1 שִׁיר מִזְמֹור לְאָסָף׃

2 אֱלֹהִים אַל־דֳּמִי־לָךְ אַל־תֶּחֱרַשׁ וְאַל־תִּשְׁקֹט אֵל׃

3 כִּי־הִנֵּה אֹויְבֶיךָ יֶהֱמָיוּן וּמְשַׂנְאֶיךָ נָשְׂאוּ רֹאשׁ׃

4 עַל־עַמְּךָ יַעֲרִימוּ סֹוד וְיִתְיָעֲצוּ עַל־צְפוּנֶיךָ׃

5 אָמְרוּ לְכוּ וְנַכְחִידֵם מִגֹּוי וְלֹא־יִזָּכֵר שֵׁם־יִשְׂרָאֵל עֹוד׃

6 כִּי נֹועֲצוּ לֵב יַחְדָּו עָלֶיךָ בְּרִית יִכְרֹתוּ׃

7 אָהֳלֵי אֱדֹום וְיִשְׁמְעֵאלִים מֹואָב וְהַגְרִים׃

8 גְּבָל וְעַמֹּון וַעֲמָלֵק פְּלֶשֶׁת עִם־יֹשְׁבֵי צֹור׃

9 גַּם־אַשּׁוּר נִלְוָה עִמָּם הָיוּ זְרֹועַ לִבְנֵי־לֹוט סֶלָה׃

10 עֲשֵׂה־לָהֶם כְּמִדְיָן כְּסִיסְרָא כְיָבִין בְּנַחַל קִישֹׁון׃

11 נִשְׁמְדוּ בְעֵין־דֹּאר הָיוּ דֹּמֶן לָאֲדָמָה׃

12 שִׁיתֵמֹו נְדִיבֵמֹו כְּעֹרֵב וְכִזְאֵב וּכְזֶבַח וּכְצַלְמֻנָּע כָּל־נְסִיכֵמֹו׃

13 אֲשֶׁר אָמְרוּ נִירֲשָׁה לָּנוּ אֵת נְאֹות אֱלֹהִים׃

14 אֱ‍לֹהַי שִׁיתֵמֹו כַגַּלְגַּל כְּקַשׁ לִפְנֵי־רוּחַ׃

15 כְּאֵשׁ תִּבְעַר־יָעַר וּכְלֶהָבָה תְּלַהֵט הָרִים׃

16 כֵּן תִּרְדְּפֵם בְּסַעֲרֶךָ וּבְסוּפָתְךָ תְבַהֲלֵם׃

17 מַלֵּא פְנֵיהֶם קָלֹון וִיבַקְשׁוּ שִׁמְךָ יְהוָה׃

18 יֵבֹשׁוּ וְיִבָּהֲלוּ עֲדֵי־עַד וְיַחְפְּרוּ וְיֹאבֵדוּ׃

19 וְיֵדְעוּ כִּי־אַתָּה שִׁמְךָ יְהוָה לְבַדֶּךָ עֶלְיֹון עַל־כָּל־הָאָרֶץ׃

1 Cântico. Salmo de Asaf Senhor, não fiqueis silencioso, não permaneçais surdo, nem insensível, ó Deus.

2 Porque eis que se tumultuam vossos inimigos, levantam a cabeça aqueles que vos odeiam.

3 Urdem tramas para o vosso povo, conspiram contra vossos protegidos.

4 Vinde, dizem eles, exterminemo-lo dentre os povos, desapareça a própria lembrança do nome de Israel.

5 Com efeito, eles conspiram de comum acordo e contra vós fazem coalizão:

6 os nômades de Edom e os ismaelitas, Moab e os agarenos,

7 Gebal, Amon e Amalec, a Filistéia com as gentes de Tiro.

8 Também os assírios a eles se uniram, e aos filhos de Lot ofereceram a sua força.

9 Tratai-os como Madiã e Sísara, e Jabin junto à torrente de Cison!

10 Eles pereceram todos em Endor e serviram de adubo para a terra.

11 Tratai seus chefes como Oreb e Zeb; como Zebéia e Sálmana, seus príncipes,

12 que disseram: Tomemos posse das terras onde Deus reside.

13 Ó meu Deus, fazei deles como folhas que o turbilhão revolve, como a palha carregada pelo vento,

14 Como o fogo que devora a mata, como a labareda que incendeia os montes;

15 Persegui-os com a vossa tempestade, apavorai-os com o vosso furacão.

16 Cobri-lhes a face da ignomínia, para que, vencidos, busquem, Senhor, o vosso nome.

17 Enchei-os de vergonha e de humilhação eternas, que eles pereçam confundidos.

18 E que reconheçam que só vós, cujo nome é Senhor, sois o Altíssimo sobre toda a terra.