Prefácio e saudação

1 Judas, servo de Jesus Cristo e irmão de Tiago, aos chamados, queridos em Deus Pai e conservados por Jesus Cristo: 2 a misericórdia, e a paz, e o amor vos sejam multiplicadas.

Contra os ímpios e falsos mestres

3 Amados, procurando eu escrever-vos com toda a diligência acerca da comum salvação, tive por necessidade escrever-vos e exortar-vos a batalhar pela fé que uma vez foi dada aos santos. 4 Porque se introduziram alguns, que já antes estavam escritos para este mesmo juízo, homens ímpios, que convertem em dissolução a graça de Deus e negam a Deus, único dominador e Senhor nosso, Jesus Cristo.

5 Mas quero lembrar-vos, como a quem já uma vez soube isto, que, havendo o Senhor salvo um povo, tirando-o da terra do Egito, destruiu, depois, os que não creram; 6 e aos anjos que não guardaram o seu principado, mas deixaram a sua própria habitação, reservou na escuridão e em prisões eternas até ao juízo daquele grande Dia; 7 assim como Sodoma, e Gomorra, e as cidades circunvizinhas, que, havendo-se corrompido como aqueles e ido após outra carne, foram postas por exemplo, sofrendo a pena do fogo eterno.

8 E, contudo, também estes, semelhantemente adormecidos, contaminam a sua carne, e rejeitam a dominação, e vituperam as autoridades. 9 Mas o arcanjo Miguel, quando contendia com o diabo e disputava a respeito do corpo de Moisés, não ousou pronunciar juízo de maldição contra ele; mas disse: O Senhor te repreenda. 10 Estes, porém, dizem mal do que não sabem; e, naquilo que naturalmente conhecem, como animais irracionais, se corrompem. 11 Ai deles! Porque entraram pelo caminho de Caim, e foram levados pelo engano do prêmio de Balaão, e pereceram na contradição de Corá. 12 Estes são manchas em vossas festas de fraternidade, banqueteando-se convosco e apascentando-se a si mesmos sem temor; são nuvens sem água, levadas pelos ventos de uma para outra parte; são como árvores murchas, infrutíferas, duas vezes mortas, desarraigadas; 13 ondas impetuosas do mar, que escumam as suas mesmas abominações, estrelas errantes, para os quais está eternamente reservada a negrura das trevas.

14 E destes profetizou também Enoque, o sétimo depois de Adão, dizendo: Eis que é vindo o Senhor com milhares de seus santos, 15 para fazer juízo contra todos e condenar dentre eles todos os ímpios, por todas as suas obras de impiedade que impiamente cometeram e por todas as duras palavras que ímpios pecadores disseram contra ele. 16 Estes são murmuradores, queixosos da sua sorte, andando segundo as suas concupiscências, e cuja boca diz coisas mui arrogantes, admirando as pessoas por causa do interesse.

17 Mas vós, amados, lembrai-vos das palavras que vos foram preditas pelos apóstolos de nosso Senhor Jesus Cristo, 18 os quais vos diziam que, no último tempo, haveria escarnecedores que andariam segundo as suas ímpias concupiscências. 19 Estes são os que causam divisões, sensuais, que não têm o Espírito.

Exortação e doxologia final

20 Mas vós, amados, edificando-vos a vós mesmos sobre a vossa santíssima fé, orando no Espírito Santo, 21 conservai a vós mesmos no amor de Deus, esperando a misericórdia de nosso Senhor Jesus Cristo, para a vida eterna. 22 E apiedai-vos de alguns que estão duvidosos; 23 e salvai alguns, arrebatando-os do fogo; tende deles misericórdia com temor, aborrecendo até a roupa manchada da carne.

24 Ora, àquele que é poderoso para vos guardar de tropeçar e apresentar-vos irrepreensíveis, com alegria, perante a sua glória, 25 ao único Deus, Salvador nosso, por Jesus Cristo, nosso Senhor, seja glória e majestade, domínio e poder, antes de todos os séculos, agora e para todo o sempre. Amém!

1 Judas, ä Knecht Jesus Chrischti un Brueda vum Jakobus, a de Bruefene, de gliebt sin in Gott, däm Vada (Babbe), un bwahrt fir Jesus Chrischtus:

2 Gott gib äich viel Barmherzigkeit un Friede un Lebi (Liebe)!

3 Ihr Liebi, nohchdem i(ich) gwißlig vorka ha, äich z schriebe vu unsa alla Heil, halt ich's fir nedig, äich in minem Brief z vumahne, daß ihr fir d Glaube kämpft, der ein fir allimol d Heilige ibaliefert isch.

4 Denn s hän sich ä baar Mensche igschliche, iba de scho längscht des Urdeil gschriebe isch; Gottlose sin sie, mißbruche d Gnade unsares Gottes fir ihri Uswiichs un vuliigne unsa älleinige Herrscha un Herrn Jesus Chrischtus.

5 Ich will äich aba erinnere, obwohl ihr des alles scho wißt, daß dr Herr, nohchdem ma(er) däm Volk däm ma(er) ä Mol üs Ägypte ghulfe het, s andere Mol de umbrocht het, de nit glaube.

6 Au d Engel, de ihr himmlischä Rang nit bwahrt hä, sundern ihr Hus vuloße hän, het da(er) fir s Gricht am große Dag vuwahrt mit ewige Bande (Seila Schnurr) im Dunkle.

7 So sin au Sodom un Gomorra un de umliegende Schtädt, de glich we de Unzucht triebe hän un anderem Fleisch nohchgange sin, zum Baischpiel bschtimmt indäm sie liede Pein im ewige Fiir.

8 Ebeso sin au de Träuma, de ihr Fleisch dreckig mache, jedi Herrschaft vuachte un d himmlischi Mächte läschtere.

9 Als aba Michael, dr Erzengel, mit däm Deufel gschtritte het un mit nem feilschte um d Leiche vum Moses, wagt er nit, iba nen ä Vudammungsurteil z fälle, sundern sait: Dr Herr schtrof di!

10 De aba läschtere alles, wovu sie nigs vuschtehn; was sie aba vu Natur üs kenne we d Tiere, dra vuderbe sie.

11 Weh dene! Denn sie gehn d Wäg Kains un flege in d Irrtum vum Bileam um s Gwinne un kumme um in däm Ufruehr Korachs.

12 Sie sin Schandflecke bi äire Liebe (Lebi)smahl, prasse ohni Scheu, weide sich selbscht; sie sin Wolke ohni Wassa, vum Wind beutelt, kahli, unfruchtbari (saftlosi) Baim, zweimol abgschtorbe (vutrocknet) un üsgwurzlet,

13 wildi Wellä vum Meer, de ihri eigene Schand üsschumet, vuiirti Schterne; dere Los isch d dunkelsti Nacht in Ewigkeit.

14 S het aba au vu däne gwiessagt (vorusgsait) Henoch, dr siebte vu Adam a, un gsait: Lueg, dr Herr kummt mit sinene viele dusig Heilige,

15 Gricht z halte iba alli un z schtrofe alli Mensche fir alli Sache vu ihrem gottlose Wandel, mit däne sie gottlos gsi sin, un fir all des Fräche, des de gottlose Sinda gege nen gsait hän.

16 De murre un motze mit ihrem Los; sie läbä nohch ihra Luscht, un ihr Mul (Gosch) schwätzt stolzi Wort, un wägä ihrem Vorteil wägä schmeichle (schleime) sie um d Lit.

17 Ihr aba, mini Liebi, denke an de Wort, de zvor gsait sin vu d Aposchtel unsares Herrn Jesus Chrischtus,

18 als sie äich sage, daß zue dr letschte Ziit Spötter si wäre, de nohch ihra eigene gottlose Luscht läbä.

19 De sin s, de Zwietracht bringe, niedrig Gsinnte, de d Geischt nit hän.

20 Ihr aba, mini Liebi, bäut äich uf uf äirem allaheiligschte Glaube, un bäte im heilige Geischt,

21 un bwahret äich in dr Lebi (Liebe) Gottes, un wartet uf d Barmherzigkeit unsares Herrn Jesus Chrischtus zum ewige Läbä.

22 Un erbarmt äich dera, de zwiefle;

23 anderi rißt üs däm Fiir un rettet sie; andere erbarmt äich in Angscht un haßt au des Gwand (Häß), des flecke het vum Fleisch.

24 Dem aba, der äich vor rem Schtrauchle hete ka un äich untadelig schtelle ka vor d Gsicht(Visasch) vu sinere Herrlichkeit mit Fräid(Freud),

25 däm alleinige Gott, unsam Heiland, isch durch Jesus Chrischtus, unserem Herrn, Ehri un Majeschtät un Gwalt un Macht vor alli Ziit, etzed un in alli Ewigkeit! Amen.