1 Saldırı altındasın, ey Ninova, surlarını koru, 2 Yolu gözle, belini doğrult, topla bütün gücünü.

2 Çünkü RAB Yakupun soyunu 2 İsrailin eski görkemine kavuşturacak; Düşmanları onları perişan edip asmalarını harap etmiş olsa bile.

3 Askerlerinin kalkanları kıpkızıl, 2 Yiğitler allar kuşanmış. Savaş arabalarının demirleri hazırlık günü nasıl da parıldıyor! 2 Çam mızraklar sallanıyor havada.

4 Sokaklardan fırtına gibi geçiyor savaş arabaları, 2 Meydanlardan koşuşuyorlar her yöne, Şimşek gibi seğirtiyorlar. 2 Görünüşleri meşalelerden farksız.

5 Ninova Kralı topluyor seçkin askerlerini, 2 Ama sendeliyorlar yolda. Saldıranlar kent surlarına doğru seğirtiyor, 2 Siperler kuruluyor.

6 Irmakların kapıları açıldı 2 Ve yerle bir oldu saray.

7 Tanrının dediği oldu, soyup götürdüler kenti. 2 Güvercinler gibi inliyor kadın köleler, Göğüslerini döverek.

8 Kaçıp gidiyor Ninova halkı, 2 Boşalan bir havuzun suyu gibi, ‹‹Durun, durun!›› diye bağırıyorlar, 2 Ama geri dönüp bakan yok.

9 Yağmalayın altınını, gümüşünü, 2 Yok servetinin sonu. Her tür değerli eşyayla dolup taşıyor.

10 Yıkıldı, yerle bir oldu, viraneye döndü Ninova. 2 Eriyor yürekler, Bükülüyor dizler, titriyor bedenler, 2 Herkesin beti benzi soluyor.

11 Aslanların inine, 2 Yavru aslanların beslendiği yere ne oldu? Aslanla dişisinin ve yavrularının korkusuzca gezindiği yere ne oldu?

12 Aslan, yavrularına yetecek kadarını avladı, 2 Dişileri için avını boğazladı. Mağarasını avladıklarıyla, 2 İnini kurbanlarıyla doldurdu.

13 Her Şeye Egemen RAB, ‹‹Sana karşıyım›› diyor, 2 ‹‹Yakacağım savaş arabalarını, Dumanları tütecek. 2 Genç aslanlarını kılıç yiyip tüketecek. Yeryüzünde av bırakmayacağım sana 2 Ulaklarının sesi işitilmeyecek artık.››

1 Aquele que destroça subiu diante de ti. Guarda a fortaleza, vigia o caminho, robustece os lombos, fortifica bem a tua força.

2 Pois Jeová restaura a excelência de Jacó, bem como a excelência de Israel; porque saqueadores os têm saqueado, e lhes têm destruído os sarmentos.

3 Os escudos dos seus heróis tingem-se de vermelho, os seus valentes estão vestidos de escarlate; os carros resplandecem de aço no dia do seu apercebimento, e as lanças são brandidas.

4 Os carros andam furiosamente nas ruas, cruzam as praças em todas as direções; parecem como tochas, correm como os relâmpagos.

5 Ele se lembra dos seus nobres. Tropeçam no seu caminho; apressam-se para chegar ao muro dela, e a manta está armada.

6 As portas dos rios abrem-se, e o palácio está dissolvido.

7 Está decretado: está ela despida, levada cativa; as suas servas gemem como pombas, batendo nos seus peitos.

8 Nínive desde tempos antigos tem sido como um tanque de água, contudo fogem. Parai, parai, clamam eles; mas ninguém olha para trás.

9 Saqueai a prata, saqueai o ouro; pois não há fim do tesouro, da glória de todos os móveis preciosos.

10 Ela está vácua, vazia e despojada; o coração se derrete, e os joelhos tremem, e em todos os lombos há angústia, e os rostos de todos eles empalidecem.

11 Onde está o covil dos leões, e a habitação dos leões novos, onde andavam o leão e a leoa e o cachorro do leão, sem haver ninguém que os espantasse?

12 O leão despedaçou o que bastava para os seus cachorros, e afogou para as suas leoas, e encheu de presa as suas covas, e de rapina os seus covis.

13 Eis que eu sou contra ti, diz Jeová dos exércitos, e queimarei no fumo os teus carros, e a espada devorará os teus leões novos; exterminarei da terra a tua presa, e a voz dos teus mensageiros não se ouvirá mais.