1 Toe het al die kinders van Israel uitgetrek, en die vergadering het soos een man, van Dan tot Bers,ba, saam met die land G¡lead, byeengekom by die HERE in Mispa;
2 en die hoofde van die hele volk, van al die stamme van Israel, het in die vergadering van die volk van God gaan staan -- vier honderd duisend man te voet wat die swaard uittrek.
3 En die kinders van Benjamin het gehoor dat die kinders van Israel opgetrek het na Mispa. Toe sê die kinders van Israel: Vertel julle hoe hierdie misdaad gepleeg is.
4 Daarop antwoord die Levitiese man, die man van die vermoorde vrou, en sê: Ek het in G¡bea wat aan Benjamin behoort, gekom, ek en my byvrou, om te vernag.
5 En die burgers van G¡bea het teen my opgestaan en in vyandskap teen my die huis omsingel in die nag; hulle het gemeen om my dood te maak, en my byvrou het hulle onteer, sodat sy gesterf het.
6 Toe het ek my byvrou gegryp en haar in stukke verdeel en haar rondgestuur in die hele gebied van die erfdeel van Israel, omdat hulle 'n gruwel en 'n skanddaad in Israel begaan het.
7 Hier is julle, kinders van Israel, nou almal: gee julle hier woord en raad!
8 Toe staan die hele volk op soos een man en sê: Geeneen van ons sal na sy tent toe gaan en geeneen van ons wegdraai na sy huis toe nie;
9 maar dit is nou die ding wat ons G¡bea sal aandoen: Op teen hom volgens die lot!
10 Ons sal naamlik tien man neem uit elke honderd van al die stamme van Israel, en honderd uit duisend, en duisend uit tien duisend, om padkos vir die manskappe te gaan haal, om as hulle gekom het, met G¡bea-Benjamin te handel volgens die skanddaad wat hy in Israel begaan het.
11 Toe versamel al die manne van Israel by die stad, soos een man saamverbonde.
12 En die stamme van Israel stuur manne deur die hele stam van Benjamin om te sê: Wat vir 'n misdaad is dit wat onder julle gepleeg is?
13 Lewer dan nou die slegte manne uit wat in G¡bea is, dat ons hulle om die lewe kan bring en die kwaad uit Israel kan uitroei. Die Benjaminiete wou egter nie na hulle broers, die kinders van Israel, luister nie;
14 maar die kinders van Benjamin het bymekaargekom uit die stede na G¡bea toe, om na die oorlog uit te trek teen die kinders van Israel.
15 En die kinders van Benjamin uit die stede is op die dag getel ses en twintig duisend man wat die swaard uittrek, behalwe die inwoners van G¡bea wat getel is: sewe honderd uitgesoekte manne.
16 Uit al hierdie manskappe was daar sewe honderd uitgesoekte manne wat links was; hulle almal het met 'n klip op 'n haar geslinger sonder om te mis.
17 En die manne van Israel, behalwe Benjamin, is getel: vier honderd duisend man wat die swaard uittrek, hulle almal was krygsmanne.
18 En hulle het klaargemaak en opgetrek na Bet-el en God geraadpleeg; en die kinders van Israel het gesê: Wie van ons moet eerste optrek om te veg teen die kinders van Benjamin? Toe sê die HERE: Juda eerste.
19 Daarop het die kinders van Israel die môre klaargemaak en laer opgeslaan teen G¡bea.
20 En die manne van Israel het uitgetrek om te veg teen Benjamin, en die manne van Israel het hulleself in slagorde teen hulle opgestel, na G¡bea toe.
21 Toe trek die kinders van Benjamin uit G¡bea uit, en hulle het op die dag in Israel twee en twintig duisend man teen die grond vernietig.
22 Maar die manskappe, die manne van Israel, het hulle sterk gehou en hulle weer in slagorde opgestel op die plek waar hulle hul die vorige dag opgestel het.
23 En die kinders van Israel het opgetrek en geween voor die aangesig van die HERE tot die aand toe en die HERE geraadpleeg en gesê: Moet ek weer nader trek om te veg teen die kinders van Benjamin, my broer? En die HERE sê: Trek teen hom op!
24 En toe die kinders van Israel die tweede dag nader kom na die kinders van Benjamin,
25 het Benjamin uit G¡bea op die tweede dag uitgetrek om hulle te ontmoet en van die kinders van Israel nog agttien duisend man wat almal die swaard uittrek, teen die grond vernietig.
26 Daarop trek al die kinders van Israel, ja, die hele volk weg, en hulle het na Bet-el gekom; en hulle het geween en daar gebly voor die aangesig van die HERE en die dag gevas tot die aand toe en brandoffers en dankoffers voor die aangesig van die HERE gebring.
27 En die kinders van Israel het die HERE geraadpleeg -- want die verbondsark van God was in die dae daar,
28 en P¡nehas, die seun van Ele sar, die seun van A„ron, het in die dae voor Hom gedien -- en gesê: Moet ek nog weer uittrek om teen die kinders van Benjamin, my broer, te veg, of moet ek ophou? Toe sê die HERE: Trek op, want môre sal Ek hom in jou hand gee.
29 En Israel het rondom teen G¡bea hinderlae opgestel.
30 En die kinders van Israel het op die derde dag teen die kinders van Benjamin opgetrek en hulle teen G¡bea opgestel soos die vorige kere.
31 En die kinders van Benjamin het uitgetrek, die manskappe tegemoet -- hulle is van die stad afgesny -- en, soos die vorige kere, het hulle begin om sommige van die manskappe op die grootpaaie te verslaan, waarvan die een opgaan na Bet-el, en die ander deur die veld na G¡bea -- omtrent dertig man in Israel.
32 Toe dink die kinders van Benjamin: Hulle is voor ons verslaan soos die eerste keer! Maar die kinders van Israel het gesê: Laat ons vlug en hom van die stad afsny na die grootpaaie toe.
33 En al die manne van Israel het hulle stelling verlaat en hulle by Ba„l-Tamar opgestel, terwyl die hinderlaag van Israel aanruk uit sy stelling, uit die oop plek by Geba.
34 En tien duisend uitgesoekte manne uit die hele Israel het teenoor G¡bea vandaan gekom, en die geveg was hewig; maar Benjamin het nie gemerk dat die onheil hulle sou tref nie.
35 Toe het die HERE Benjamin voor Israel verslaan, en die kinders van Israel het op die dag in Benjamin vyf en twintig duisend een honderd man wat almal die swaard uittrek, vernietig.
36 So het dan die kinders van Benjamin gesien dat hulle verslaan is. En die manne van Israel het aan Benjamin terrein gegee, omdat hulle vertrou het op die hinderlaag wat hulle teen G¡bea opgestel het.
37 Toe het die hinderlaag vinnig na G¡bea gestorm -- en die hinderlaag het getrek en die hele stad met die skerpte van die swaard verslaan.
38 En die manne van Israel het 'n afspraak met die hinderlaag gehad dat hulle 'n groot rookwolk uit die stad moet laat optrek.
39 Daarom het die manne van Israel omgedraai in die geveg; en die Benjaminiete het begin om onder die manne van Israel sommige neer te slaan, omtrent dertig man, want hulle het gedink: Hy is regtig heeltemal voor ons verslaan soos in die vorige geveg.
40 Intussen het die wolk begin optrek uit die stad, 'n rookpilaar; en toe Benjamin agter hom omkyk, trek die hele stad al in rook na die hemel op!
41 Toe die manne van Israel dan nou omdraai, het die manne van Benjamin geskrik, want hulle het gesien dat die onheil hulle gaan tref;
42 en hulle het voor die manne van Israel omgedraai op pad na die woestyn; maar die geveg het hulle ingehaal, terwyl die wat uit die stede kom, hulle daar tussenin vernietig:
43 hulle het Benjamin omsingel, hom agtervolg, hom op die rusplek vertrap tot teenoor G¡bea, aan die oostekant.
44 En daar het van Benjamin agttien duisend man geval, en dit almal dapper manne.
45 Toe spring hulle om en vlug na die woestyn, na die rots Rimmon; maar hulle het in die nageveg op die grootpaaie vyf duisend man van hulle gedood en hulle agternagesit tot by G¡deom en twee duisend man van hulle verslaan.
46 En al die gesneuweldes van Benjamin op die dag was vyf en twintig duisend man wat die swaard uittrek, en dit almal dapper manne.
47 Maar ses honderd man het omgedraai en gevlug na die woestyn, na die rots Rimmon en vier maande by die rots Rimmon gebly.
48 Toe gaan die manne van Israel terug na die kinders van Benjamin en verslaan hulle met die skerpte van die swaard, sowel mense as diere en alles wat voorgekom het; ook al die stede wat hulle aangetref het, het hulle aan die brand gesteek.
1 Alors tous les enfants d’Israël sortirent, depuis Dan jusqu’à Béer-Shéba, et jusqu’au pays de Galaad; et l’assemblée se réunit comme si ce n’eût été qu’un seul homme, devant l’Éternel, à Mitspa.
2 Et les chefs de tout le peuple, et toutes les tribus d’Israël se présentèrent dans l’assemblée du peuple de Dieu, au nombre de quatre cent mille hommes de pied, portant l’épée.
3 Or les enfants de Benjamin apprirent que les enfants d’Israël étaient montés à Mitspa. Et les enfants d’Israël dirent : Parlez; comment ce crime a-t-il été commis?
4 Et le Lévite, le mari de la femme qu’on avait tuée, répondit et dit : J’étais entré à Guibea de Benjamin, moi et ma concubine, pour y passer la nuit.
5 Les maîtres de Guibea se sont élevés contre moi, et ils ont environné de nuit la maison où j’étais, prétendant me tuer; et ils ont fait violence à ma concubine, et elle en est morte.
6 Alors, ayant pris ma concubine, je l’ai mise en pièces, et j’en ai envoyé par tout le territoire de l’héritage d’Israël; car ils ont commis un crime énorme, et une infamie en Israël.
7 Vous voici tous, enfants d’Israël; consultez-vous, donnez ici votre avis.
8 Et tout le peuple se leva, comme un seul homme, en disant : Aucun de nous n’ira dans sa tente, et personne ne se retirera dans sa maison.
9 Mais, voici ce que nous ferons maintenant à Guibea; nous marcherons contre elle d’après le sort.
10 Nous prendrons dix hommes sur cent, d’entre toutes les tribus d’Israël, et cent sur mille, et mille sur dix mille, afin qu’ils prennent des vivres pour le peuple, et que, se rendant à Guibea de Benjamin, on la traite selon l’infamie du crime qu’elle a commis en Israël.
11 Ainsi tous les hommes d’Israël s’assemblèrent contre cette ville-là, unis comme un seul homme.
12 Les tribus d’Israël envoyèrent des hommes dans toute la tribu de Benjamin, pour dire : Quelle méchante action a-t-on commise parmi vous?
13 Livrez-nous maintenant ces hommes pervers qui sont à Guibea, afin que nous les fassions mourir, et que nous ôtions le mal du milieu d’Israël. Mais les Benjamites ne voulurent point écouter la voix de leurs frères, les enfants d’Israël.
14 Et les enfants de Benjamin sortirent de leurs villes, et s’assemblèrent à Guibea, pour aller combattre les enfants d’Israël.
15 En ce jour-là, on fit le dénombrement des enfants de Benjamin, venus des villes; et il se trouva vingt-six mille hommes tirant l’épée, sans les habitants de Guibea, dont on fit aussi le dénombrement, formant sept cents hommes d’élite.
16 Parmi tout ce peuple, il y avait sept cents hommes d’élite qui ne se servaient pas de la main droite. Tous ceux-là lançaient des pierres avec une fronde contre un cheveu, et ne le manquaient pas.
17 On fit aussi le dénombrement des hommes d’Israël, sans compter ceux de Benjamin, et il s’en trouva quatre cent mille hommes tirant l’épée, tous gens de guerre.
18 Ils partirent donc, montèrent à Béthel, et consultèrent Dieu. Et les enfants d’Israël dirent : Qui de nous montera le premier pour faire la guerre aux enfants de Benjamin? Et l’Éternel répondit : Juda montera le premier.
19 Dès le matin, les enfants d’Israël se mirent donc en marche, et campèrent près de Guibea.
20 Et les hommes d’Israël sortirent pour combattre ceux de Benjamin, et se rangèrent en bataille contre eux devant Guibea.
21 Alors les enfants de Benjamin sortirent de Guibea, et ce jour-là ils étendirent par terre vingt-deux mille hommes d’Israël.
22 Toutefois le peuple, les hommes d’Israël reprirent courage, et ils se rangèrent de nouveau en bataille, dans le lieu où ils s’étaient placés le premier jour.
23 Et les enfants d’Israël montèrent, et pleurèrent devant l’Éternel jusqu’au soir. Ils consultèrent l’Éternel en disant : M’approcherai-je encore pour combattre contre les enfants de Benjamin, mon frère? Et l’Éternel répondit : Montez contre lui.
24 Le lendemain donc, les enfants d’Israël s’approchèrent des enfants de Benjamin.
25 Les Benjamites sortirent aussi contre eux de Guibea ce second jour, et ils étendirent encore par terre dix-huit mille hommes des enfants d’Israël, qui tiraient tous l’épée.
26 Alors tous les enfants d’Israël et tout le peuple montèrent, et vinrent à Béthel. Ils y pleurèrent, et se tinrent là, devant l’Éternel, et jeûnèrent ce jour-là jusqu’au soir; et ils offrirent des holocaustes et des sacrifices de prospérité devant l’Éternel.
27 Ensuite les enfants d’Israël consultèrent l’Éternel (l’arche de l’alliance de Dieu était alors en ce lieu-là;
28 Et Phinées, fils d’Éléazar, fils d’Aaron, se tenait devant l’Éternel); ils dirent donc : Dois-je marcher encore pour combattre les enfants de Benjamin, mon frère, ou dois-je m’en abstenir? Et l’Éternel répondit : Montez; car demain je les livrerai entre vos mains.
29 Alors Israël mit des embuscades autour de Guibea.
30 Et les enfants d’Israël montèrent, le troisième jour, contre les Benjamites, et se rangèrent contre Guibea comme les autres fois.
31 Or les Benjamites, étant sortis à la rencontre du peuple, furent attirés loin de la ville. Et ils commencèrent à en frapper quelques-uns du peuple, comme les autres fois, et il y eut environ trente hommes d’Israël qui furent blessés à mort dans les chemins, dont l’un monte à Béthel et l’autre à Guibea, par la campagne.
32 Et les enfants de Benjamin disaient : Ils tombent devant nous comme la première fois. Mais les enfants d’Israël disaient : Fuyons, et attirons-les loin de la ville, dans les chemins.
33 Alors tous ceux d’Israël, se levant du lieu où ils étaient, se rangèrent à Baal-Thamar, et l’embuscade d’Israël déboucha de son poste, de la prairie de Guibea;
34 Et dix mille hommes d’élite, de tout Israël, vinrent contre Guibea; et la mêlée fut rude, et ceux de Benjamin n’aperçurent point le mal qui allait tomber sur eux.
35 Et l’Éternel battit Benjamin devant les Israélites; et les enfants d’Israël, en ce jour-là, tuèrent vingt-cinq mille et cent hommes de Benjamin, tous tirant l’épée.
36 Les Benjamites avaient cru que les hommes d’Israël étaient battus. Or, ils avaient reculé devant ceux de Benjamin; car ils se reposaient sur les embuscades qu’ils avaient mises près de Guibea.
37 Et ceux qui étaient en embuscade, se jetèrent vivement sur Guibea; ainsi ceux qui étaient en embuscade marchèrent, et firent passer toute la ville au fil de l’épée.
38 Or, les hommes d’Israël avaient donné pour signal à ceux qui étaient en embuscade, qu’ils fissent monter de la ville une épaisse fumée.
39 Les hommes d’Israël avaient donc tourné le dos dans la bataille, et les Benjamites avaient commencé de frapper et de blesser à mort environ trente hommes de ceux d’Israël; et ils disaient : Certainement ils tombent devant nous comme à la première bataille!
40 Mais quand une colonne de fumée s’éleva et commença à monter de la ville, ceux de Benjamin regardèrent derrière eux, et voici, la ville entière montait en feu vers le ciel;
41 Alors les gens d’Israël se retournèrent, et ceux de Benjamin furent épouvantés en voyant le désastre qui allait les atteindre.
42 Et ils tournèrent le dos devant ceux d’Israël, par le chemin du désert; mais l’armée d’Israël les serra de près; et ceux des villes, ils les tuèrent dans leurs propres endroits.
43 Ils environnèrent Benjamin, le poursuivirent, et le foulèrent aux pieds, sans relâche, jusqu’à l’opposite de Guibea, vers le soleil levant.
44 Il tomba ainsi dix-huit mille hommes de Benjamin, tous vaillants hommes.
45 Parmi ceux qui tournèrent le dos pour s’enfuir vers le désert, au rocher de Rimmon, ceux d’Israël en grappillèrent, par les chemins, cinq mille hommes; et, les poursuivant de près jusqu’à Guidéom, ils en frappèrent deux mille.
46 Tous ceux de Benjamin qui tombèrent ce jour-là furent donc vingt-cinq mille hommes, tirant l’épée, et tous vaillants hommes.
47 Et il y eut six cents hommes, de ceux qui avaient tourné le dos, qui échappèrent vers le désert, au rocher de Rimmon, et demeurèrent au rocher de Rimmon pendant quatre mois.
48 Mais les gens d’Israël revinrent vers les enfants de Benjamin, et les firent passer au fil de l’épée, tant les hommes de chaque ville, que le bétail et tout ce qui s’y trouva. Ils brûlèrent aussi toutes les villes qu’ils rencontrèrent.