1 Yatarken fesat ve kötülük tasarlayanların vay haline! 2 Ortalık ağarınca tasarladıklarını yaparlar. 2 Çünkü güçleri buna yeter.
2 Göz diktikleri tarlaları zorla alır, evlere el koyarlar. 2 Birini evinden, bir başkasını mirasından ederler.
3 Bu nedenle RAB bu halka şöyle diyor: 2 ‹‹Bakın, size öyle bir bela hazırlıyorum ki, 2 Bundan yakanızı kurtaramayacaksınız. 2 Öyle amansız bir zaman gelecek ki, 2 Başınız dik yürüyemeyeceksiniz.
4 O gün sizinle alay edecekler. 2 Sizin için şu acıklı ezgiyi söyleyecekler: 2 ‹Büsbütün mahvolduk! 2 RAB halkımızın varını yoğunu başkalarına bölüştürüyor, 2 Topraklarımızı hainlere dağıtıyor.› ››
5 Bu nedenle, ülkeyi kurayla bölüştürme zamanı gelince 2 RABbin topluluğunda sizden kimse bulunmayacak.
6 İnsanlar, ‹‹Peygamberlik etmeyin›› diyorlar, 2 ‹‹Bu konularda peygamberlik etmemeli. 2 Utandırılmayacağız.››
7 Ey Yakupoğulları, böyle konuşulur mu? 2 ‹‹RABbin sabrı mı tükendi acaba? 2 O böyle şeyler yapar mı? 2 Benim sözlerim doğru yolda yürüyenin yararına değil mi?›› diyor RAB,
8 ‹‹Daha dün halkım düşman gibi ayaklandı. 2 Savaştan dönenlerin, kaygısızca önünüzden geçenlerin sırtından 2 Güzel giysilerini sıyırıp alırsınız.
9 Halkımın kadınlarını rahat evlerinden kovar, 2 Çocuklarını yüce huzurumdan yoksun bırakırsınız.
10 Kalkıp gidin, dinlenme yeriniz değil burası! 2 Murdarlığınız yüzünden bu yer korkunç biçimde yıkılacak.
11 Yalancı, aldatıcı biri gelip, 2 ‹Size şarap ve içkiden söz edeyim› dese, 2 Bu halk onu peygamber kabul edecek.››
12 ‹‹Ey Yakupoğulları, 2 Elbette hepinizi bir araya getireceğim. 2 İsrailin geride kalanlarını elbette toplayacağım. 2 Ağıldaki davar gibi, 2 Otlaktaki sürü gibi bir araya getireceğim sizleri. 2 Topraklarınız insanlarla dolacak.››
13 Tanrı yolu açıp halkın önünden gidecek. 2 Kent kapılarını kırıp dışarı çıkacaklar. 2 Kralları olan RAB önlerinden gidecek.
1 Woe to them that devise iniquity, and work evil upon their beds! when the morning is light, they practise it, because it is in the power of their hand. 2 And they covet fields, and take them by violence; and houses, and take them away: so they oppress a man and his house, even a man and his heritage. 3 Therefore thus saith the LORD; Behold, against this family do I devise an evil, from which ye shall not remove your necks; neither shall ye go haughtily: for this time is evil.
4 In that day shall one take up a parable against you, and lament with a doleful lamentation, and say, We be utterly spoiled: he hath changed the portion of my people: how hath he removed it from me! turning away he hath divided our fields. 5 Therefore thou shalt have none that shall cast a cord by lot in the congregation of the LORD.
6 Prophesy ye not, say they to them that prophesy: they shall not prophesy to them, that they shall not take shame.
7 O thou that art named the house of Jacob, is the spirit of the LORD straitened? are these his doings? do not my words do good to him that walketh uprightly? 8 Even of late my people is risen up as an enemy: ye pull off the robe with the garment from them that pass by securely as men averse from war. 9 The women of my people have ye cast out from their pleasant houses; from their children have ye taken away my glory for ever. 10 Arise ye, and depart; for this is not your rest: because it is polluted, it shall destroy you, even with a sore destruction. 11 If a man walking in the spirit and falsehood do lie, saying, I will prophesy unto thee of wine and of strong drink; he shall even be the prophet of this people.
12 I will surely assemble, O Jacob, all of thee; I will surely gather the remnant of Israel; I will put them together as the sheep of Bozrah, as the flock in the midst of their fold: they shall make great noise by reason of the multitude of men. 13 The breaker is come up before them: they have broken up, and have passed through the gate, and are gone out by it: and their king shall pass before them, and the LORD on the head of them.