1 |iPeygamber Habakkukun Duası - Şigyonotfç |iMakamında|r

2 Ya RAB, ününü duydum ve yaptıklarının karşısında ürperdim. 2 Günümüzde de aynı şeyleri yap, ya RAB, 2 Şimdi herkes bilsin neler yapabildiğini. 2 Öfkeliyken merhametini anımsa! biçimi olduğu sanılıyor.

3 Tanrı Temandan, 2 Kutsal Tanrı Paran Dağından geldi. |iSela 2 Görkemi kapladı gökleri, 2 Ona sunulan övgüler dünyayı doldurdu. sanılıyor.

4 Güneş gibi parıldıyor, 2 Elleri ışık saçıyor. 2 Gücünün gizi ellerinde.

5 Yayılıyor salgın hastalıklar önüsıra, 2 Ardısıra da ölümcül hastalıklar.

6 Duruşuyla dünyayı sarstı, 2 Titretti ulusları bakışıyla, 2 Yaşlı dağlar darmadağın oldu, 2 Dünya kurulalı beri var olan tepeler Ona baş eğdi. 2 Tanrının yolları değişmezdir.

7 Kuşan çadırlarını çaresizlik içinde gördüm, 2 Midyan konutları korkudan titriyordu.

8 Ya RAB, nehirlere mi öfkelendin? 2 Gazabın ırmaklara mı? 2 Yoksa denize mi kızdın da, 2 Atlarına, yenilmez savaş arabalarına bindin?

9 Gerdin yayını, 2 Okların içtiğin antlardır. |iSela 2 Yeryüzünü akarsularla yardın.

10 Sarsıldı dağlar seni görünce, 2 Seller her yanı süpürüp geçti. 2 Engin denizler gürledi, dalgalar yükseldi.

11 Uçuşan oklarının pırıltısından, 2 Parlayan mızrağının ışıltısından, 2 Yerlerinde durakaldı güneş ve ay.

12 Gazap içinde ilerledin yeryüzünde, 2 Ulusları öfkeyle çiğneyip ezdin.

13 Kendi halkını, seçtiğin ulusu kurtarmaya geldin. 2 Kötü soyun başını ezdin, 2 Soydun onu tepeden tırnağa. |iSela

14 Başını kendi mızrağıyla deldin. 2 Askerleri fırtına gibi gelmişti bizi dağıtmaya, 2 Saklanan düşkünleri yok etmiş gibi seviniyorlardı.

15 Sense atlarınla çiğneyip geçtin büyük denizleri, 2 Sularını köpürterek...

16 Sesini duyunca yüreğim hopladı, 2 Seğirdi dudaklarım, 2 Kemiklerim eridi sanki, 2 Çözüldü dizlerimin bağı. 2 Ama bize saldıran halkın felakete uğrayacağı günü 2 Sabırla bekleyeceğim.

17 Tomurcuklanmasa incir ağaçları, 2 Asmalar üzüm vermese, 2 Boşa gitse de zeytine verilen emek, 2 Tarlalar ürün vermese de, 2 Boşalsa da davar ağılları, 2 Sığır kalmasa da ahırlarda,

18 Ben yine RAB sayesinde sevineceğim, 2 Kurtuluşumun Tanrısı sayesinde sevinçten coşacağım.

19 Egemen RAB gücümdür benim. 2 Ayaklarıma geyik ayağının çevikliğini verir. 2 Aşırtır beni yükseklerden. |iMüzik şefi için: Telli sazlar eşliğinde söylenecek.|r

1 Oração do profeta Habacuc. Em tom de lamentação.

2 Senhor, eu ouvi a vossa mensagem e enchi-me de temor diante de vossa obra. Fazei-a reviver no decorrer das idades, no decorrer das idades tornai-a manifesta. Em vossa ira, lembrai-vos da misericórdia!

3 Deus vem de Temã, o Santo vem do monte de Farã. Sua majestade cobre os céus, e a terra se enche de sua glória.

4 Seu esplendor é deslumbrante como a luz, das suas mãos brotam raios; ali está o véu de seu poder.

5 A calamidade avança diante dele, a febre ardente lhe segue as pegadas.

6 Levantando-se, sacode ele a terra, olha e faz tremer as nações. Deslocam-se as montanhas eternas, desfazem-se as colinas antigas, e lhe abrem amplos caminhos!

7 Vejo em aflição as tendas da Etiópia, tremem os pavilhões de Madiã.

8 Porventura, é contra os rios que se inflama o Senhor, é contra os rios que se desencadeia a vossa ira? Ou é contra o mar que se acende o vosso furor, quando montais em vossos cavalos e em vossos carros triunfais?

9 Mostra-se desnudado o vosso arco, vossas flechas são as palavras que jurastes, fendeis a terra e dela saem torrentes.

10 À vossa vista tremem os montes, cai uma tromba-dágua, o abismo faz ouvir a sua voz, e levanta as mãos para o alto.

11 O sol e a lua ficam em sua morada, ao verem a luz de vossas flechas que voam, e o brilho fulgurante de vossa lança.

12 Vós calcais a terra em vosso furor, com a vossa cólera esmagais as nações.

13 Partistes para a guerra, para a salvação do vosso povo, para a salvação do vosso Ungido. Derrubastes o teto da casa do ímpio, pusestes a nu os seus fundamentos até a base.

14 Transpassastes com vossas setas a cabeça dos príncipes que se precipitavam para nos dispersar, soltando gritos de alegria, como para devorar o infeliz em seu retiro.

15 Lançastes vossos cavalos através do mar no turbilhão das muitas águas.

16 Ao ouvir esse tumulto, minhas entranhas comoveram-se; ao seu ruído meus lábios tremeram; a cárie penetra nos meus ossos, e meus passos vacilam debaixo de mim. Esperarei em silêncio o dia da aflição, que se há de levantar sobre o povo que nos oprime,

17 porque então a figueira não brotará, nulo será o produto das vinhas, faltará o fruto da oliveira, e os campos não darão de comer. Não haverá mais ovelhas no aprisco, nem gado nos estábulos.

18 Eu, porém, regozijar-me-ei no Senhor. Encontrarei minha alegria no Deus de minha salvação.

19 Javé, meu Senhor, é minha força; ele torna meus pés ágeis como os da corça, e me faz andar sobre os cimos. Ao mestre do canto. Para instrumentos de corda.