1 ‹‹Boru çalmaya hazırlan! 2 Düşman kartal gibi dolaşıyor evimin üzerinde; 2 Çünkü İsrail antlaşmaya uymadı, 2 Yasama karşı çıktılar.

2 ‹Ey Tanrımız, 2 Biz İsrailliler seni tanıyoruz!› 2 Diye bana yakarıyorlar.

3 İyi olanı reddettiler, 2 Düşman kovalayacak onları.

4 Krallar atadılar bana sormadan, 2 Önderler seçtiler benden habersiz. 2 Altın ve gümüşleriyle yıkımlarına yol açan putlar yaptılar.

5 Ey Samiriye, atın buzağı putunuzu, 2 Öfkem alevleniyor size karşı! 2 Hiç mi temiz olamayacaksınız?

6 Çünkü bu İsrailin işidir. 2 O buzağıyı bir usta yaptı, 2 Tanrı değildir o. 2 Samiriyenin buzağı putu parçalanacak.

7 Çünkü rüzgar eken kasırga biçer. 2 Baş vermeyen buğday un vermez. 2 Verse bile yabancılar yutacak onu.

8 ‹‹Yutuldu İsrail, 2 Şimdi uluslar arasında kimsenin beğenmediği bir kap gibi.

9 Tek başına dolaşan yaban eşeği gibi Asura gittiler, 2 Efrayim ücretli oynaşlar tuttu.

10 Uluslar arasında oynaşlar tutsalar da, 2 Şimdi onları bir araya toplayacağım. 2 Çünkü azalmaya başladılar güçlü kralın baskısı altında.

11 ‹‹Efrayim günah sunusu sunmak için çok sunak yaptı, 2 Bunlar günah işlemelerine neden oldu.

12 Yasamdaki pek çok şeyi onlar için yazdım, 2 Ne var ki garipsediler bunları.

13 Bana sundukları kurbanlara gelince, 2 Kurban kesiyor, eti kendileri yiyorlar; 2 Oysa RAB bunu yapanlardan hoşlanmaz. 2 Şimdi anımsayacak suçlarını, 2 Günahları için onları cezalandıracak; 2 Geri dönecekler Mısıra.

14 Çünkü İsrail Yaratıcısı'nı unuttu, 2 Saraylar yaptı; 2 Yahuda'ysa birçok kenti surlarla çevirdi, 2 Ama ateş göndereceğim kentlerinin üstüne, 2 Yiyip bitirsin kalelerini.››

1 Imbocca il corno! Come un’aquila, piomba il nemico sulla casa dell’Eterno, perché han violato il mio patto, han trasgredito la mia legge.

2 Essi grideranno a me: "Mio Dio, noi d’Israele ti conosciamo!…"

3 Israele ha in avversione il bene; il nemico lo inseguirà.

4 Si son stabiliti dei re, senz’ordine mio; si sono eletti dei capi a mia insaputa; si son fatti, col loro argento e col loro oro, degl’idoli destinati ad esser distrutti.

5 Il tuo vitello, o Samaria è un’abominazione. La mia ira è accesa contro di loro; Quanto tempo passerà prima che possano essere assolti?

6 Poiché vien da Israele anche questo vitello; un operaio l’ha fatto, e non è un dio; e infatti il vitello di amaria sarà ridotto in frantumi.

7 Poiché costoro seminano vento, e mieteranno tempesta; la semenza non farà stelo, i germogli non aranno farina; e, se ne facessero, gli stranieri la divorerebbero.

8 Israele è divorato; essi son diventati, fra le nazioni, come un vaso di cui non si fa caso.

9 Poiché son saliti in Assiria, come un onàgro cui piace appartarsi; Efraim coi suoi doni s’è procurato degli amanti.

10 Benché spandano i loro doni fra le nazioni, ora io li radunerò, e cominceranno a decrescere sotto il peso del re dei principi.

11 Efraim ha moltiplicato gli altari per peccare, e gli altari lo faran cadere in peccato.

12 Scrivessi pur per lui le mie leggi a miriadi, sarebbero considerate come cosa che non lo concerne.

13 Quanto ai sacrifizi che m’offrono, immolano carne e la mangiano; l’Eterno non li gradisce. Ora l’Eterno si ricorderà della loro iniquità, e punirà i loro peccati; essi torneranno in Egitto.

14 Israele ha dimenticato colui che li ha fatti, e ha edificato palazzi, e Giuda ha moltiplicato le città fortificate; ma io manderò il fuoco nelle loro città, ed esso divorerà i loro castelli.