1 Elleri kanlı kentin vay haline! 2 Yalanla, talanla dolu. Yağmalamaktan geri kalmıyor.
2 Kamçı şaklamaları, tekerlek gürültüleri, 2 Koşan atlar, sarsılan savaş arabaları,
3 Saldıran atlılar, çakan kılıçlar, 2 Parıldayan mızraklar, yığın yığın ölüler... Sayısız ceset. 2 Yürürken ayaklar takılıyor ölülere.
4 Her şey o alımlı, büyücü fahişenin sınırsız ahlaksızlığından oldu. 2 Fahişeliğiyle ulusları, büyüleriyle halkları kendine tutsak etti.
5 Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Sana karşıyım, ey Ninova! Savuracağım eteklerini yüzüne. 2 Uluslara çıplaklığını, Halklara ayıp yerlerini göstereceğim.
6 Seni pislikle sıvayıp rezil edeceğim. 2 Dehşetle seyredecek herkes seni.
7 Seni kim görse kaçacak. 2 ‹Harabeye döndü Ninova› diyecekler, ‹Kim dövünecek onun için? 2 Nereden bulalım onu avutacak birilerini?› ››
8 Sen No-Amondan daha mı üstünsün? 2 O kent ki, kanallar arasındaydı, Suyla çevrelenmişti, 2 Kalesi Nil Irmağı, surlarıysa sulardı.
9 Kûş ve Mısır onun sınırsız gücünün kaynağıydı. 2 Pût ve Luv da yandaşlarıydı.
10 Öyleyken tutsak düştü, halkı sürüldü. 2 Yavruları köşe başlarında paramparça edildi. Soyluları için kura çekildi, 2 Zincire vuruldu ileri gelenleri.
11 Acıyla kendinden geçeceksin, ey Ninova, 2 Düşmanlarından korunacak yer arayacaksın.
12 Senin kalelerin incir ağacının ilk olgunlaşan meyvesi gibidir. 2 Bir silkeleyişte yiyenin ağzına düşecekler.
13 Askerlerine bak! Kadın gibi hepsi. 2 Kapıların ardına kadar düşmana açık. Ateş yiyip bitirmiş kapı sürgülerini.
14 Kuşatma vakti için su biriktir kendine, 2 Savunmanı güçlendir. Tuğla yapmak için kili çiğne, 2 Kalıpları hazırla.
15 Orada ateş seni yiyip bitirecek, 2 Kılıç seni kesip biçecek. Genç çekirgelerin yiyip bitirdiği ekin gibi yok olacaksın. Çekirgeler gibi, genç çekirgeler gibi çoğalmalısın.
16 Tüccarlarının sayısı gökteki yıldızlardan çok. 2 Ama düşmanların genç çekirgeler gibi ülkeyi talan edip gidecekler.
17 Koruyucularınla görevlilerin serin günlerde duvarlara konan çekirgeler gibidir, 2 Güneş doğunca uçup kayıplara karışan çekirge sürüsü gibi.
18 Ey Asur Kralı, yöneticilerin öldü, 2 Uyudu sonsuza dek soyluların. Halkın dağlara dağıldı. 2 Onları toplayacak kimse yok.
19 Uğradığın felaketten kurtuluş yok, yaraların ölümcül. 2 Başına gelenleri duyanlar sevinçle el ovuşturuyorlar. Çünkü dinmeyen vahşetinden kim kaçabildi ki?
1 Jaj a vérszopó városnak! Mindenestõl hazug [és] erõszakkal telve, [és] nem szûnik rabolni.
2 Ostor-csattogás, kerék-zörgés zaja; dobogó ló, robogó szekér;
3 Törtetõ lovag, kardok villogása, dárda villanása, sebesült tömegek, holtak sokasága, nincs számok az elesetteknek; megbotlanak hulláikban.
4 A szép parázna sok paráznaságáért, a hitetésnek mesternõje miatt, a ki népeket ejtett meg paráznaságával, és nemzetségeket bûbájaival:
5 Ímé, rád [török,] azt mondja a Seregek Ura, és orczádra fordítom ruhádnak alját, és népeknek mutatom meg meztelenségedet, és országoknak gyalázatodat.
6 Rútságot hányatok rád, és gyalázattal illetlek téged, és olyanná teszlek, mint a kit csudálnak.
7 És mind, a ki meglát, elmenekül tõled, és ezt mondja: Elpusztult Ninive! Ki bánkódik rajta? Hol keressek néked vígasztalókat?
8 Avagy jobb vagy-é Nó-Amonnál, a mely a folyamoknál fekszik, vizek veszik körül; a melynek tenger a sáncza, tenger a kõfala?
9 Kús volt erõssége meg Égyiptom, és száma sem volt [annak.] Puth és Libia is segítõid voltak;
10 De ez is számkivetésbe, fogságba jutott; kisdedeik is falhoz verettek minden utcza sarkán; fõembereire sorsot vetettek, és nagyjait mind bilincsekbe verték.
11 Te is megrészegedel, elfeledtté leszel; te is keresel majd menedéket a gyûlölködõ elõl.
12 Minden erõsséged olyan, mint a zsenge gyümölcsû fügefa; ha megrázatnak, az evõ szájába hullnak.
13 Ímé, a te néped asszonynép te benned, földednek kapui tárva kitárulnak gyûlölõidnek, tûz emészti meg záraidat!
14 Meríts magadnak ostromhoz való vizet, javítsd erõsségeidet; menj be a sárba, taposd az agyagot, javítsd a tégla-vetõt!
15 Legott tûz emészt meg téged, fegyver irt ki téged, megemészt, mint a szöcske; szaporodjál bár, mint a szöcske, szaporodjál bár mint a sáska!
16 Többen voltak kalmáraid, mint az égnek csillagai: a szöcske csapong és elrepül!
17 Fejedelmeid mint a sáska, vezéreid mint a tücsök-raj; hideg idõkben gyepûkben tanyáz, napkeletkor pedig elrepül, és helye sem tudható meg, hol volt.
18 Szunnyadoznak pásztoraid, Assiria királya, feküsznek [vitézlõ] hõseid; néped a hegyeken széledez, és nincsen, a ki összegyûjtse.
19 Nincs enyhítés a te sebedre, gyógyíthatatlan a te nyavalyád. A kik híredet hallják, mind tapsolnak feletted, mert kire nem hatott volna ki a te gonoszságod soha?