1 Davamı önüne getirsem, 2 Haklı çıkarsın, ya RAB. 2 Ama adalet konusunda 2 Seninle tartışmak istiyorum. 2 Neden kötülerin işi iyi gidiyor? 2 Neden hainler tasasızca yaşıyor?

2 Onları sen diktin, kök saldılar, 2 Büyüyüp ürün verdiler. 2 Adın ağızlarından düşmüyor, 2 Yürekleriyse senden uzak.

3 Beni tanırsın, ya RAB, 2 Beni görür, yüreğimin seninle olduğunu bilirsin. 2 Kasaplık koyun gibi ayır onları, 2 Kesim gününe hazırla!

4 İçinde yaşayanların kötülüğü yüzünden, 2 Ülke ne zamana dek yas tutacak, 2 Otlar ne zamana dek sararıp solacak? 2 Hayvanlarla kuşlar yok oldu. 2 Çünkü bu halk, 2 ‹‹O başımıza neler geleceğini görmüyor›› dedi.

5 ‹‹Ey Yeremya, 2 İnsanlarla yarışa girip yoruldunsa, 2 Atlarla nasıl yarışacaksın? 2 Güvenli bir ülkede sendelersen, 2 Şeria çalılıklarıyla nasıl başa çıkacaksın?

6 Kardeşlerin, öz ailen bile sana ihanet etti, 2 Arkandan seslerini yükselttiler. 2 Yüzüne karşı olumlu konuşsalar bile onlara güvenme.

7 Evimi terk ettim, 2 Mirasımı reddettim, 2 Sevgilimi düşmanlarının eline verdim.

8 Mirasım karşımda 2 Ormandaki aslan gibi oldu; 2 Kükreyip üzerime saldırdı. 2 Bu yüzden ondan nefret ediyorum.

9 Mirasım sırtlan ya da yırtıcı kuş mu oldu karşımda? 2 Çevresindeki yırtıcı kuşlar saldırıyor ona. 2 Gidin, bütün yabanıl hayvanları toplayıp getirin, 2 Yiyip bitirsinler onu.

10 Pek çok çoban bağımı bozdu, 2 Tarlamı çiğnedi, 2 Güzelim tarlamı ıssız çöle döndürdü.

11 Onu viraneye çevirdiler, 2 Önümde viran olmuş ağlıyor; 2 Bütün ülke viran olmuş, 2 Yine de aldıran yok.

12 Çöldeki çıplak tepelere 2 Yıkıcılar geldi. 2 RABbin kılıcı ülkeyi 2 Bir uçtan bir uca yiyip bitiriyor. 2 Kimse kavuşmayacak esenliğe.

13 Halkım buğday ekip diken biçti, 2 Emek verip yarar görmedi. 2 RABbin kızgın öfkesi yüzünden 2 Ürününüzden utanacaksınız.››

14 RAB diyor ki, ‹‹Halkım İsraile verdiğim mülke el koyan bütün kötü komşularımı ülkelerinden söküp atacak, Yahuda halkını da atacağım.

15 Hepsini söküp attıktan sonra Yahudaya yine acıyacak, her birini kendi mülküne, kendi ülkesine geri getireceğim.

16 Halkıma Baalın adıyla ant içmeyi öğrettiler. Bunun gibi, halkımın yolunda yürümeyi ve ‹RABbin varlığı hakkı için› diyerek benim adımla ant içmeyi de iyice öğrenirlerse, halkımın arasında sağlam yerleri olacak.

17 Ama kulak asmayan her ulusu kökünden söküp atacak, yok edeceğim›› diyor RAB.

1 Righteous art thou, O LORD, when I plead with thee: yet let me talk with thee of thy judgments: Wherefore doth the way of the wicked prosper? wherefore are all they happy that deal very treacherously? 2 Thou hast planted them, yea, they have taken root: they grow, yea, they bring forth fruit: thou art near in their mouth, and far from their reins. 3 But thou, O LORD, knowest me: thou hast seen me, and tried mine heart toward thee: pull them out like sheep for the slaughter, and prepare them for the day of slaughter. 4 How long shall the land mourn, and the herbs of every field wither, for the wickedness of them that dwell therein? the beasts are consumed, and the birds; because they said, He shall not see our last end.

5 If thou hast run with the footmen, and they have wearied thee, then how canst thou contend with horses? and if in the land of peace, wherein thou trustedst, they wearied thee, then how wilt thou do in the swelling of Jordan? 6 For even thy brethren, and the house of thy father, even they have dealt treacherously with thee; yea, they have called a multitude after thee: believe them not, though they speak fair words unto thee.

7 I have forsaken mine house, I have left mine heritage; I have given the dearly beloved of my soul into the hand of her enemies. 8 Mine heritage is unto me as a lion in the forest; it crieth out against me: therefore have I hated it. 9 Mine heritage is unto me as a speckled bird, the birds round about are against her; come ye, assemble all the beasts of the field, come to devour. 10 Many pastors have destroyed my vineyard, they have trodden my portion under foot, they have made my pleasant portion a desolate wilderness. 11 They have made it desolate, and being desolate it mourneth unto me; the whole land is made desolate, because no man layeth it to heart. 12 The spoilers are come upon all high places through the wilderness: for the sword of the LORD shall devour from the one end of the land even to the other end of the land: no flesh shall have peace. 13 They have sown wheat, but shall reap thorns: they have put themselves to pain, but shall not profit: and they shall be ashamed of your revenues because of the fierce anger of the LORD.

14 Thus saith the LORD against all mine evil neighbours, that touch the inheritance which I have caused my people Israel to inherit; Behold, I will pluck them out of their land, and pluck out the house of Judah from among them. 15 And it shall come to pass, after that I have plucked them out I will return, and have compassion on them, and will bring them again, every man to his heritage, and every man to his land. 16 And it shall come to pass, if they will diligently learn the ways of my people, to swear by my name, The LORD liveth; as they taught my people to swear by Baal; then shall they be built in the midst of my people. 17 But if they will not obey, I will utterly pluck up and destroy that nation, saith the LORD.