1 RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 Beni güttü, 2 Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Beni kuşattı, 2 Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 Çoktan ölmüş ölüler gibi 2 Beni karanlıkta yaşattı.
7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, 2 Zincirimi ağırlaştırdı.
8 Feryat edip yardım isteyince de 2 Duama set çekiyor.
9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, 2 Dolaştırdı yollarımı.
10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, 2 Gizlenmiş bir aslandır.
11 Yollarımı saptırdı, paraladı, 2 Mahvetti beni.
12 Yayını gerdi, okunu savurmak için 2 Beni nişangah olarak dikti.
13 Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Halkımın önünde gülünç düştüm, 2 Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Beni acıya doyurdu, 2 Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, 2 Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 Esenlik yüzü görmedi canım, 2 Mutluluğu unuttum.
18 Bu yüzden diyorum ki, 2 ‹‹Dermanım tükendi, 2 RABden umudum kesildi.››
19 Acımı, başıboşluğumu, 2 Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Hâlâ onları düşünmekte 2 Ve sıkılmaktayım.
21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 RABbin sevgisi hiç tükenmez, 2 Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.››
23 Her sabah tazelenir onlar, 2 Sadakatin büyüktür.
24 ‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım, 2 ‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.››
25 RAB kendisini bekleyenler, 2 Onu arayan canlar için iyidir.
26 RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 RAB insana boyunduruk takınca, 2 İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Kendisine vurana yanağını dönüp 2 Utanca doymalı;
31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 Dert verse de, 2 Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, 2 İnsanları üzmez.
34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 Davasında insana haksızlık etmeyi 2 Rab doğru görmez.
37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu?
39 İnsan, yaşayan insan 2 Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, 2 Yine RABbe dönelim.
41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım:
42 ‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık, 2 Sen bağışlamadın.
43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, 2 Acımadan öldürdün.
44 Dualar sana erişmesin diye 2 Bulutları örtündün.
45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.››
48 Kırılan halkım yüzünden 2 Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 Kentimdeki kızların halini gördükçe 2 Yüreğim sızlıyor.
52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, 2 Üzerime taş attılar.
54 Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim.
55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun.
57 Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin.
58 Davamı sen savundun, ya Rab, 2 Canımı kurtardın.
59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, 2 Davamı sen gör.
60 Benden nasıl öç aldıklarını, 2 Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Aşağılamalarını, ya RAB, 2 Çevirdikleri bütün dolapları, 2 Bana saldıranların dediklerini, 2 Gün boyu söylendiklerini duydun.
63 Oturup kalkışlarına bak, 2 Alay konusu oldum türkülerine.
64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 İnat etmelerini sağla, 2 Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
1 Eu sînt omul care a văzut suferinţa supt nuiaua urgiei Lui.
2 El m'a dus, m'a mînat în întunerec, şi nu în lumină.
3 Numai împotriva mea îşi întinde şi îşi întoarce mîna, toată ziua.
4 Mi -a prăpădit carnea şi pielea, şi mi -a zdrobit oasele.
5 A făcut zid împrejurul meu, şi m'a înconjurat cu otravă şi durere.
6 Mă aşează în întunerec, ca pe cei morţi pentru totdeauna.
7 M'a înconjurat cu un zid, ca să nu ies; m'a pus în lanţuri grele.
8 Să tot strig şi să tot cer ajutor, căci El tot nu-mi primeşte rugăciunea.
9 Mi -a astupat calea cu pietre cioplite, şi mi -a strîmbat cărările.
10 Mă pîndeşte ca un urs şi ca un leu într'un loc ascuns.
11 Mi -a abătut căile, şi apoi s'a aruncat pe mine, şi m'a pustiit.
12 Şi -a încordat arcul, şi m'a pus ţintă săgeţii Lui.
13 În rărunchi mi -a înfipt săgeţile din tolba Lui.
14 Am ajuns de rîsul poporului meu, şi toată ziua sînt pus în cîntece de batjocură de ei.
15 M'a săturat de amărăciune, m'a îmbătat cu pelin.
16 Mi -a sfărîmat dinţii cu pietre, m'a acoperit cu cenuşă.
17 Mi-ai luat pacea, şi nu mai cunosc fericirea.
18 Şi am zis: ,,S'a dus puterea mea de viaţă, şi nu mai am nici o nădejde în Domnul.``
19 ,,Gîndeşte-Te la necazul şi suferinţa mea, la pelin şi la otravă!``
20 Cînd îşi aduce aminte sufletul meu de ele, este mîhnit în mine.
21 Iată ce mai gîndesc în inima mea, şi iată ce mă face să mai trag nădejde:
22 Bunătăţile Domnului nu s'au sfîrşit, îndurările Lui nu sînt la capăt,
23 ci se înoiesc în fiecare dimineaţă. Şi credincioşia Ta este atît de mare!
24 ,,Domnul este partea mea de moştenire,`` zice sufletul meu; de aceea nădăjduiesc în El.
25 Domnul este bun cu cine nădăjduieşte în El, cu sufletul care -L caută.
26 Bine este să aştepţi în tăcere ajutorul Domnului.
27 Este bine pentru om să poarte un jug în tinereţa lui.
28 Să stea singur şi să tacă, pentrucă Domnul i l -a pus pe grumaz;
29 să-şi umple gura cu ţărînă, şi să nu-şi peardă nădejdea;
30 să dea obrazul celui ce -l loveşte, şi să se sature de ocări.
31 Căci Domnul nu leapădă pentru totdeauna.
32 Ci, cînd mîhneşte pe cineva, Se îndură iarăş de el, după îndurarea Lui cea mare:
33 căci El nu necăjeşte cu plăcere, nici nu mîhneşte bucuros pe copiii oamenilor.
34 Cînd se calcă în picioarele toţi prinşii de război ai unei ţări,
35 cînd se calcă dreptatea omenească în faţa Celui Prea Înalt,
36 cînd este nedreptăţit un om în pricina lui, nu vede Domnul?
37 Cine a spus şi s'a întîmplat ceva fără porunca Domnului?
38 Nu iese din gura Celui Prea Înalt răul şi binele?
39 De ce să se plîngă omul cît trăieşte? Ficare să se plîngă mai bine de păcatele lui!
40 Să luăm seama la umbletele noastre, să le cercetăm, şi să ne întoarcem la Domnul.
41 Să ne înălţăm şi inimile cu mînile spre Dumnezeu din cer, zicînd:
42 ,,Am păcătuit, am fost îndărătnici, şi nu ne-ai iertat!``
43 În mînia Ta, Te-ai ascuns, şi ne-ai urmărit, ai ucis fără milă.
44 Te-ai învăluit într'un nor, ca să nu străbată la Tine rugăciunea noastră.
45 Ne-ai făcut de batjocură şi de ocară printre popoare.
46 Toţi vrăjmaşii noştri deschid gura împotriva noastră.
47 De groază şi de groapă am avut parte, de prăpăd şi pustiire.
48 Şivoaie de apă îmi curg din ochi din pricina prăpădului fiicei poporului meu.
49 Mi se topeşte ochiul în lacrămi, necurmat şi fără răgaz,
50 pînăce Domnul va privi din cer şi va vedea.
51 Mă doare ochiul de plîns pentru toate fiicele cetăţii mele.
52 Cei ce mă urăsc fără temei, m'au gonit ca pe o pasăre.
53 Voiau să-mi nimicească viaţa într'o groapă, şi au aruncat cu pietre în mine.
54 Mi-au năvălit apele peste cap şi ziceam: ,,Sînt perdut!``
55 Dar am chemat Numele Tău, Doamne, din fundul gropii.
56 Tu mi-ai auzit glasul: ,,Nu-Ţi astupa urechea la suspinurile şi strigătele mele.``
57 În ziua cînd Te-am chemat, Te-ai apropiat, şi ai zis: ,,Nu te teme!``
58 Doamne, Tu ai apărat pricina sufletului meu, mi-ai răscumpărat viaţa!
59 Doamne, ai văzut apăsarea mea: fă-mi dreptate.
60 Ai văzut toate răzbunările lor, toate uneltirile lor împotriva mea.
61 Doamne, le-ai auzit ocările, toate uneltirile împotriva mea,
62 cuvîntările protivnicilor mei, şi planurile pe cari le urzeau în fiecare zi împotriva mea.
63 Uită-Te cînd stau ei jos sau cînd se scoală. Eu sînt cîntecul lor de batjocură.
64 Răsplăteşte-le, Doamne, după faptele mînilor lor!
65 Împetreşte-le inima, şi aruncă blestemul Tău împotriva lor!
66 Urmăreşte -i, în mînia Ta, şi şterge -i de supt ceruri, Doamne!``