1 RAB verdiği söz uyarınca Saraya iyilik etti ve sözünü yerine getirdi.
2 Sara hamile kaldı; İbrahimin yaşlılık döneminde, tam Tanrının belirttiği zamanda ona bir erkek çocuk doğurdu.
3 İbrahim Saranın doğurduğu çocuğa İshakfı adını verdi.
4 Tanrının kendisine buyurduğu gibi oğlu İshakı sekiz günlükken sünnet etti.
5 İshak doğduğunda İbrahim yüz yaşındaydı.
6 Sara, ‹‹Tanrı yüzümü güldürdü›› dedi, ‹‹Bunu duyan herkes benimle birlikte gülecek.
7 Kim İbrahime Sara çocuk emzirecek derdi? Bu yaşında ona bir oğul doğurdum.››
8 Çocuk büyüdü. Sütten kesildiği gün İbrahim büyük bir şölen verdi.
9 Ne var ki Sara, Mısırlı Hacerin İbrahimden olma oğlu İsmailin alay ettiğini görünce,
10 İbrahime, ‹‹Bu cariyeyle oğlunu kov›› dedi, ‹‹Bu cariyenin oğlu, oğlum İshakın mirasına ortak olmasın.››
11 Bu İbrahimi çok üzdü, çünkü İsmail de öz oğluydu.
12 Ancak Tanrı İbrahime, ‹‹Oğlunla cariyen için üzülme›› dedi, ‹‹Sara ne derse, onu yap. Çünkü senin soyun İshakla sürecektir.
13 Cariyenin oğlundan da bir ulus yaratacağım, çünkü o da senin soyun.››
14 İbrahim sabah erkenden kalktı, biraz yiyecek, bir tulum da su hazırlayıp Hacerin omuzuna attı, çocuğunu da verip onu gönderdi. Hacer Beer-Şeva Çölüne gitti, orada bir süre dolaştı.
15 Tulumdaki su tükenince, oğlunu bir çalının altına bıraktı.
16 Yaklaşık bir ok atımı uzaklaşıp, ‹‹Oğlumun ölümünü görmeyeyim›› diyerek onun karşısına oturup hıçkıra hıçkıra ağladı.
17 Tanrı çocuğun sesini duydu. Tanrının meleği göklerden Hacere, ‹‹Nen var, Hacer?›› diye seslendi, ‹‹Korkma! Çünkü Tanrı çocuğun sesini duydu.
18 Kalk, oğlunu kaldır, elini tut. Onu büyük bir ulus yapacağım.››
19 Sonra Tanrı Hacerin gözlerini açtı, Hacer bir kuyu gördü. Gidip tulumunu doldurdu, oğluna içirdi.
20 Çocuk büyürken Tanrı onunlaydı. Çocuk çölde yaşadı ve okçu oldu.
21 Paran Çölünde yaşarken annesi ona Mısırlı bir kadın aldı.
22 O sırada Avimelekle ordusunun komutanı Fikol İbrahime, ‹‹Yaptığın her şeyde Tanrı seninle›› dediler,
23 ‹‹Onun için, Tanrının önünde bana, oğluma ve soyuma haksız davranmayacağına ant iç. Bana ve konuk olarak yaşadığın bu ülkeye, benim sana yaptığım gibi iyi davran.››
24 İbrahim, ‹‹Ant içerim›› dedi.
25 İbrahim Avimeleke bir kuyuyu zorla ele geçiren adamlarından yakındı.
26 Avimelek, ‹‹Bunu kimin yaptığını bilmiyorum›› diye yanıtladı, ‹‹Sen de bana söylemedin, ilk kez duyuyorum.››
27 Daha sonra İbrahim Avimeleke davar ve sığır verdi. Böylece ikisi bir antlaşma yaptılar.
28 İbrahim sürüsünden yedi dişi kuzu ayırdı.
29 Avimelek, ‹‹Bunun anlamı ne, niçin bu yedi dişi kuzuyu ayırdın?›› diye sordu.
30 İbrahim, ‹‹Bu yedi dişi kuzuyu benim elimden almalısın›› diye yanıtladı, ‹‹Kuyuyu benim açtığımın kanıtı olsun.››
31 Bu yüzden oraya Beer-Şeva adı verildi. Çünkü ikisi orada ant içmişlerdi.
32 Beer-Şevada yapılan bu antlaşmadan sonra Avimelek, ordusunun komutanı Fikolla birlikte Filist yöresine geri döndü.
33 İbrahim Beer-Şevada bir ılgın ağacı dikti; orada RABbi, ölümsüz Tanrıyı adıyla çağırdı.
34 Filist yöresinde konuk olarak uzun süre yaşadı.
1 And Jehovah visited Sarah as he had said, and Jehovah did to Sarah as he had spoken.
2 And Sarah conceived, and bore Abraham a son in his old age, at the appointed time of which God had spoken to him.
3 And Abraham called the name of his son who was born to him, whom Sarah bore to him, Isaac.
4 And Abraham circumcised his son Isaac, being eight days old, as God had commanded him.
5 And Abraham was a hundred years old when his son Isaac was born to him.
6 And Sarah said, God has made me laugh: all that hear will laugh with me.
7 And she said, Who would have said to Abraham, Sarah will suckle children? For I have borne {him} a son in his old age.
8 And the child grew, and was weaned. And Abraham made a great feast on the day that Isaac was weaned.
9 And Sarah saw the son of Hagar the Egyptian, whom she had borne to Abraham, mocking.
10 And she said to Abraham, Cast out this handmaid and her son; for the son of this handmaid shall not inherit with my son-with Isaac.
11 And the thing was very grievous in Abraham's sight because of his son.
12 And God said to Abraham, Let it not be grievous in thy sight because of the lad and because of thy handmaid: {in} all that Sarah hath said to thee hearken to her voice, for in Isaac shall a seed be called to thee.
13 But also the son of the handmaid will I make a nation, because he is thy seed.
14 And Abraham rose up early in the morning, and took bread, and a flask of water, and gave {it} to Hagar, putting {it} on her shoulder-and the child, and sent her away. And she departed, and wandered about in the wilderness of Beer-sheba.
15 And the water was exhausted from the flask; and she cast the child under one of the shrubs,
16 and she went and sat down over against {him}, a bow-shot off; for she said, Let me not behold the death of the child. And she sat over against {him}, and lifted up her voice and wept.
17 And God heard the voice of the lad. And the Angel of God called to Hagar from the heavens, and said to her, What {aileth} thee, Hagar? Fear not; for God hath heard the voice of the lad there, where he is.
18 Arise, take the lad, and hold him in thy hand; for I will make of him a great nation.
19 And God opened her eyes, and she saw a well of water; and she went and filled the flask with water, and gave the lad drink.
20 And God was with the lad, and he grew; and he dwelt in the wilderness, and became an archer.
21 And he dwelt in the wilderness of Paran. And his mother took him a wife out of the land of Egypt.
22 And it came to pass at that time that Abimelech, and Phichol the captain of his host, spoke to Abraham, saying, God is with thee in all that thou doest.
23 And now swear to me here by God that thou wilt not deal deceitfully with me, nor with my son, nor with my grandson. According to the kindness that I have done to thee, thou shalt do to me, and to the land in which thou sojournest.
24 And Abraham said, I will swear.
25 And Abraham reproved Abimelech because of a well of water that Abimelech's servants had violently taken away.
26 And Abimelech said, I do not know who has done this, neither hast thou told me {of it}, neither have I heard {of it} but to-day.
27 And Abraham took sheep and oxen, and gave them to Abimelech; and both of them made a covenant.
28 And Abraham set seven ewe-lambs of the flock by themselves.
29 And Abimelech said to Abraham, What {mean} these seven ewe-lambs, these which thou hast set by themselves?
30 And he said, That thou take the seven ewe-lambs of my hand, that they may be a witness to me that I have dug this well.
31 Therefore he called that place Beer-sheba, because there they had sworn, both of them.
32 And they made a covenant at Beer-sheba. And Abimelech rose up, and Phichol the captain of his host, and returned into the land of the Philistines.
33 And {Abraham} planted a tamarisk in Beer-sheba, and called there on the name of Jehovah, the Eternal *God.
34 And Abraham sojourned in the Philistines' land many days.