1 Güneşin altında yapılan baskılara bir daha baktım, 2 Ezilenlerin gözyaşlarını gördüm; 2 Avutanları yok, 2 Güç ezenlerden yana, 2 Avutanları yok.

2 Çoktan ölmüş ölüleri, 2 Hâlâ sağ olan yaşayanlardan daha mutlu gördüm.

3 Ama henüz doğmamış, 2 Güneşin altında yapılan kötülükleri görmemiş olan 2 İkisinden de mutludur.

4 Harcanan her emeğin, yapılan her ustaca işin ardında kıskançlık olduğunu gördüm. Bu da boş ve rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış.

5 Akılsız ellerini kavuşturup kendi kendini yer.

6 Rahat kazanılan bir avuç dolusu 2 Zahmetle, rüzgarı kovalamaya kalkışarak kazanılan 2 İki avuç dolusundan daha iyidir.

7 Güneşin altında bir boş şey daha gördüm:

8 Yalnız bir adam vardı, 2 Oğlu da kardeşi de yoktu. 2 Çabaları dinmek nedir bilmezdi, 2 Gözü zenginliğe doymazdı. 2 ‹‹Kimin için çalışıyorum, 2 Neden kendimi zevkten yoksun bırakıyorum?›› diye sormazdı. 2 Bu da boş ve çetin bir zahmettir.

9 İki kişi bir kişiden iyidir, 2 Çünkü emeklerine iyi karşılık alırlar.

10 Biri düşerse, öteki kaldırır. 2 Ama yalnız olup da düşenin vay haline! 2 Onu kaldıran olmaz.

11 Ayrıca iki kişi birlikte yatarsa, birbirini ısıtır. 2 Ama tek başına yatan nasıl ısınabilir?

12 Yalnız biri yenik düşer, 2 Ama iki kişi direnebilir. 2 Üç kat iplik kolay kolay kopmaz.

13 Yoksul ama bilge bir genç artık öğüt almayı bilmeyen kocamış akılsız kraldan iyidir.

14 Çünkü genç, ülkesinde yoksulluk içinde doğsa bile cezaevinden krallığa yükselebilir.

15 Güneşin altında yaşayan herkesin kralın yerine geçen genci izlediğini gördüm.

16 Yeni kralın yönettiği halk sayısız olabilir. Yine de sonrakiler ondan hoşnut olmayabilir. Gerçekten bu da boş ve rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır.

1 Y TORNÉME yo, y vi todas las violencias que se hacen debajo del sol: y he aquí las lágrimas de los oprimidos, y sin tener quien los consuele; y la fuerza estaba en la mano de sus opresores, y para ellos no había consolador.

2 Y alabé yo los finados que ya murieron, más que los vivientes que hasta ahora están vivos.

3 Y tuve por mejor que unos y otros al que no ha sido aún, que no ha visto las malas obras que debajo del sol se hacen.

4 Visto he asimismo que todo trabajo y toda excelencia de obras mueve la envidia del hombre contra su prójimo. También esto es vanidad y aflicción de espíritu.

5 El necio dobla sus manos y come su carne.

6 Mas vale el un puño lleno con descanso, que ambos puños llenos con trabajo y aflicción de espíritu.

7 Yo me torné otra vez, y vi vanidad debajo del sol.

8 Está un hombre solo y sin sucesor; que ni tiene hijo ni hermano; mas nunca cesa de trabajar, ni sus ojos se hartan de sus riquezas, ni se pregunta: ¿Para quién trabajo yo, y defraudo mi alma del bien? También esto es vanidad, y duro trabajo.

9 Mejores son dos que uno; porque tienen mejor paga de su trabajo.

10 Porque si cayeren, el uno levantará á su compañero: mas ­ay del solo! que cuando cayere, no habrá segundo que lo levante.

11 También si dos durmieren juntos, se calentarán; mas ¿cómo se calentará uno solo?

12 Y si alguno prevaleciere contra el uno, dos estarán contra él; y cordón de tres dobleces no presto se rompe.

13 Mejor es el muchacho pobre y sabio, que el rey viejo y fatuo que no sabe ser aconsejado.

14 Porque de la cárcel salió para reinar; mientras el nacido en su reino se hizo pobre.

15 Vi todos los vivientes debajo del sol caminando con el muchacho, sucesor, que estará en lugar de aquél.

16 No tiene fin todo el pueblo que fué antes de ellos: tampoco los que vendrán después estarán con él contentos. Y esto es también vanidad y aflicción de espíritu.