1 Moava ilişkin: İsrailin Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB şöyle diyor: ‹‹Vay Nevonun başına gelenlere! 2 Çünkü viraneye çevrilecek. 2 Kiryatayim utandırılacak, ele geçirilecek. 2 Misgav utandırılacak, kırılıp dökülecek.
2 Moav artık övülmeyecek, 2 Heşbonda onun yıkımı için düzen kuracak, 2 ‹Haydi, şu Moav ulusuna son verelim› diyecekler. 2 Ey Madmenfö, sen de susturulacaksın, 2 Kılıç kovalayacak seni. çağrıştırıyor.
3 Horonayimden feryat duyulacak: 2 ‹Kent mahvoldu, büyük yıkıma uğradı!›
4 ‹‹Moav yıkılacak, 2 Yavrularının ağlayışı duyulacak.
5 Ağlaya ağlaya çıkıyorlar Luhit Yokuşundan, 2 Horonayim inişinde 2 Yıkımın neden olduğu acı feryatlar duyuluyor.
6 Kaçın, canınızı kurtarın! 2 Çölde yaban eşeğifö gibi koşun! ağacı››.
7 ‹‹Evet, başarılarına, mal varlığına güvendiğin için 2 Sen de ele geçirileceksin. 2 İlahın Kemoş da kâhinleri ve görevlileriyle birlikte 2 Sürgün edilecek.
8 Yok edici her kente uğrayacak, 2 Tek kent kurtulmayacak. 2 Vadi yerle bir olacak, 2 Yayla altüst edilecek›› diyor RAB.
9 ‹‹Moav toprağına tuz dökün, kısırlaşsın, 2 Kentleri öyle viran olacak ki, 2 Kimse yaşamayacak oralarda.
10 Lanet olsun RABbin işini savsaklayana! 2 Kılıcını kan dökmekten alıkoyana lanet olsun!
11 Moav gençliğinden bu yana güvenlikteydi, 2 Şarap tortusu gibi durgun kaldı, 2 Bir kaptan öbürüne boşaltılmadı, 2 Sürgüne gönderilmedi. 2 O yüzden tadını yitirmedi, kokusu bozulmadı.
12 ‹‹Ama onu boşaltacak adamları göndereceğim günler geliyor›› diyor RAB, ‹‹Onu boşaltacaklar. Kaplarını boşaltacak, küplerini paramparça edecekler.
13 İsrail halkı güvendiği Beytelden nasıl utandıysa, Moav da Kemoş ilahından öyle utanacak.
14 ‹‹Nasıl, ‹Biz yiğidiz, 2 Savaşa hazır askerleriz› dersiniz?
15 Moav ve kentlerini yerle bir eden, 2 Saldırıya geçti. 2 En seçkin gençleri kesime gidecek. 2 Adı Her Şeye Egemen RAB olan Kral böyle diyor.
16 Moavın yıkımı yakında geliyor, 2 Uğrayacağı felaket hızla yaklaşıyor.
17 Dövünün onun için, 2 Ey çevresinde yaşayan, ününü bilen sizler! 2 ‹Kudret asası, 2 Görkemli değnek nasıl da kırıldı!› deyin.
18 ‹‹Ey Divon Kentinde yaşayan halk, 2 Görkeminden in, 2 Kuru toprak üstünde otur. 2 Çünkü Moavı yerle bir eden sana da saldıracak, 2 Kalelerini yıkacak.
19 Ey sen, Aroerde oturan, 2 Yol kenarında dur da gözle! 2 Kaçan adama, kurtulan kadına, 2 ‹Ne oldu?› diye sor.
20 Moav utandırıldı, darmadağın oldu. 2 Feryat et, haykır! 2 Moavın yıkıldığını Arnon Vadisinde duyur.
21 ‹‹Yayladaki kentler -Holan, Yahas, Mefaat, Divon, Nevo, Beytdivlatayim, Kiryatayim, Beytgamul, Beytmeon, Keriyot, Bosra, uzak yakın bütün Moav kentleri- yargılanacak.
25 Moavın boynuzu kesildi, kolu kırıldı›› diyor RAB.
26 ‹‹Moavı sarhoş edin, 2 Çünkü RABbe büyüklük tasladı. 2 Moav kendi kusmuğunda yuvarlanacak, 2 Alay konusu olacak.
27 İsrail senin için gülünesi bir ulus mu oldu? 2 Hırsızlar arasında mı yakalandı ki, 2 Ondan söz ettikçe baş sallıyorsun?
28 ‹‹Ey Moavda yaşayanlar, 2 Kentlerinizi terk edip kayalara sığının. 2 Uçurumun ağzında yuvasını yapan 2 Güvercin gibi olun.
29 Moavın ne denli gururlanıp büyüklendiğini, 2 Kendini ne denli beğendiğini, 2 Kibirlenip küstahlaştığını, 2 Övünüp kabardığını duyduk.
30 Küstahlığını biliyorum›› diyor RAB, 2 ‹‹Övünmesi boşunadır, yaptıkları da.
31 Bu yüzden Moav için haykıracak, 2 Bütün Moav için feryat edeceğim. 2 Ağlayacağım Kîr-Hereset halkı için.
32 Ey Sivma asması, 2 Senin için Yazer halkından çok ağlayacağım. 2 Filizlerin gölü aşıp 2 Yazere ulaştı. 2 Yok edici yaz meyvelerini, üzümünü yok etti.
33 Moavın meyve bahçelerinden, tarlalarından 2 Sevinç ve neşe yok oldu. 2 Üzüm sıkma çukurlarından şarap akışını durdurdum; 2 Kimse sevinç çığlıklarıyla üzüm ezmiyor, 2 Çığlıklar var, ama sevinç çığlıkları değil.
34 ‹‹Heşbon ve Elalenin haykırışları 2 Yahasa ulaşıyor. 2 Soardan Horonayime, 2 Eglat-Şelişiyaya dek çığlıklar yükseliyor. 2 Çünkü Nimrim suları bile kurudu.
35 Moavda puta tapılan yerlerde 2 Sunu sunanları, 2 İlahlarına buhur yakanları 2 Yok edeceğim›› diyor RAB.
36 ‹‹Bu yüzden yüreğim ney gibi 2 İnliyor Moav için; 2 Kîr-Hereset halkı için ney gibi 2 İnliyor yüreğim. 2 Çünkü elde ettikleri zenginlik uçup gitti.
37 ‹‹Herkes saçını sakalını kesecek, 2 Elini yaralayacak, 2 Beline çul saracak.
38 Moav damlarında, meydanlarında 2 Yalnız ağlayış var. 2 Çünkü Moavı kimsenin beğenmediği 2 Bir kap gibi kırdım›› diyor RAB.
39 ‹‹Nasıl da darmadağın oldu Moav! 2 Nasıl acıyla feryat ediyor! 2 Nasıl da sırtını dönüyor utançtan! 2 Moav çevresindekilere alay konusu, 2 Dehşet verici bir örnek oldu.››
40 RAB diyor ki, 2 ‹‹Bakın! Düşman birden çullanan bir kartal gibi 2 Kanatlarını Moavın üzerine açacak.
41 Keriyot ele geçirilecek, 2 Kaleler alınacak. 2 O gün Moavlı askerlerin yüreği, 2 Doğum sancısı çeken kadının yüreği gibi olacak.
42 Moav yıkıma uğrayacak, 2 Halk olmaktan çıkacak; 2 Çünkü RABbe karşı büyüklük tasladı.
43 Önünde dehşet, çukur ve tuzak var, 2 Ey Moav halkı!›› diyor RAB.
44 ‹‹Dehşetten kaçan çukura düşecek, 2 Çukurdan çıkan tuzağa yakalanacak; 2 Çünkü Moavın üzerine 2 Cezalandırma yılını getireceğim›› diyor RAB.
45 ‹‹Heşbonun gölgesinde 2 Bitkin düşmüş kaçkınlar. 2 Çünkü Heşbondan ateş, 2 Sihonun ortasından alev çıktı; 2 Moavlıların alınlarını, 2 Kargaşa çıkaranların başlarını yakıp yok etti.
46 Vay sana, ey Moav! 2 İlah Kemoşun halkı yok oldu, 2 Oğulların sürgüne gönderildi, 2 Kızların tutsak alındı.
47 Ama son günlerde 2 Yine eski gönencine kavuşturacağım Moav'ı›› diyor RAB. Moav'ın yargısı burada sona eriyor.
1 Über Moab. So spricht Jehova der Heerscharen, der Gott Israels: Wehe über Nebo! denn es ist verwüstet. Zu Schanden geworden, eingenommen ist Kirjathaim; zu Schanden geworden ist die hohe Feste und bestürzt.
2 Moabs Ruhm ist dahin. In Hesbon {Zur Zeit Jeremias gehörte Hesbon den Ammonitern. (Vergl. Kap. 49,3} hat man Böses ersonnen gegen dasselbe: "Kommt und laßt es uns ausrotten, daß es keine Nation mehr sei!" Auch du, Madmen, wirst vernichtet werden; das Schwert zieht hinter dir her.
3 Horch! ein Geschrei aus Horonaim: Verheerung und große Zertrümmerung!
4 Moab ist zerschmettert, seine Geringen haben ein lautes Geschrei erhoben.
5 Denn die Anhöhe von Luchith steigt man mit Weinen hinauf, mit Weinen {Wahrsch. ist statt des zweiten "mit Weinen" zu lesen "hinauf", wie Jes. 15,5}; denn am Abhang von Horonaim hat man Angstgeschrei der Zerschmetterung gehört.
6 Fliehet, rettet euer Leben, und seid wie ein Entblößter {And.: wie ein Wacholderstrauch} in der Wüste!
7 Denn weil du auf deine Werke und auf deine Schätze vertrautest, sollst auch du eingenommen werden; und Kamos {Hebr. Kemosch, die Hauptgottheit der Moabiter} wird in die Gefangenschaft {Eig. in der Wegführung, Verbannung} ziehen, seine Priester und seine Fürsten allzumal.
8 Und der Verwüster wird über jede Stadt kommen, und keine Stadt wird entrinnen; und das Tal wird zu Grunde gehen und die Ebene vernichtet werden, wie Jehova gesprochen hat.
9 Gebet Moab Flügel, denn fliegend wird es wegziehen; und seine Städte werden zur Wüste werden, so daß niemand darin wohnt.
10 Verflucht sei, wer das Werk Jehovas lässig treibt, und verflucht, wer sein Schwert vom Blute zurückhält!
11 Sorglos {O. ungestört} war Moab von seiner Jugend an, und still lag es auf seinen Hefen und wurde nicht ausgeleert von Faß zu Faß, und in die Gefangenschaft {Eig. in der Wegführung, Verbannung} ist es nie gezogen; daher ist sein Geschmack ihm geblieben und sein Geruch nicht verändert.
12 Darum siehe, Tage kommen, spricht Jehova, da ich ihm Schröter senden werde, die es schroten {Eig. neigen (zum Ausgießen)} und seine Fässer ausleeren und seine Krüge zerschmeißen werden.
13 Und Moab wird sich über Kamos schämen, gleichwie das Haus Israel sich geschämt hat über Bethel, ihre Zuversicht.
14 Wie sprechet ihr: Wir sind Helden und tapfere Männer zum Streit?
15 Moab ist verwüstet, und seine Städte hat man erstiegen, und die Auswahl seiner Jünglinge ist zur Schlachtung hingestürzt, spricht der König, Jehova der Heerscharen ist sein Name.
16 Moabs Verderben steht nahe bevor, und sein Unglück eilt sehr.
17 Beklaget es, ihr seine Umwohner alle, und alle, die ihr seinen Namen kennet! Sprechet: Wie ist zerbrochen das Scepter der Macht, der Stab der Majestät!
18 Steige herab von der Herrlichkeit und wohne in dürrem Lande, du Bewohnerin, Tochter Dibons; denn Moabs Verwüster ist wider dich heraufgezogen, hat deine Festen zerstört.
19 Tritt an den Weg und schaue, Bewohnerin von Aroer! Frage den Fliehenden und die Entronnenen, sprich: Was ist geschehen?
20 Moab ist zu Schanden geworden, denn es ist bestürzt. Heulet und schreiet, verkündet am Arnon, daß Moab verwüstet ist!
21 Und das Gericht ist gekommen über das Land der Ebene, über Cholon und über Jahza und über Mephaath,
22 und über Dibon und über Nebo und über Beth-Diblathaim,
23 und über Kirjathaim und über Beth-Gamul und über Beth-Meon,
24 und über Kerijoth und über Bozra, und über alle Städte des Landes Moab, die fernen und die nahen.
25 Das Horn Moabs ist abgehauen, und sein Arm ist zerschmettert, spricht Jehova.
26 Berauschet es, - denn wider Jehova hat es großgetan - damit Moab sich wälze in seinem Gespei {Eig. hineinschlage in sein Gespei} und auch selbst zum Gelächter werde!
27 Oder war dir Israel nicht zum Gelächter? oder war es unter Dieben ertappt worden, daß, sooft du von ihm sprachest, du den Kopf schütteltest?
28 Verlasset die Städte und wohnet in den Felsen {W. im Sela; wahrsch. die schwer zugängliche Felsengegend am Arnon} , ihr Bewohner von Moab, und seid wie die Taube, welche an den Rändern des Abgrundes nistet!
29 Wir haben vernommen den Hochmut Moabs, des sehr hochmütigen, seinen Stolz und seinen Hochmut und seine Hoffart und die Erhebung seines Herzens.
30 Ich kenne wohl sein Wüten, spricht Jehova, und sein eitles Prahlen; unwahr haben sie gehandelt.
31 Darum jammere ich über Moab, und wegen ganz Moab schreie ich; über die Leute von Kir-Heres seufzt man.
32 Mehr als das Weinen Jasers weine ich über dich, du Weinstock von Sibma; deine Ranken gingen über das Meer, sie reichten bis zum Meere von Jaser. Über deine Obsternte und über deine Weinlese ist der Verwüster hergefallen,
33 und verschwunden sind Freude und Frohlocken aus dem Fruchtgefilde und aus dem Lande Moab. Und dem Weine aus den Kufen habe ich ein Ende gemacht: Man tritt nicht mehr die Kelter unter Jubelruf; der laute Ruf ist kein Jubelruf {d.h. der Jubelruf (eig. laute Ruf) der Keltertreter hat sich in den Schlachtruf des Verwüsters (V.32) verwandelt}.
34 Von dem Geschrei Hesbons haben sie bis Elale, bis Jahaz ihre Stimme erschallen lassen, von Zoar bis Horonaim, bis Eglath-Schelischija; denn auch die Wasser von Nimrim sollen zu Wüsten werden.
35 Und ich mache ein Ende in Moab, spricht Jehova, dem, der auf die Höhe steigt und seinen Göttern räuchert.
36 Deshalb klagt {Eig. rauscht} gleich Flöten mein Herz um Moab, und klagt {Eig. rauscht} gleich Flöten mein Herz um die Leute von Kir-Heres. Deshalb geht, was es erübrigt hat, zu Grunde.
37 Denn jedes Haupt ist kahl und jeder Bart abgeschoren; auf allen Händen sind Ritze, und Sacktuch ist an den Lenden.
38 Auf allen Dächern Moabs und auf seinen Straßen ist lauter Klage; denn ich habe Moab zerbrochen wie ein Gefäß, an dem man kein Gefallen hat, spricht Jehova.
39 Wie ist es bestürzt! sie heulen. Wie hat Moab den Rücken gewandt vor Scham! {Eig. den Rücken gewandt, ist beschämt worden!} Und allen seinen Umwohnern wird Moab zum Gelächter und zur Bestürzung sein.
40 Denn so spricht Jehova: Siehe, wie der Adler fliegt er daher und breitet seine Flügel aus über Moab.
41 Kerijoth ist eingenommen, und die Festen sind erobert. Und das Herz der Helden Moabs wird an selbigem Tage sein wie das Herz eines Weibes in Kindesnöten.
42 Und Moab wird vertilgt werden, daß es kein Volk mehr sei, weil es großgetan hat wider Jehova.
43 Grauen und Grube und Garn über dich, du Bewohner von Moab! spricht Jehova.
44 Wer vor dem Grauen flieht, wird in die Grube fallen, und wer aus der Grube heraufsteigt, wird in dem Garne gefangen werden; denn ich bringe über dasselbe, über Moab, das Jahr seiner Heimsuchung, spricht Jehova.
45 Im Schatten Hesbons bleiben Flüchtlinge kraftlos stehen; denn ein Feuer ist ausgegangen von Hesbon und eine Flamme aus der Mitte Sihons, und hat die Seite Moabs verzehrt und den Scheitel der Söhne des Getümmels.
46 Wehe dir, Moab! verloren ist das Volk des Kamos! denn deine Söhne sind als Gefangene weggeführt, und deine Töchter in die Gefangenschaft. -
47 Aber ich werde die Gefangenschaft Moabs wenden am Ende der Tage, spricht Jehova. Bis hierher das Gericht über Moab.