Friends

1 Where has your beloved gone, you fairest among women?

Where has your beloved turned, that we may seek him with you?

Beloved

2 My beloved has gone down to his garden,

to the beds of spices,

to pasture his flock in the gardens, and to gather lilies.

3 I am my beloved’s, and my beloved is mine.

He browses among the lilies.

Lover

4 You are beautiful, my love, as Tirzah,

lovely as Jerusalem,

awesome as an army with banners.

5 Turn away your eyes from me,

for they have overcome me.

Your hair is like a flock of goats,

that lie along the side of Gilead.

6 Your teeth are like a flock of ewes,

which have come up from the washing,

of which every one has twins;

not one is bereaved among them.

7 Your temples are like a piece of a pomegranate behind your veil.

8 There are sixty queens, eighty concubines,

and virgins without number.

9 My dove, my perfect one, is unique.

She is her mother’s only daughter.

She is the favorite one of her who bore her.

The daughters saw her, and called her blessed.

The queens and the concubines saw her, and they praised her.

10 Who is she who looks out as the morning,

beautiful as the moon,

clear as the sun,

and awesome as an army with banners?

11 I went down into the nut tree grove,

to see the green plants of the valley,

to see whether the vine budded,

and the pomegranates were in flower.

12 Without realizing it,

my desire set me with my royal people’s chariots.

Friends

13 Return, return, Shulammite!

Return, return, that we may gaze at you.

Lover

Why do you desire to gaze at the Shulammite,

as at the dance of Mahanaim?

1 Waar het u beminde heengegaan, o skoonste onder die vroue? Waarheen het u beminde hom gewend, dat ons hom saam met u kan soek?

2 My beminde het afgeloop na sy tuin, na die balsembeddings om hom te vermaak in die tuine en om lelies te versamel.

3 Ek is my beminde s'n, en my beminde is myne -- hy wat herder is onder die lelies.

4 Mooi is u, my vriendin, soos Tirsa, lieflik soos Jerusalem, verskriklik soos slagordes met vaandels.

5 Draai u oë van my af weg, want hulle verskrik my; u hare is soos 'n kudde bokke wat van G¡lead afgolf.

6 U tande is soos 'n kudde skaapooie wat van die drinkplek af opkom, wat almal tweelinge het, en geeneen onder hulle is sonder lam nie.

7 U slape is soos 'n granaatskyf deur u sluier heen.

8 Daar is sestig koninginne en tagtig byvroue en jonkvroue sonder getal.

9 Een, die is my duif, my volmaakte, die enigste vir haar moeder; sy is die uitverkorene vir die een wat haar gebaar het. Die dogters het haar gesien en haar gelukkig geprys, die koninginne en die byvroue, en haar geroem:

10 Wie is dit wat daar opkom soos die dageraad, mooi soos die maan, rein soos die son, verskriklik soos slagordes met vaandels?

11 Ek het afgeloop na die neutetuin om te kyk na die uitspruitsels in die dal, om te kyk of die wingerdstok uitloop, die granate blom.

12 Voordat ek dit geweet het, het my verlange my verplaas op die waens van my edele volk.

13 Kom terug, kom terug, Sulammitiese, kom terug, kom terug, dat ons u kan aansien. Wat sien julle aan die Sulammitiese? Iets soos die koordans van Mahan im.