֹמֹה׃

5 וְיִבְחָר וֶאֱלִישׁוּעַ וְאֶלְפָּלֶט׃

6 וְנֹגַהּ וְנֶפֶג וְיָפִיעַ׃

7 וֶאֱלִישָׁמָע וּבְעֶלְיָדָע וֶאֱלִיפָלֶט׃

8 וַיִּשְׁמְעוּ פְלִשְׁתִּים כִּי־נִמְשַׁח דָּוִיד לְמֶלֶךְ עַל־כָּל־יִשְׂרָאֵל וַיַּעֲלוּ כָל־פְּלִשְׁתִּים לְבַקֵּשׁ אֶת־דָּוִיד וַיִּשְׁמַע דָּוִיד וַיֵּצֵא לִפְנֵיהֶם׃

9 וּפְלִשְׁתִּים בָּאוּ וַיִּפְשְׁטוּ בְּעֵמֶק רְפָאִים׃

10 וַיִּשְׁאַל דָּוִיד בֵּאלֹהִים לֵאמֹר הַאֶעֱלֶה עַל־ [פְּלִשְׁתִּיִּים כ] (פְּלִשְׁתִּים ק) וּנְתַתָּם בְּיָדִי וַיֹּאמֶר לֹו יְהוָה עֲלֵה וּנְתַתִּים בְּיָדֶךָ׃

11 וַיַּעֲלוּ בְּבַעַל־פְּרָצִים וַיַּכֵּם שָׁם דָּוִיד וַיֹּאמֶר דָּוִיד פָּרַץ הָאֱלֹהִים אֶת־אֹויְבַי בְּיָדִי כְּפֶרֶץ מָיִם עַל־כֵּן קָרְאוּ שֵׁם־הַמָּקֹום הַהוּא בַּעַל פְּרָצִים׃

12 וַיַּעַזְבוּ־שָׁם אֶת־אֱלֹהֵיהֶם וַיֹּאמֶר דָּוִיד וַיִּשָּׂרְפוּ בָּאֵשׁ׃ פ

13 וַיֹּסִיפוּ עֹוד פְּלִשְׁתִּים וַיִּפְשְׁטוּ בָּעֵמֶק׃

14 וַיִּשְׁאַל עֹוד דָּוִיד בֵּאלֹהִים וַיֹּאמֶר לֹו הָאֱלֹהִים לֹא תַעֲלֶה אַחֲרֵיהֶם הָסֵב מֵעֲלֵיהֶם וּבָאתָ לָהֶם מִמּוּל הַבְּכָאִים׃

15 וִיהִי כְּשָׁמְעֲךָ אֶת־קֹול הַצְּעָדָה בְּרָאשֵׁי הַבְּכָאִים אָז תֵּצֵא בַמִּלְחָמָה כִּי־יָצָא הָאֱלֹהִים לְפָנֶיךָ לְהַכֹּות אֶת־מַחֲנֵה פְלִשְׁתִּים׃

16 וַיַּעַשׂ דָּוִיד כַּאֲשֶׁר צִוָּהוּ הָאֱלֹהִים וַיַּכּוּ אֶת־מַחֲנֵה פְלִשְׁתִּים מִגִּבְעֹון וְעַד־גָּזְרָה׃

17 וַיֵּצֵא שֵׁם־דָּוִיד בְּכָל־הָאֲרָצֹות וַיהוָה נָתַן אֶת־פַּחְדֹּו עַל־כָּל־הַגֹּויִם׃