1 Daarna het Job sy mond oopgemaak en sy dag vervloek.

2 En Job het begin en gesê:

3 Mag die dag vergaan waarop ek gebore is, en die nag wat gesê het: 'n Seun is ontvang.

4 Mag die dag duisternis wees; mag God nie na hom vra daarbo nie en geen ligglans oor hom skyn nie.

5 Mag duisternis en doodskaduwee hom opeis, 'n wolkgevaarte oor hom gaan lê, dagverduisteringe hom verskrik.

6 Daardie nag -- mag donkerheid hom wegruk, mag hy nie bly wees onder die dae van die jaar, in die getal van die maande nie kom nie.

7 Ja, mag die nag onvrugbaar wees, geen gejubel tot hom deurdring nie.

8 Mag die dagvervloekers hom verwens, hulle wat die kuns verstaan om die Levi tan op te hits.

9 Mag die sterre van sy môre skemering verduister word; mag hy wag op lig, maar tevergeefs, en die ooglede van die dageraad nie sien nie.

10 Omdat hy vir my nie toegesluit het die deure van die moederskoot nie en moeite vir my oë nie verberg het nie.

11 Waarom het ek nie gesterf by die geboorte, nie uitgegaan uit die moederskoot en die asem uitgeblaas nie?

12 Waarom het knieë my teëgekom, en waarom borste, dat ek moes drink?

13 Want dan sou ek daar gelê en stil gewees het; ek sou geslaap, ek sou dan rus gehad het,

14 saam met konings en raadsmanne van die aarde, wat puinhope weer opgebou het vir hulleself;

15 of saam met vorste wat goud besit, wat hulle huise met silwer gevul het.

16 Of ek sou, soos 'n weggestopte misgeboorte, nie bestaan het nie, soos kinders wat die lig nie gesien het nie.

17 Daar hou die goddelose op met woel, en daar rus hulle wie se kragte uitgeput is.

18 Die gevangenes is almal saam gerus; hulle hoor die stem van die drywer nie.

19 Klein en groot is daar gelyk, en die slaaf is vry van sy heer.

20 Waarom gee Hy lig aan die ellendige en lewe aan die wat verbitterd is van siel;

21 wat wag op die dood, en hy kom nie; en meer na hom grawe as na verborge skatte;

22 wat bly sou wees met gejuig, hulle sou verheug as hulle die graf kon vind?

23 Waarom gee Hy lig aan 'n man wie se weg verborge is, 'n man wat deur God aan alle kante ingesluit is?

24 Want soos my brood kom my gesug, en my gebrul word uitgestort soos water.

25 As ek iets vreesliks vrees, kom dit oor my; en die ding waarvoor ek bang is, kom na my toe.

26 Ek het geen kalmte en geen stilte en geen rus nie, of daar kom die onrus!

1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

3 ‹‹Doğduğum gün yok olsun, 2 ‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!

4 Karanlığa bürünsün o gün, 2 Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, 2 Üzerine ışık doğmasın.

5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, 2 Bulut çöksün üzerine; 2 Işığını karanlık söndürsün.

6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, 2 Yılın günleri arasında sayılmasın, 2 Aylardan hiçbirine girmesin.

7 Kısır olsun o gece, 2 Sevinç sesi duyulmasın içinde.

8 Günleri lanetleyenler, 2 Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar, 2 O günü lanetlesin.

9 Akşamının yıldızları kararsın, 2 Boş yere aydınlığı beklesin, 2 Tan atışını görmesin.

10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için 2 Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

11 ‹‹Neden doğarken ölmedim, 2 Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

12 Neden beni dizler, 2 Emeyim diye memeler karşıladı?

13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, 2 Uyuyup dinlenmiş olurdum;

14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan 2 Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

15 Evlerini gümüşle dolduran 2 Altın sahibi önderlerle birlikte.

16 Neden düşük bir çocuk gibi, 2 Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, 2 Yorgunlar rahat eder.

18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, 2 Angaryacının sesini duymazlar.

19 Küçük de büyük de oradadır, 2 Köle efendisinden özgürdür.

20 ‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık, 2 Acı içindekilere yaşam verilir?

21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, 2 Onu define arar gibi ararlar;

22 Mezara kavuşunca 2 Neşeden coşar, sevinç bulurlar.

23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, 2 Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?

24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, 2 Su gibi dökülmekte feryadım.

25 Korktuğum, 2 Çekindiğim başıma geldi.

26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, 2 Yalnız kargaşa var.››