1 Davut Ramanın Nayot Mahallesinden kaçtıktan sonra Yonatana gitti. Ona, ‹‹Ne yaptım? Suçum ne?›› diye sordu, ‹‹Babana karşı ne günah işledim ki, beni öldürmek istiyor?››

2 Yonatan, ‹‹Bu senden uzak olsun, ölmeyeceksin!›› diye yanıtladı, ‹‹Babam bana bildirmeden ister büyük, ister küçük olsun hiçbir iş yapmaz. Neden bunu benden gizlesin? Olmaz öyle şey!››

3 Ancak Davut ant içerek, ‹‹Senin beni sevdiğini baban çok iyi biliyor›› diye yanıtladı, ‹‹ ‹Yonatan ne yapacağımı bilmemeli, yoksa üzülür› diye düşünmüştür. RABbin ve senin yaşamın hakkı için derim ki, ölüm ile aramda yalnız bir adım var.››

4 Yonatan Davuta, ‹‹Ne dilersen dile, senin için yaparım›› diye karşılık verdi.

5 Davut Yonatana, ‹‹Bak, yarın Yeni Ay Töreni›› dedi, ‹‹Kralla birlikte yemeğe oturmam gerekir. Ama izin ver, ertesi günün akşamına dek tarlada gizleneyim.

6 Eğer baban yokluğumu sezerse ona, ‹Davut aceleyle kendi kenti Beytleheme gitmek için benden ısrarla izin istedi; orada bütün ailenin yıllık kurban töreni var› dersin.

7 Baban, ‹İyi› derse, kulun güvenlikte demektir. Ama öfkelenirse, bil ki, bana kötülük yapmaya karar vermiştir.

8 Sana gelince, bana yardım et; çünkü RABbin önünde benimle antlaşma yaptın. Suçluysam, beni sen öldür! Neden beni babana teslim edesin?››

9 Yonatan, ‹‹Olmaz öyle şey!›› diye yanıtladı, ‹‹Babamın sana kötülük yapmaya karar verdiğini bilsem, sana söylemez miydim?››

10 Davut, ‹‹Baban sana sert bir karşılık verirse, kim bana bildirecek?›› diye sordu.

11 Yonatan, ‹‹Gel, tarlaya gidelim›› dedi. Böylece ikisi tarlaya gittiler.

12 Yonatan Davutla konuşmasını sürdürdü: ‹‹İsrailin Tanrısı RAB tanık olsun! Yarın ya da öbür gün bu saate kadar babamın ne düşündüğünü araştıracağım. Babamın sana karşı tutumu olumluysa, sana haber göndereceğim.

13 Ama babam seni öldürmeyi tasarlıyorsa, bunu sana bildirip güvenlik içinde gitmeni sağlamazsam, RAB bana aynısını, hatta daha kötüsünü yapsın! RAB önceden babamla olduğu gibi seninle de birlikte olsun!

14 Ama sen yaşamım boyunca RABbin iyiliğini bana göster ki ölmeyeyim.

15 RAB Davutun bütün düşmanlarını yeryüzünden yok edeceği zaman bile, sen soyuma iyiliklerini sonsuza dek esirgeme.››

16 Böylece Yonatan Davut soyuyla bir antlaşma yaptı ve, ‹‹RAB Davutun düşmanlarını cezalandırsın›› dedi.

17 Davuta beslediği sevgiden ötürü Yonatan ona bir daha ant içirtti. Çünkü onu canı kadar seviyordu.

18 Yonatan Davuta, ‹‹Yarın Yeni Ay Töreni›› dedi, ‹‹Yerin boş kalacağından, yokluğun anlaşılacak.

19 Öbür gün, geçen sefer gizlendiğin yere çabucak git. Ezel Taşının yanında bekle.

20 Ben hedefe atar gibi taşın bir yanına üç ok atacağım.

21 Sonra hizmetkârımı gönderip, ‹Git okları bul› diye buyruk vereceğim. Eğer özellikle ona, ‹Bak, oklar senin bu yanında, onları alıp buraya getir› dersem, gel. Yaşayan RABbin adıyla derim ki, güvenliktesin, tehlike yok.

22 Ama hizmetkâra, ‹Bak, oklar ötende› dersem, git; çünkü RAB seni uzaklaştırmıştır.

23 Birbirimizle yaptığımız antlaşmaya gelince, RAB sonsuza dek seninle benim aramda tanık olsun.››

24 Böylece Davut tarlada gizlendi. Yeni Ay Töreni başlayınca, Kral Saul gelip yemeğe oturdu.

25 Her zamanki gibi duvarın yanındaki yerine oturmuştu. Yonatan karşısında, Avner de yanında yerlerini aldılar. Davutun yeriyse boş kaldı.

26 Ama Saul o gün bir şey söylemedi. ‹‹Davutun başına birşey gelmiş olmalı. Dinsel açıdan kirli olsa gerek, evet dinsel açıdan temiz değildir›› diye düşündü.

27 Ertesi gün, ayın ikinci günü, Davutun yeri yine boştu. Bunun üzerine Saul, oğlu Yonatana, ‹‹İşayın oğlu neden dün de, bugün de yemeğe gelmedi?›› diye sordu. kalktı››.

28 Yonatan, ‹‹Davut Beytleheme gitmek için benden ısrarla izin istedi›› diye karşılık verdi,

29 ‹‹ ‹Lütfen izin ver. Çünkü ailemizin kentte bir kurbanı var, ağabeyim orada bulunmamı buyurdu. Gözünde lütuf bulduysam gidip kardeşlerimi göreyim› dedi. İşte bu yüzden kralın sofrasına gelemedi.››

30 Saul Yonatana öfkelenerek, ‹‹Seni sapık ve dikbaşlı kadının oğlu!›› diye bağırdı, ‹‹İşayın oğlunu desteklediğini bilmiyor muyum? Bu kendin için de, seni doğuran annen için de utanç verici.

31 Çünkü İşayın oğlu yeryüzünde yaşadıkça ne sen güvenlikte olabilirsin, ne de krallığın. Şimdi adam gönder, onu bana getir. O ölmeli!››

32 Yonatan babası Saula, ‹‹Neden ölmeli? Ne yaptı ki?›› diye karşılık verdi.

33 Ama Saul Yonatanı öldürmek amacıyla mızrağını ona fırlattı. Böylece Yonatan babasının Davutu öldürmeye kararlı olduğunu anladı.

34 Büyük bir öfkeyle sofradan kalktı ve ayın ikinci günü hiç yemek yemedi. Babasının Davutu böyle aşağılamasına üzüldü.

35 Sabahleyin Yonatan Davutla buluşmak üzere tarlaya gitti. Yanına bir uşak almıştı.

36 Uşağa, ‹‹Haydi koş, atacağım okları bul›› dedi. Uşak koşarken, Yonatan onun ötesine bir ok attı.

37 Uşak Yonatanın attığı okun düştüğü yere varınca, Yonatan, ‹‹Ok ötende!›› diye seslendi,

38 ‹‹Çabuk ol! Koş, yerinde durma!›› Yonatanın uşağı oku alıp efendisine getirdi.

39 Olup bitenden habersizdi. Olanları yalnız Yonatanla Davut biliyordu.

40 Yonatan, silahlarını yanındaki uşağa vererek, ‹‹Al bunları kente götür›› dedi.

41 Uşak gider gitmez, Davut taşın güney yanından ayağa kalktı ve yüzüstü yere kapanarak üç kez eğildi. İki arkadaş birbirlerini öpüp ağladılar; ancak Davut daha çok ağladı.

42 Yonatan, ‹‹Esenlikle yoluna git›› dedi, ‹‹İkimiz RAB'bin adıyla ant içmiştik. RAB seninle benim aramda ve soylarımız arasında sonsuza dek tanık olsun.›› Bundan sonra Davut yoluna gitti. Yonatan da kente döndü.

1 大卫从拉玛的拿约逃走， 来见约拿单， 说： "我作了什么？我有什么罪孽？我在你父亲面前犯了什么罪， 他竟寻索我的性命呢？"

2 约拿单对他说： "绝对没有这事， 你必不会死。我父亲作事， 无论大小， 没有不让我知道的， 为什么这事他偏要隐瞒我呢？不会这样的。"

3 大卫再起誓说： "你父亲一定知道我在你眼中蒙恩， 就心里想： ‘不要让约拿单知道这事， 免得他伤心。’可是， 我指着永活的耶和华， 又指着你的性命起誓， 我离死只差一步。"

4 约拿单对大卫说： "你心里想要什么， 我必为你作成。"

5 大卫就对约拿单说： "你看， 明天是初一， 我本该与王一同坐席。但是， 求你容我去藏在田里， 直到后天晚上。

6 如果你父亲不见我在座， 你就说： ‘大卫恳求我让他赶回他的本城伯利恒去， 因为他全家在那里有献年祭的事。’

7 如果你父亲这样说： ‘好！ ’那么仆人就平安无事了； 如果他大大发怒， 你就知道， 他决意要害我了。

8 求你以慈爱待仆人， 因为你曾与仆人在耶和华面前立盟约。如果我有罪孽， 你就亲手把我杀死， 为什么要把我交给你父亲呢？"

9 约拿单说： "绝对没有这事， 如果我知道我父亲决意要害你， 我会不告诉你吗？"

10 大卫对约拿单说： "如果你父亲严厉地回答你， 谁来告诉我呢？"

11 约拿单对大卫说： "你来， 我们出到田里去吧！ "他们二人就出到田里去了。

12 约拿单对大卫说： "愿耶和华以色列的 神作证， 明天或后天约在这个时候， 我探出了我父亲的意思， 如果他对你有好感， 那时我会不派人来告诉你吗？

13 假如我父亲有意要害你， 我若是不告诉你， 不让你走， 不使你平平安安地离去， 愿耶和华加倍惩罚我。愿耶和华与你同在， 好像从前与我父亲同在一样。

14 我活着的时候， 求你以耶和华的慈爱待我， 使我不致于死。

15 我死了以后， 耶和华从地上一一剪除大卫的仇敌的时候， 你也不可向我的家永远断绝你的慈爱。"

16 于是约拿单与大卫家立盟约， 说： "愿耶和华借大卫仇敌的手追讨违背盟约的罪。"

17 约拿单由于爱大卫， 就使大卫再起誓； 他爱大卫如同爱自己的命。

18 约拿单对大卫说： "明天是初一， 因为你的座位空着， 人必注意到你不在。

19 到后天， 你要赶快下去， 到你以前出事那天藏身的地方， 在以色磐石旁边等候。

20 我要向磐石旁边射三支箭， 好像射箭靶一样。

21 然后， 我要派一个仆人去， 说： ‘你去把箭找回来。’如果我对那仆人说： ‘看哪！ 箭在你的后面， 把箭拿回来。’你就可以回来， 因为我指着永活的耶和华起誓， 你必平安无事。

22 如果我对仆人说： ‘看哪！ 箭在你的前面。’你就要离去， 因为是耶和华打发你去的。

23 至于你我之间所说的这事， 有耶和华永远在你我之间作证。"

24 于是大卫在田里藏起来。到了初一， 王坐席吃饭。

25 王照常坐在他的座位上， 就是靠墙的座位， 约拿单坐在对面， 押尼珥坐在扫罗旁边， 大卫的座位却空着。

26 那天扫罗没有说什么， 因为他心里想： "这是恰巧的事， 或许大卫沾染了不洁， 还没有得到洁净。"

27 次日， 就是初二， 大卫的座位仍是空着。于是扫罗问他的儿子约拿单： "为什么耶西的儿子昨天今天都没有来吃饭呢？"

28 约拿单回答扫罗： "大卫恳切地求我让他回伯利恒去。

29 他说： ‘求你让我去， 因为我们的家在城里有献祭的事， 我哥哥吩咐我去。所以， 我若是在你眼前蒙恩， 求你让我离开， 看看我的哥哥们。’因此， 大卫没有来赴王的筵席。"

30 于是扫罗向约拿单发怒， 对他说： "你这邪僻悖逆妇人所生的， 我岂不知道你喜悦耶西的儿子， 自取羞辱， 也羞辱生你的母亲吗？

31 因为只要耶西的儿子还活在这世上， 你和你的国就不能稳固。现在， 你要派人去把他抓到我这里来， 因为他是该死的。"

32 约拿单回答他父亲扫罗说： "为什么要把他处死呢？他作了什么事呢？"

33 扫罗向着约拿单把枪掷过去， 要刺杀他。约拿单就知道， 他父亲已经决意要杀死大卫。

34 约拿单怒气冲冲地从席间退去， 初二这天， 他没有吃饭； 因为他父亲羞辱了大卫， 他就为大卫担忧。

35 到了早晨， 约拿单照着与大卫约定的时候， 出到田里去， 有一个小童与他在一起。

36 他对那童仆说： "你跑去， 把我所射的箭找回来。"那童仆跑去的时候， 约拿单就把箭射到他前面。

37 那童仆到了约拿单的箭射到的地方， 约拿单就在那童仆的背后喊叫： "箭不是在你的前面吗？"

38 约拿单又在那童仆的背后喊叫： "赶快跑去！ 不要停留！ "那童仆就把箭拾起来， 回到他主人那里去。

39 那童仆一点也不知道这是什么意思， 只有约拿单和大卫知道。

40 约拿单把自己的武器交给他的童仆， 对他说： "你带回城里去吧！ "

41 那童仆一离去， 大卫就从石堆的南边起来， 脸伏于地， 叩拜了三次。二人互相亲嘴， 相对哭泣， 大卫哭得更悲痛。

42 约拿单对大卫说： "你平平安安走吧！ 我们二人曾指着耶和华的名起誓说： ‘愿耶和华在你我之间， 也在我的后裔和你的后裔之间作证， 直到永远。’"大卫就起身离开， 约拿单也回城里去了（"大卫就起身离开， 约拿单也回城里去了。"在《马索拉抄本》为21:1）。