1 |iPeygamber Habakkukun Duası - Şigyonotfç |iMakamında|r

2 Ya RAB, ününü duydum ve yaptıklarının karşısında ürperdim. 2 Günümüzde de aynı şeyleri yap, ya RAB, 2 Şimdi herkes bilsin neler yapabildiğini. 2 Öfkeliyken merhametini anımsa! biçimi olduğu sanılıyor.

3 Tanrı Temandan, 2 Kutsal Tanrı Paran Dağından geldi. |iSela 2 Görkemi kapladı gökleri, 2 Ona sunulan övgüler dünyayı doldurdu. sanılıyor.

4 Güneş gibi parıldıyor, 2 Elleri ışık saçıyor. 2 Gücünün gizi ellerinde.

5 Yayılıyor salgın hastalıklar önüsıra, 2 Ardısıra da ölümcül hastalıklar.

6 Duruşuyla dünyayı sarstı, 2 Titretti ulusları bakışıyla, 2 Yaşlı dağlar darmadağın oldu, 2 Dünya kurulalı beri var olan tepeler Ona baş eğdi. 2 Tanrının yolları değişmezdir.

7 Kuşan çadırlarını çaresizlik içinde gördüm, 2 Midyan konutları korkudan titriyordu.

8 Ya RAB, nehirlere mi öfkelendin? 2 Gazabın ırmaklara mı? 2 Yoksa denize mi kızdın da, 2 Atlarına, yenilmez savaş arabalarına bindin?

9 Gerdin yayını, 2 Okların içtiğin antlardır. |iSela 2 Yeryüzünü akarsularla yardın.

10 Sarsıldı dağlar seni görünce, 2 Seller her yanı süpürüp geçti. 2 Engin denizler gürledi, dalgalar yükseldi.

11 Uçuşan oklarının pırıltısından, 2 Parlayan mızrağının ışıltısından, 2 Yerlerinde durakaldı güneş ve ay.

12 Gazap içinde ilerledin yeryüzünde, 2 Ulusları öfkeyle çiğneyip ezdin.

13 Kendi halkını, seçtiğin ulusu kurtarmaya geldin. 2 Kötü soyun başını ezdin, 2 Soydun onu tepeden tırnağa. |iSela

14 Başını kendi mızrağıyla deldin. 2 Askerleri fırtına gibi gelmişti bizi dağıtmaya, 2 Saklanan düşkünleri yok etmiş gibi seviniyorlardı.

15 Sense atlarınla çiğneyip geçtin büyük denizleri, 2 Sularını köpürterek...

16 Sesini duyunca yüreğim hopladı, 2 Seğirdi dudaklarım, 2 Kemiklerim eridi sanki, 2 Çözüldü dizlerimin bağı. 2 Ama bize saldıran halkın felakete uğrayacağı günü 2 Sabırla bekleyeceğim.

17 Tomurcuklanmasa incir ağaçları, 2 Asmalar üzüm vermese, 2 Boşa gitse de zeytine verilen emek, 2 Tarlalar ürün vermese de, 2 Boşalsa da davar ağılları, 2 Sığır kalmasa da ahırlarda,

18 Ben yine RAB sayesinde sevineceğim, 2 Kurtuluşumun Tanrısı sayesinde sevinçten coşacağım.

19 Egemen RAB gücümdür benim. 2 Ayaklarıma geyik ayağının çevikliğini verir. 2 Aşırtır beni yükseklerden. |iMüzik şefi için: Telli sazlar eşliğinde söylenecek.|r

1 Preghiera del profeta Habacuc. Sopra Scighionoth.

2 O Eterno, io ho udito il tuo messaggio, e son preso da timore; o Eterno, da’ vita all’opera tua nel corso degli anni! Nel corso degli anni falla conoscere! Nell’ira, ricordati d’aver pietà!

3 Iddio viene da Teman, e il santo viene dal monte di Paran. Sela. La sua gloria copre i cieli, e la terra è piena della sua lode.

4 Il suo splendore è pari alla luce; dei raggi partono dalla sua mano; ivi si nasconde la sua potenza.

5 Davanti a lui cammina la peste, la febbre ardente segue i suoi passi.

6 Egli si ferma, e scuote la terra; guarda, e fa tremar le nazioni; i monti eterni si frantumano, i colli antichi s’abbassano; le sue vie son quelle d’un tempo.

7 Io vedo nell’afflizione le tende d’Etiopia; i padiglioni del paese di Madian tremano.

8 O Eterno, t’adiri tu contro i fiumi? E’ egli contro i fiumi che s’accende l’ira tua, o contro il mare che va il tuo sdegno, che tu avanzi sui tuoi cavalli, sui tuoi carri di vittoria?

9 Il tuo arco è messo a nudo; i dardi lanciati dalla tua parola sono esecrazioni. Sela. Tu fendi la terra in tanti letti di fiumi.

10 I monti ti vedono e tremano; passa una piena d’acque: l’abisso fa udir la sua voce, e leva un alto le mani.

11 Il sole e la luna si fermano nella loro dimora; si cammina alla luce delle tue saette, al lampeggiare della ua lancia sfolgorante.

12 Tu percorri la terra nella tua indignazione, tu schiacci le nazioni nella tua ira.

13 Tu esci per salvare il tuo popolo, per liberare il tuo unto; tu abbatti la sommità della casa dell’empio, e la demolisci da capo a fondo. Sela.

14 Tu trafiggi coi lor propri dardi la testa de’ suoi capi, che vengon come un uragano per disperdermi, mandando gridi di gioia, come se già divorassero il misero nei loro nascondigli.

15 Coi tuoi cavalli tu calpesti il mare, le grandi acque spumeggianti.

16 Ho udito, e le mie viscere fremono, le mie labbra tremano a quella voce; un tarlo m’entra nelle ossa, e io tremo qui dove sto, a dover aspettare in silenzio il dì della distretta, quando il nemico salirà contro il popolo per assalirlo.

17 Poiché il fico non fiorirà, non ci sarà più frutto nelle vigne; il prodotto dell’ulivo fallirà, i campi non daran più cibo, i greggi verranno a mancare negli ovili, e non ci saran più buoi nelle stalle;

18 ma io mi rallegrerò nell’Eterno, esulterò nell’Iddio della mia salvezza.

19 l’Eterno, il Signore, è la mia forza; egli renderà i miei piedi come quelli delle cerve, e mi farà camminare sui miei alti luoghi. Al Capo de Musici. Per strumenti a corda.