11 Hy het ook gesê: 'n Man het twee seuns gehad.

12 En die jongste van hulle het vir sy vader gesê: Vader, gee my die deel van die eiendom wat my toekom. En hy het die goed tussen hulle verdeel.

13 En nie baie dae daarna nie het die jongste seun alles bymekaargemaak en weggereis na 'n ver land. En daar het hy sy eiendom verkwis deur losbandig te lewe.

14 En toe hy alles deurgebring het, kom daar 'n swaar hongersnood in daardie land, en hy het begin gebrek ly.

15 Toe het hy hom by een van die burgers van daardie land gaan voeg. En die het hom in sy veld gestuur om varke op te pas.

16 En hy het verlang om sy maag te vul met die peule wat die varke eet, en niemand het dit aan hom gegee nie.

17 Maar hy het tot homself gekom en gesê: Hoe baie huurlinge van my vader het oorvloed van brood, en ek vergaan van honger!

18 Ek sal opstaan en na my vader gaan, en ek sal vir hom sê: Vader, ek het gesondig teen die hemel en voor u,

19 en ek is nie meer werd om u seun genoem te word nie; maak my soos een van u huurlinge.

20 En hy het opgestaan en na sy vader gegaan. En toe hy nog ver was, het sy vader hom gesien en innig jammer vir hom gevoel en gehardloop en hom omhels en hartlik gesoen.

21 En die seun sê vir hom: Vader, ek het gesondig teen die hemel en voor u en ek is nie meer werd om u seun genoem te word nie.

22 Maar die vader sê vir sy diensknegte: Bring die beste kleed en trek hom dit aan, en gee 'n ring vir sy hand en skoene vir sy voete.

23 En bring die vetgemaakte kalf en slag dit, en laat ons eet en vrolik wees.

24 Want hierdie seun van my was dood en het weer lewendig geword; en hy was verlore en is gevind. En hulle het begin vrolik word.

25 En sy oudste seun was in die veld, en terwyl hy al nader na die huis kom, hoor hy musiek en beurtsange.

26 En hy roep een van die diensknegte na hom toe en vra wat dit beteken.

27 Di, sê toe vir hom: U broer het gekom, en u vader het die vetgemaakte kalf geslag, omdat hy hom gesond teruggekry het.

28 En hy het kwaad geword en wou nie binnegaan nie. Sy vader gaan toe uit en smeek hom.

29 Maar hy antwoord en sê vir sy vader: Kyk, ek dien u so baie jare en ek het nooit u gebod oortree nie, en vir my het u nooit 'n bokkie gegee, sodat ek saam met my vriende vrolik kon wees nie.

30 Maar toe hierdie seun van u kom, wat u goed met hoere deurgebring het, het u vir hom die vetgemaakte kalf geslag.

31 Toe sê hy vir hom: Kind, jy is altyd by my, en al wat myne is, is joue.

32 Ons moet tog vrolik en bly wees, want hierdie broer van jou was dood en het weer lewendig geword, en hy was verlore en is gevind.

11 And he said, A certain man had two sons:

12 And the younger of them said to his father, Father, give me that part of your property which will be mine. And he made division of his goods between them.

13 And not long after, the younger son got together everything which was his and took a journey into a far-away country, and there all his money went in foolish living.

14 And when everything was gone, there was no food to be had in that country, and he was in need.

15 And he went and put himself into the hands of one of the people of that country, and he sent him into his fields to give the pigs their food.

16 And so great was his need that he would have been glad to take the pigs' food, and no one gave him anything.

17 But when he came to his senses, he said, What numbers of my father's servants have bread enough, and more, while I am near to death here through need of food!

18 I will get up and go to my father, and will say to him, Father, I have done wrong, against heaven and in your eyes:

19 I am no longer good enough to be named your son: make me like one of your servants.

20 And he got up and went to his father. But while he was still far away, his father saw him and was moved with pity for him and went quickly and took him in his arms and gave him a kiss.

21 And his son said to him, Father, I have done wrong, against heaven and in your eyes: I am no longer good enough to be named your son.

22 But the father said to his servants, Get out the first robe quickly, and put it on him, and put a ring on his hand and shoes on his feet:

23 And get the fat young ox and put it to death, and let us have a feast, and be glad.

24 For this, my son, who was dead, is living again; he had gone away from me, and has come back. And they were full of joy.

25 Now the older son was in the field: and when he came near the house, the sounds of music and dancing came to his ears.

26 And he sent for one of the servants, questioning him about what it might be.

27 And he said to him, Your brother has come; and your father has had the young ox put to death because he has come back safely.

28 But he was angry and would not go in; and his father came out and made a request to him to come in.

29 But he made answer and said to his father, See, all these years I have been your servant, doing your orders in everything: and you never gave me even a young goat so that I might have a feast with my friends:

30 But when this your son came, who has been wasting your property with bad women, you put to death the fat young ox for him.

31 And he said to him, Son, you are with me at all times, and all I have is yours.

32 But it was right to be glad and to have a feast; for this your brother, who was dead, is living again; he had gone away and has come back.