1 "Moreover, take up a lamentation for the princes of Israel, 2 and say,
‘What was your mother?
A lioness.
She couched among lions,
in the middle of the young lions she nourished her cubs.
3 She brought up one of her cubs.
He became a young lion.
He learned to catch the prey.
He devoured men.
4 The nations also heard of him.
He was taken in their pit;
and they brought him with hooks to the land of Egypt.
5 "‘Now when she saw that she had waited,
and her hope was lost,
then she took another of her cubs,
and made him a young lion.
6 He went up and down among the lions.
He became a young lion.
He learned to catch the prey.
He devoured men.
7 He knew their palaces,
and laid waste their cities.
The land was desolate with its fullness,
because of the noise of his roaring.
8 Then the nations attacked him on every side from the provinces.
They spread their net over him.
He was taken in their pit.
9 They put him in a cage with hooks,
and brought him to the king of Babylon.
They brought him into strongholds,
so that his voice should no more be heard on the mountains of Israel.
10 "‘Your mother was like a vine in your blood, planted by the waters.
It was fruitful and full of branches by reason of many waters.
11 It had strong branches for the scepters of those who ruled.
Their stature was exalted among the thick boughs.
They were seen in their height
with the multitude of their branches.
12 But it was plucked up in fury.
It was cast down to the ground,
and the east wind dried up its fruit.
Its strong branches were broken off and withered.
The fire consumed them.
13 Now it is planted in the wilderness,
in a dry and thirsty land.
14 Fire has gone out of its branches.
It has devoured its fruit,
so that there is in it no strong branch to be a scepter to rule.’
This is a lamentation, and shall be for a lamentation."
1 Kaj vi eksonigu funebran kanton pri la princoj de Izrael;
2 kaj diru:Kial via patrino kiel leonino kuŝis inter leonoj, inter leonidoj edukis siajn idojn?
3 Ŝi edukis unu el siaj idoj, ĝi fariĝis leonido, kaj ĝi lernis disŝiri kaptaĵon, ĝi manĝis homojn.
4 Kaj aŭdis pri ĝi popoloj; ĝi estas kaptita en ilian kavon, kaj ili forkondukis ĝin en ĉenoj en la landon Egiptan.
5 Kiam ŝi vidis, ke ŝia espero malaperis, ŝi prenis alian el siaj idoj kaj faris ĝin leonido.
6 Irante meze de leonoj, ĝi fariĝis leonido, lernis disŝiri kaptaĵon, manĝis homojn.
7 Ĝi difektis iliajn loĝejojn, dezertigis iliajn urbojn; kaj la lando, kun ĉio, kio estis en ĝi, eksentis teruron antaŭ la voĉo de ĝia blekegado.
8 Tiam kolektiĝis kontraŭ ĝi la popoloj el la ĉirkaŭaj landoj kaj ĵetis sur ĝin sian reton, kaj ĝi kaptiĝis en ilian kavon.
9 Kaj oni metis ĝin en ĉenoj en kaĝegon kaj forportis ĝin al la reĝo de Babel; kaj oni metis ĝin en fortikigitan lokon, por ke oni ne plu aŭdu ĝian voĉon sur la montoj de Izrael.
10 Via patrino estis, simile al vi, kiel vinberkreskaĵo, plantita apud akvo, fruktoriĉa kaj branĉoriĉa pro la abundo de akvo.
11 Kaj elkreskis al ĝi branĉoj tiel fortikaj, ke ili taŭgis kiel sceptroj de regantoj, kaj alte leviĝis ĝia trunko inter la branĉaro; kaj ĝi estis bone videbla pro sia alteco kaj pro la multo de siaj branĉoj.
12 Sed en kolero oni ĝin elŝiris kaj ĵetis sur la teron, kaj la orienta vento elsekigis ĝiajn fruktojn; derompiĝis kaj velksekiĝis la fortikaj branĉoj, fajro ilin konsumis.
13 Kaj nun ĝi estas transplantita en la dezerton, en landon sekan kaj senakvan.
14 Kaj eliris fajro el unu el ĝiaj branĉoj kaj forkonsumis ĝiajn fruktojn; kaj jam ne restis sur ĝi fortika branĉo por sceptro de regado. Funebra kanto tio estas, kaj ĝi restos funebra kanto.