1 א אז ישיר משה ובני ישראל את השירה הזאת ליהוה ויאמרו {ר} br לאמר {ס} אשירה ליהוה כי גאה גאה {ס} סוס {ר} br ורכבו רמה בים {ס}
2 ב עזי וזמרת יה ויהי לי {ר} br לישועה {ס} זה אלי ואנוהו {ס} אלהי {ר} br אבי וארממנהו {ס}
3 ג יהוה איש מלחמה יהוה {ר} br שמו {ס}
4 ד מרכבת פרעה וחילו ירה בים {ס} ומבחר {ר} br שלשיו טבעו בים סוף {ס}
5 ה תהמת יכסימו ירדו במצולת כמו {ר} br אבן {ס}
6 ו ימינך יהוה נאדרי בכח {ס} ימינך {ר} br יהוה תרעץ אויב {ס}
7 ז וברב גאונך תהרס {ר} br קמיך {ס} תשלח חרנך--יאכלמו כקש {ס}
8 ח וברוח {ר} br אפיך נערמו מים {ס} נצבו כמו נד {ר} br נזלים {ס} קפאו תהמת בלב ים {ס}
9 ט אמר {ר} br אויב ארדף אשיג {ס} אחלק שלל תמלאמו {ר} br נפשי-- {ס} אריק חרבי תורישמו ידי {ס}
10 י נשפת {ר} br ברוחך כסמו ים {ס} צללו כעופרת במים {ר} br אדירים {ס}
11 יא מי כמכה באלם יהוה {ס} מי {ר} br כמכה נאדר בקדש {ס} נורא תהלת עשה {ר} br פלא {ס}
12 יב נטית ימינך--תבלעמו ארץ {ס}
13 יג נחית {ר} br בחסדך עם זו גאלת {ס} נהלת בעזך אל נוה {ר} br קדשך {ס}
14 יד שמעו עמים ירגזון {ס} חיל {ר} br אחז ישבי פלשת {ס}
15 טו אז נבהלו אלופי {ר} br אדום-- {ס} אילי מואב יאחזמו רעד {ס} נמגו {ר} br כל ישבי כנען {ס}
16 טז תפל עליהם אימתה {ר} br ופחד {ס} בגדל זרועך ידמו כאבן {ס} עד {ר} br יעבר עמך יהוה {ס} עד יעבר עם זו {ר} br קנית {ס}
17 יז תבאמו ותטעמו בהר נחלתך-- {ס} מכון {ר} br לשבתך פעלת יהוה {ס} מקדש אדני כוננו {ר} br ידיך {ס}
18 יח יהוה ימלך לעלם ועד {ס}
19 יט כי {ר} br בא סוס פרעה ברכבו ובפרשיו בים {ס} וישב יהוה עלהם {ר} br את מי הים {ס} ובני ישראל הלכו ביבשה בתוך הים {ר} br {ש}
20 כ ותקח מרים הנביאה אחות אהרן את התף--בידה ותצאן כל הנשים אחריה בתפים ובמחלת
21 כא ותען להם מרים שירו ליהוה כי גאה גאה סוס ורכבו רמה בים {ס}
22 כב ויסע משה את ישראל מים סוף ויצאו אל מדבר שור וילכו שלשת ימים במדבר ולא מצאו מים
23 כג ויבאו מרתה--ולא יכלו לשתת מים ממרה כי מרים הם על כן קרא שמה מרה
24 כד וילנו העם על משה לאמר מה נשתה
25 כה ויצעק אל יהוה ויורהו יהוה עץ וישלך אל המים וימתקו המים שם שם לו חק ומשפט ושם נסהו
26 כו ויאמר אם שמוע תשמע לקול יהוה אלהיך והישר בעיניו תעשה והאזנת למצותיו ושמרת כל חקיו--כל המחלה אשר שמתי במצרים לא אשים עליך כי אני יהוה רפאך {ס}
27 כז ויבאו אילמה--ושם שתים עשרה עינת מים ושבעים תמרים ויחנו שם על המים
1 Tiam Moseo kaj la Izraelidoj kantis ĉi tiun kanton al la Eternulo, kaj parolis jene: Mi kantos al la Eternulo, ĉar Li alte leviĝis; Ĉevalon kaj ĝian rajdanton Li ĵetis en la maron.
2 Mia forto kaj glorkanto estas la Eternulo, Kaj Li estis por mi savo. Li estas mia Dio, kaj mi Lin gloros, La Dio de mia patro, kaj mi Lin altigos.
3 La Eternulo estas viro de milito, Eternulo estas Lia nomo.
4 La ĉarojn de Faraono kaj lian militistaron Li ĵetis en la maron; Kaj liaj elektitaj militestroj dronis en la Ruĝa Maro.
5 Abismoj ilin kovris; Ili falis en la profundojn kiel ŝtono.
6 Via dekstra mano, ho Eternulo, estas glora per forto, Via dekstra mano, ho Eternulo, disbatas malamikon.
7 Per Via granda majesto Vi frakasas Viajn kontraŭulojn; Vi sendas Vian koleron, kaj ĝi forbruligas ilin kiel pajlon.
8 De Via kolera blovo montiĝis akvo, Amasigite stariĝis fluaĵo, Densiĝis abismoj en la mezo de la maro.
9 La malamiko diris:Mi persekutos, Mi atingos, mi dividos militakiron; Satiĝos de ili mia animo; Mi eltiros mian glavon, ekstermos ilin mia mano.
10 Vi blovis per Via spirito, kaj ilin kovris la maro; Kiel plumbo ili iris al fundo en la akvo potenca.
11 Kiu estas kiel Vi inter la dioj, ho Eternulo? Kiu estas kiel Vi, majesta en sankteco, Timinda kaj laŭdinda, faranta miraklojn?
12 Vi etendis Vian dekstran manon, Kaj ilin englutis la tero.
13 Vi kondukis kun Via favorkoreco tiun popolon, kiun Vi liberigis; Vi kondukis ĝin per Via forto al Via sankta loĝejo.
14 Aŭdis popoloj kaj ektremis; Teruro atakis la loĝantojn de Filiŝtujo.
15 Tiam ektimis la ĉefoj de Edom; La potenculojn de Moab atakis tremo; Perdis la kuraĝon ĉiuj loĝantoj de Kanaan.
16 Falas sur ilin timo kaj teruro pro la grandeco de Via brako; Ili mutiĝas kiel ŝtono, ĝis pasas Via popolo, ho Eternulo, Ĝis pasas la popolo, kiun Vi akiris.
17 Vi venigos ilin, kaj plantos ilin Sur la monto de Via heredo, Sur la loko, ho Eternulo, kiun Vi faris Via sidejo, En la sanktejo, ho Sinjoro, kiun pretigis Viaj manoj.
18 La Eternulo reĝos ĉiam kaj eterne.
19 Ĉar la ĉevaloj de Faraono kun liaj ĉaroj kaj rajdantoj eniĝis en la maron, kaj la Eternulo turnis sur ilin la akvon de la maro; sed la Izraelidoj iris sur seka tero tra la mezo de la maro.
20 Mirjam, la profetino, fratino de Aaron, prenis tamburinon en sian manon, kaj ĉiuj virinoj eliris post ŝi kun tamburinoj kaj dancante.
21 Kaj Mirjam antaŭkantis al ili: Kantu al la Eternulo, ĉar Li alte leviĝis; Ĉevalon kaj ĝian rajdanton Li ĵetis en la maron.
22 Moseo ekkondukis la Izraelidojn for de la Ruĝa Maro, kaj ili eliris al la dezerto Ŝur; ili iris dum tri tagoj tra la dezerto kaj ne trovis akvon.
23 Ili venis al Mara, sed ili ne povis trinki la akvon en Mara, ĉar ĝi estis maldolĉa; tial oni donis al la loko la nomon Mara.
24 Kaj la popolo ekmurmuris kontraŭ Moseo, dirante:Kiam ni trinkos?
25 Tiam li kriis al la Eternulo, kaj la Eternulo montris al li arbon, kaj li ĵetis ĝin en la akvon, kaj la akvo fariĝis dolĉa. Tie Li donis al ili leĝon kaj juĝon, kaj tie Li ilin elprovis.
26 Kaj Li diris:Se vi aŭskultados la voĉon de la Eternulo, via Dio, kaj farados tion, kio plaĉas al Li, kaj vi atentados Liajn ordonojn kaj observados ĉiujn Liajn leĝojn, tiam Mi venigos sur vin neniun el tiuj malsanoj, kiujn Mi venigis sur la Egiptojn; ĉar Mi estas la Eternulo, via saniganto.
27 Kaj ili venis al Elim; tie estis dek du fontoj de akvo, kaj sepdek daktilpalmoj. Kaj ili starigis tie sian tendaron ĉe la akvo.