1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, 2 Neden boş düzenler kurar bu halklar?
2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, 2 Hükümdarlar birleşiyor 2 RABbe ve meshettiği krala karşı.
3 ‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar, 2 ‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.››
4 Göklerde oturan Rab gülüyor, 2 Onlarla eğleniyor.
5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, 2 Gazabıyla dehşete düşürüyor
6 Ve, ‹‹Ben kralımı 2 Kutsal dağım Siyona oturttum›› diyor.
7 RABbin bildirisini ilan edeceğim: 2 Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi, 2 ‹‹Bugün ben sana baba oldum.
8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, 2 Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.
9 Demir çomakla kıracaksın onları, 2 Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››.
10 Ey krallar, akıllı olun! 2 Ey dünya önderleri, ders alın!
11 RABbe korkuyla hizmet edin, 2 Titreyerek sevinin.
12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, 2 Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. 2 Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. 2 Ne mutlu O'na sığınanlara!
1 Miksi pakanat pauhaavat ja kansat turhia ajattelevat?
2 Maan kuninkaat nousevat, ruhtinaat yhdessä neuvottelevat Herraa ja hänen voideltuansa vastaan:
4 Hän, joka taivaassa asuu, nauraa; Herra pilkkaa heitä.
5 Kerran hän on puhuva heille vihassansa, peljättävä heitä hirmuisuudessaan:
8 Ano minulta, niin minä annan pakanakansat sinun perinnöksesi ja maan ääret sinun omiksesi.
10 Tulkaa siis järkiinne, kuninkaat, maan tuomarit, ottakaa nuhteesta vaari.
11 Palvelkaa Herraa pelvolla ja iloitkaa vavistuksella.
12 Antakaa suuta pojalle, ettei hän vihastuisi ettekä te hukkuisi tiellänne. Sillä hänen vihansa syttyy äkisti. Autuaat ovat kaikki, jotka häneen turvaavat.