1 Yahweh appeared to him by the oaks of Mamre, as he sat in the tent door in the heat of the day. 2 He lifted up his eyes and looked, and saw that three men stood near him. When he saw them, he ran to meet them from the tent door, and bowed himself to the earth, 3 and said, "My lord, if now I have found favor in your sight, please don’t go away from your servant. 4 Now let a little water be fetched, wash your feet, and rest yourselves under the tree. 5 I will get a piece of bread so you can refresh your heart. After that you may go your way, now that you have come to your servant."
They said, "Very well, do as you have said."
6 Abraham hurried into the tent to Sarah, and said, "Quickly prepare three seahs of fine meal, knead it, and make cakes." 7 Abraham ran to the herd, and fetched a tender and good calf, and gave it to the servant. He hurried to dress it. 8 He took butter, milk, and the calf which he had dressed, and set it before them. He stood by them under the tree, and they ate.
9 They asked him, "Where is Sarah, your wife?"
He said, "There, in the tent."
10 He said, "I will certainly return to you at about this time next year; and behold, Sarah your wife will have a son."
Sarah heard in the tent door, which was behind him. 11 Now Abraham and Sarah were old, well advanced in age. Sarah had passed the age of childbearing. 12 Sarah laughed within herself, saying, "After I have grown old will I have pleasure, my lord being old also?"
13 Yahweh said to Abraham, "Why did Sarah laugh, saying, ‘Will I really bear a child when I am old?’ 14 Is anything too hard for Yahweh? At the set time I will return to you, when the season comes around, and Sarah will have a son."
15 Then Sarah denied it, saying, "I didn’t laugh," for she was afraid.
He said, "No, but you did laugh."
16 The men rose up from there, and looked toward Sodom. Abraham went with them to see them on their way. 17 Yahweh said, "Will I hide from Abraham what I do, 18 since Abraham will surely become a great and mighty nation, and all the nations of the earth will be blessed in him? 19 For I have known him, to the end that he may command his children and his household after him, that they may keep the way of Yahweh, to do righteousness and justice; to the end that Yahweh may bring on Abraham that which he has spoken of him." 20 Yahweh said, "Because the cry of Sodom and Gomorrah is great, and because their sin is very grievous, 21 I will go down now, and see whether their deeds are as bad as the reports which have come to me. If not, I will know."
22 The men turned from there, and went toward Sodom, but Abraham stood yet before Yahweh. 23 Abraham came near, and said, "Will you consume the righteous with the wicked? 24 What if there are fifty righteous within the city? Will you consume and not spare the place for the fifty righteous who are in it? 25 May it be far from you to do things like that, to kill the righteous with the wicked, so that the righteous should be like the wicked. May that be far from you. Shouldn’t the Judge of all the earth do right?"
26 Yahweh said, "If I find in Sodom fifty righteous within the city, then I will spare the whole place for their sake." 27 Abraham answered, "See now, I have taken it on myself to speak to the Lord, although I am dust and ashes. 28 What if there will lack five of the fifty righteous? Will you destroy all the city for lack of five?"
He said, "I will not destroy it if I find forty-five there."
29 He spoke to him yet again, and said, "What if there are forty found there?"
He said, "I will not do it for the forty’s sake."
30 He said, "Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak. What if there are thirty found there?"
He said, "I will not do it if I find thirty there."
31 He said, "See now, I have taken it on myself to speak to the Lord. What if there are twenty found there?"
He said, "I will not destroy it for the twenty’s sake."
32 He said, "Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak just once more. What if ten are found there?"
He said, "I will not destroy it for the ten’s sake."
33 Yahweh went his way as soon as he had finished communing with Abraham, and Abraham returned to his place.
1 İbrahim günün sıcak saatlerinde Mamre meşeliğindeki çadırının önünde otururken, RAB kendisine göründü.
2 İbrahim karşısında üç adamın durduğunu gördü. Onları görür görmez karşılamaya koştu. Yere kapanarak birine,
3 ‹‹Ey efendim, eğer gözünde lütuf bulduysam, lütfen kulunun yanından ayrılma›› dedi,
4 ‹‹Biraz su getirteyim, ayaklarınızı yıkayın. Şu ağacın altında dinlenin.
5 Madem kulunuza konuk geldiniz, bırakın size yiyecek bir şeyler getireyim. Biraz dinlendikten sonra yolunuza devam edersiniz.›› Adamlar, ‹‹Peki, dediğin gibi olsun›› dediler.
6 İbrahim hemen çadıra, Saranın yanına gitti. Ona, ‹‹Hemen üç sea ince un al, yoğurup pide yap›› dedi.
7 Ardından sığırlara koştu. Körpe ve besili bir buzağı seçip uşağına verdi. Uşak buzağıyı hemen hazırladı.
8 İbrahim hazırlanan buzağıyı yoğurt ve sütle birlikte götürüp konuklarının önüne koydu. Onlar yerken o da yanlarında, ağacın altında durdu.
9 Konuklar, ‹‹Karın Sara nerede?›› diye sordular. İbrahim, ‹‹Çadırda›› diye yanıtladı.
10 RAB, ‹‹Gelecek yıl bu zamanda kesinlikle yanına döneceğim›› dedi, ‹‹O zaman karın Saranın bir oğlu olacak.›› Sara RABbin arkasında, çadırın girişinde durmuş, dinliyordu.
11 İbrahimle Sara kocamışlardı, yaşları hayli ileriydi. Sara âdetten kesilmişti.
12 İçin için gülerek, ‹‹Bu yaştan sonra bu sevinci tadabilir miyim?›› diye düşündü, ‹‹Üstelik efendim de yaşlı.››
13 RAB İbrahime sordu: ‹‹Sara niçin, ‹Bu yaştan sonra gerçekten çocuk sahibi mi olacağım?› diyerek güldü?
14 RAB için olanaksız bir şey var mı? Belirlenen vakitte, gelecek yıl bu zaman yanına döndüğümde Saranın bir oğlu olacak.››
15 Sara korktu, ‹‹Gülmedim›› diyerek yalan söyledi. RAB, ‹‹Hayır, güldün›› dedi.
16 Adamlar oradan ayrılırken Sodoma doğru baktılar. İbrahim onları yolcu etmek için yanlarında yürüyordu.
17 RAB, ‹‹Yapacağım şeyi İbrahimden mi gizleyeceğim?›› dedi,
18 ‹‹Kuşkusuz İbrahimden büyük ve güçlü bir ulus türeyecek, yeryüzündeki bütün uluslar onun aracılığıyla kutsanacak.
19 Doğru ve adil olanı yaparak yolumda yürümeyi oğullarına ve soyuna buyursun diye İbrahimi seçtim. Öyle ki, ona verdiğim sözü yerine getireyim.››
20 Sonra İbrahime, ‹‹Sodom ve Gomora büyük suçlama altında›› dedi, ‹‹Günahları çok ağır.
21 Onun için inip bakacağım. Duyduğum suçlamalar doğru mu, değil mi göreceğim. Bunları yapıp yapmadıklarını anlayacağım.››
22 Adamlar oradan ayrılıp Sodoma doğru gittiler. Ama İbrahim RABbin huzurunda kaldı.
23 RABbe yaklaşarak, ‹‹Haksızla birlikte haklıyı da mı yok edeceksin?›› diye sordu,
24 ‹‹Kentte elli doğru kişi var diyelim. Orayı gerçekten yok edecek misin? İçindeki elli doğru kişinin hatırı için kenti bağışlamayacak mısın?
25 Senden uzak olsun bu. Haklıyı, haksızı aynı kefeye koyarak haksızın yanında haklıyı da öldürmek senden uzak olsun. Bütün dünyayı yargılayan adil olmalı.›› din bilginlerine göre ‹‹RAB İbrahimin önünde kaldı.››
26 RAB, ‹‹Eğer Sodomda elli doğru kişi bulursam, onların hatırına bütün kenti bağışlayacağım›› diye karşılık verdi.
27 İbrahim, ‹‹Ben toz ve külüm, bir hiçim›› dedi, ‹‹Ama seninle konuşma yürekliliğini göstereceğim.
28 Kırk beş doğru kişi var diyelim, beş kişi için bütün kenti yok mu edeceksin?›› RAB, ‹‹Eğer kentte kırk beş doğru kişi bulursam, orayı yok etmeyeceğim›› dedi.
29 İbrahim yine sordu: ‹‹Ya kırk kişi bulursan?›› RAB, ‹‹O kırk kişinin hatırı için hiçbir şey yapmayacağım›› diye yanıtladı.
30 İbrahim, ‹‹Ya Rab, öfkelenme ama, otuz kişi var diyelim?›› dedi. RAB, ‹‹Otuz kişi bulursam, kente dokunmayacağım›› diye yanıtladı.
31 İbrahim, ‹‹Ya Rab, lütfen konuşma yürekliliğimi bağışla›› dedi, ‹‹Eğer yirmi kişi bulursan?›› RAB, ‹‹Yirmi kişinin hatırı için kenti yok etmeyeceğim›› diye yanıtladı.
32 İbrahim, ‹‹Ya Rab, öfkelenme ama, bir kez daha konuşacağım›› dedi, ‹‹Eğer on kişi bulursan?›› RAB, ‹‹On kişinin hatırı için kenti yok etmeyeceğim›› diye yanıtladı.
33 RAB İbrahim'le konuşmasını bitirince oradan ayrıldı, İbrahim de çadırına döndü.