1 Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, 2 Bak da utancımızı gör.

2 Mülkümüz yabancılara geçti, 2 Evlerimiz ellere.

3 Öksüz kaldık, babasız, 2 Annelerimiz dul kadınlara döndü.

4 Suyumuzu parayla içtik, 2 Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

5 Bizi kovalayanlar ensemizde, 2 Yorgun düştük, rahatımız yok.

6 Ekmek için 2 Mısıra, Asura el açtık.

7 Atalarımız günah işledi, 2 Ama artık onlar yok; 2 Suçlarının cezasını biz yüklendik.

8 Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, 2 Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

9 Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden 2 Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

10 Kıtlığın yakıcı sıcağından 2 Derimiz fırın gibi kızardı.

11 Siyonda kadınların, 2 Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

12 Önderler ellerinden asıldı, 2 Yaşlılar saygı görmedi.

13 Değirmen taşını gençler çevirdi, 2 Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

14 Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, 2 Gençler saz çalmaz oldu.

15 Yüreğimizin sevinci durdu, 2 Oyunumuz yasa döndü.

16 Taç düştü başımızdan, 2 Vay başımıza! 2 Çünkü günah işledik.

17 Bu yüzden yüreğimiz baygın, 2 Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

18 Viran olan Siyon Dağının üstünde 2 Çakallar geziyor!

19 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, 2 Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

20 Niçin bizi hep unutuyorsun, 2 Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

21 Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, 2 Eski günlerimizi geri ver.

22 Bizi büsbütün attıysan, 2 Bize çok öfkelenmiş olmalısın.

1 Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!

2 La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.

3 Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.

4 Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.

5 Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.

6 Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.

7 I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.

8 Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.

9 Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.

10 La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.

11 Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.

12 I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.

13 I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.

14 I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.

15 La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.

16 La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!

17 Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:

18 perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.

19 Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.

20 Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?

21 Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!

22 Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!