1 When he went into the house of one of the rulers of the Pharisees on a Sabbath to eat bread, they were watching him. 2 Behold, a certain man who had dropsy was in front of him. 3 Jesus, answering, spoke to the lawyers and Pharisees, saying, "Is it lawful to heal on the Sabbath?"
4 But they were silent.
He took him, and healed him, and let him go. 5 He answered them, "Which of you, if your son or an ox fell into a well, wouldn’t immediately pull him out on a Sabbath day?"
6 They couldn’t answer him regarding these things.
7 He spoke a parable to those who were invited, when he noticed how they chose the best seats, and said to them, 8 "When you are invited by anyone to a wedding feast, don’t sit in the best seat, since perhaps someone more honorable than you might be invited by him, 9 and he who invited both of you would come and tell you, ‘Make room for this person.’ Then you would begin, with shame, to take the lowest place. 10 But when you are invited, go and sit in the lowest place, so that when he who invited you comes, he may tell you, ‘Friend, move up higher.’ Then you will be honored in the presence of all who sit at the table with you. 11 For everyone who exalts himself will be humbled, and whoever humbles himself will be exalted."
12 He also said to the one who had invited him, "When you make a dinner or a supper, don’t call your friends, nor your brothers, nor your kinsmen, nor rich neighbors, or perhaps they might also return the favor, and pay you back. 13 But when you make a feast, ask the poor, the maimed, the lame, or the blind; 14 and you will be blessed, because they don’t have the resources to repay you. For you will be repaid in the resurrection of the righteous."
15 When one of those who sat at the table with him heard these things, he said to him, "Blessed is he who will feast in God’s Kingdom!"
16 But he said to him, "A certain man made a great supper, and he invited many people. 17 He sent out his servant at supper time to tell those who were invited, ‘Come, for everything is ready now.’ 18 They all as one began to make excuses.
"The first said to him, ‘I have bought a field, and I must go and see it. Please have me excused.’
19 "Another said, ‘I have bought five yoke of oxen, and I must go try them out. Please have me excused.’
20 "Another said, ‘I have married a wife, and therefore I can’t come.’
21 "That servant came, and told his lord these things. Then the master of the house, being angry, said to his servant, ‘Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in the poor, maimed, blind, and lame.’
22 "The servant said, ‘Lord, it is done as you commanded, and there is still room.’
23 "The lord said to the servant, ‘Go out into the highways and hedges, and compel them to come in, that my house may be filled. 24 For I tell you that none of those men who were invited will taste of my supper.’"
25 Now great multitudes were going with him. He turned and said to them, 26 "If anyone comes to me, and doesn’t disregard his own father, mother, wife, children, brothers, and sisters, yes, and his own life also, he can’t be my disciple. 27 Whoever doesn’t bear his own cross and come after me, can’t be my disciple. 28 For which of you, desiring to build a tower, doesn’t first sit down and count the cost, to see if he has enough to complete it? 29 Or perhaps, when he has laid a foundation and isn’t able to finish, everyone who sees begins to mock him, 30 saying, ‘This man began to build and wasn’t able to finish.’ 31 Or what king, as he goes to encounter another king in war, will not sit down first and consider whether he is able with ten thousand to meet him who comes against him with twenty thousand? 32 Or else, while the other is yet a great way off, he sends an envoy and asks for conditions of peace. 33 So therefore, whoever of you who doesn’t renounce all that he has, he can’t be my disciple.
34 "Salt is good, but if the salt becomes flat and tasteless, with what do you season it? 35 It is fit neither for the soil nor for the manure pile. It is thrown out. He who has ears to hear, let him hear."
1 En toe Hy in die huis van een van die owerstes van die Fariseërs gegaan het om brood te eet op die sabbat, het hulle Hom in die oog gehou.
2 En daar was voor Hom 'n man wat die water gehad het.
3 En Jesus het gespreek en aan die wetgeleerdes en Fariseërs gesê: Is dit geoorloof om op die sabbat te genees?
4 Maar hulle het stilgebly. Toe neem Hy hom en maak hom gesond en laat hom gaan.
5 En Hy antwoord en sê vir hulle: Wie van julle se esel of os sal in 'n put val, wat dit nie dadelik op die sabbatdag sal uittrek nie?
6 En hulle kon Hom daarop nie antwoord nie.
7 En toe Hy merk hoe hulle die voorste plekke uitkies, vertel Hy aan die genooides 'n gelykenis en sê vir hulle:
8 Wanneer jy deur iemand na 'n bruilof uitgenooi is, moenie die voorste plek inneem nie, ingeval daar nie miskien een wat waardiger is as jy deur hom uitgenooi is nie,
9 en hy wat jou en hom genooi het, kom en vir jou sê: Maak plek vir hierdie man. En dan sal jy met skaamte die agterste plek begin inneem.
10 Maar wanneer jy genooi is, gaan en neem die agterste plek in; sodat wanneer hy kom wat jou genooi het, hy vir jou kan sê: Vriend, gaan hoër op! Dan sal jy eer hê voor die wat saam met jou aan tafel is.
11 Want elkeen wat homself verhoog, sal verneder word, en wat homself verneder, sal verhoog word.
12 En Hy sê ook vir die man wat Hom genooi het: Wanneer jy 'n môre -- of middagete gee, moenie jou vriende nooi, of jou broers of bloedverwante of ryk bure nie, sodat hulle jou nie miskien ook eendag weer uitnooi en jy vergelding ontvang nie.
13 Maar wanneer jy 'n feesmaal gee, nooi armes, verminktes, kreupeles, blindes,
14 en jy sal gelukkig wees, omdat hulle niks het om jou te vergeld nie; want dit sal jou vergeld word in die opstanding van die regverdiges.
15 En toe een van die wat saam aan tafel was, dit hoor, sê hy vir Hom: Salig is hy wat brood eet in die koninkryk van God.
16 Maar Hy antwoord hom: 'n Sekere man het 'n groot maaltyd gegee en baie mense uitgenooi.
17 En op die uur van die maaltyd het hy sy dienskneg uitgestuur om vir die genooides te sê: Kom, want alles is nou gereed.
18 En hulle het hul almal eenparig begin verontskuldig. Die eerste het vir hom gesê: Ek het 'n stuk grond gekoop en ek moet noodsaaklik uitgaan om daarna te kyk. Ek vra u, verskoon my tog.
19 En 'n ander een het gesê: Ek het vyf paar osse gekoop en gaan hulle probeer. Ek vra u, verskoon my tog.
20 En 'n ander een het gesê: Ek het 'n vrou getrou en daarom kan ek nie kom nie.
21 En daardie dienskneg het gekom en die dinge aan sy heer vertel. Toe het die eienaar van die huis kwaad geword en vir sy dienskneg gesê: Gaan gou uit in die strate en die gangetjies van die stad en bring die armes en verminktes en kreupeles en blindes hier in.
22 En die dienskneg het gesê: Meneer, wat u beveel het, is gedoen, en daar is nog plek.
23 Toe sê die heer vir die dienskneg: Gaan uit op die paaie en na die lanings en dwing hulle om in te kom, sodat my huis vol kan word.
24 Want ek sê vir julle dat nie een van daardie manne wat genooi is, my maaltyd sal smaak nie.
25 En groot menigtes het saam met Hom gegaan, en Hy het Hom omgedraai en vir hulle gesê:
26 As iemand na My toe kom en hy haat nie sy vader en moeder en vrou en kinders en broers en susters, ja, selfs ook sy eie lewe nie, kan hy my dissipel nie wees nie.
27 En elkeen wat sy kruis nie dra en agter My aan kom nie, kan my dissipel nie wees nie.
28 Want wie van julle wat 'n toring wil bou, gaan nie eers sit en die koste bereken, of hy die middele het om dit uit te voer nie? --
29 sodat as hy die fondament gelê het en nie in staat is om dit te voltooi nie, almal wat dit sien, nie miskien met hom sal begin spot
30 en sê: Hierdie man het begin bou en kon nie klaarkry nie.
31 Of watter koning wat optrek om teen 'n ander koning slag te lewer, gaan nie eers sit en beraadslaag of hy in staat is om met tien duisend die een te ontmoet wat met twintig duisend teen hom kom nie?
32 Anders stuur hy 'n gesantskap as die ander een nog ver is, en vra vredesvoorwaardes.
33 So kan dan ook niemand van julle wat nie afsien van al sy besittings, my dissipel wees nie.
34 Die sout is goed, maar as die sout laf geword het, waarmee sal dit smaaklik gemaak word?
35 Dit is nie bruikbaar vir die grond of vir die ashoop nie. Hulle gooi dit buitekant weg. Wie ore het om te hoor, laat hom hoor.