1 Converte-te, ó Israel, ao SENHOR teu Deus; porque pelos teus pecados tens caído.

2 Tomai convosco palavras, e convertei-vos ao Senhor; dizei-lhe: Tira toda a iniqüidade, e aceita o que é bom; e ofereceremos como novilhos os sacrifícios dos nossos lábios.

3 Não nos salvará a Assíria, não iremos montados em cavalos, e à obra das nossas mãos já não diremos mais: Tu és o nosso deus; porque por ti o órfão alcança misericórdia.

4 Eu sararei a sua infidelidade, eu voluntariamente os amarei; porque a minha ira se apartou deles.

5 Eu serei para Israel como o orvalho. Ele florescerá como o lírio e lançará as suas raízes como o Líbano.

6 Estender-se-ão os seus galhos, e a sua glória será como a da oliveira, e sua fragrância como a do Líbano.

7 Voltarão os que habitam debaixo da sua sombra; serão vivificados como o trigo, e florescerão como a vide; a sua memória será como o vinho do Líbano.

8 Efraim dirá: Que mais tenho eu com os ídolos? Eu o tenho ouvido, e cuidarei dele; eu sou como a faia verde; de mim é achado o teu fruto.

9 Quem é sábio, para que entenda estas coisas? Quem é prudente, para que as saiba? Porque os caminhos do Senhor são retos, e os justos andarão neles, mas os transgressores neles cairão.

1 Ισραηλ, επιστρεψον προς Κυριον τον Θεον σου, διοτι επεσας δια της ανομιας σου.

2 Λαβετε μεθ' εαυτων λογους και επιστρεψατε προς τον Κυριον· ειπατε προς αυτον, Αφαιρεσον πασαν ανομιαν ημων και δεχθητι ημας ευμενως, και θελομεν αποδωσει τον καρπον των χειλεων ημων·

3 ο Ασσουρ δεν θελει μας σωσει· δεν θελομεν αναβη εφ' ιππους· και δεν θελομεν ειπει πλεον προς το εργον των χειρων ημων, Εισθε θεοι ημων· διοτι εν σοι θελει ελεηθη ο ορφανος.

4 Θελω ιατρευσει την αποστασιαν αυτων, θελω αγαπησει αυτους εγκαρδιως· διοτι ο θυμος μου απεστραφη απ' αυτου.

5 Θελω εισθαι ως δροσος εις τον Ισραηλ· ως κρινον θελει ανθησει και θελει εκτεινει τας ριζας αυτου ως δενδρον του Λιβανου.

6 Οι κλαδοι αυτου θελουσιν εξαπλωθη και η δοξα αυτου θελει εισθαι ως ελαιας και η οσμη αυτου ως του Λιβανου.

7 Θελουσιν επιστρεψει και καθησει υπο την σκιαν αυτου· θελουσιν αναζησει ως σιτος και ανθησει ως αμπελος· η μνημη αυτου θελει εισθαι ως οινος Λιβανου.

8 Ο Εφραιμ θελει ειπει, Τι εχω να καμω πλεον μετα των ειδωλων; Εγω ηκουσα και θελω παραφυλαξει αυτον· εγω ειμαι εις αυτον ως ελατη ευθαλης· απ' εμου ο καρπος σου θελει προελθει.

9 Τις ειναι σοφος και θελει εννοησει ταυτα, συνετος και θελει γνωρισει αυτα; διοτι ευθειαι ειναι αι οδοι του Κυριου, και οι δικαιοι θελουσι περιπατει εν αυταις· οι δε παραβαται θελουσι πεσει εν αυταις.