1 Vir die musiekleier; op die wysie van: "Jedutun." 'n Psalm van Dawid.

2 Ja, my siel is stil tot God; van Hom is my heil.

3 Hy alleen is my rots en my heil, my rotsvesting; ek sal nie grootliks wankel nie.

4 Hoe lank sal julle aanstorm op 'n man, julle almal hom verbrysel soos 'n muur wat oorhang, 'n omgestote klipmuur?

5 Ja, hulle hou raad om hom van sy hoogte af te stoot; hulle het behae in leuens; met hul mond seën hulle, maar met hul binneste vloek hulle. Sela.

6 Wees net maar stil tot God, my siel, want van Hom is my verwagting!

7 Sekerlik, Hy is my rots en my heil, my rotsvesting; ek sal nie wankel nie.

8 By God is my heil en my eer; die rots van my sterkte, my toevlug is in God.

9 Vertrou op Hom altyd, o volk! Stort julle hart uit voor sy aangesig! God is 'n toevlug vir ons. Sela.

10 Ja, nietigheid is die mensekinders, leuens is die aansienlikes; in die weegskaal moet hulle opgaan, almal saam is hulle minder as nietigheid.

11 Vertrou nie op verdrukking en bou geen ydele hoop op rowery nie; as die vermoë aangroei, sit daar die hart nie op nie!

12 Een ding het God gespreek, twee is dit wat ek gehoor het: dat die sterkte aan God behoort, [ (Psalms 62:13) en aan U, o Here, behoort die goedertierenheid; want U vergeld elkeen na sy werk. ]

1 {Dem Vorsänger; für {O. nach} Jeduthun. Ein Psalm von David.}

2 Nur auf Gott vertraut still meine Seele, von ihm kommt meine Rettung.

3 Nur er ist mein Fels und meine Rettung, meine hohe Feste; ich werde nicht viel wanken.

4 Bis wann wollt ihr gegen einen Mann anstürmen? ihr alle ihn niederreißen wie eine überhängende Wand, eine angestoßene Mauer?

5 Sie ratschlagen nur, ihn von seiner Höhe zu stoßen; sie haben Wohlgefallen an der Lüge; mit ihrem Munde segnen sie, und in ihrem Innern fluchen sie. (Sela.)

6 Nur auf Gott vertraue still meine Seele! denn von ihm kommt meine Erwartung.

7 Nur er ist mein Fels und meine Rettung, meine hohe Feste; ich werde nicht wanken.

8 Auf Gott ruht mein Heil und meine Herrlichkeit; der Fels meiner Stärke, meine Zuflucht, ist in Gott.

9 Vertrauet auf ihn allezeit, o Volk! schüttet vor ihm aus euer Herz! Gott ist unsere Zuflucht. (Sela.)

10 Nur Eitelkeit {O. ein Hauch; dasselbe Wort wie am Ende des Verses} sind die Menschensöhne, Lüge die Männersöhne. Auf der Waagschale steigen sie empor, sie sind allesamt leichter als ein Hauch. {And. üb.: sie sind allesamt ein Hauch}

11 Vertrauet nicht auf Erpressung, und setzet nicht eitle Hoffnung auf Raub; {Eig. werdet nicht betört durch Raub} wenn der Reichtum wächst, so setzet euer Herz nicht darauf!

12 Einmal hat Gott geredet, zweimal habe ich dieses gehört, daß die Stärke Gottes sei.

13 Und dein, o Herr, ist die Güte; denn du, du vergiltst einem jeden nach seinem Werke.