1 Jak hustým oblakem prchlivosti své přikryl Pán dceru Sionskou! Shodil s nebe na zem slávu Izraelovu, aniž se rozpomenul na podnože noh svých v den prchlivosti své.

2 Sehltil Pán beze vší lítosti všecky příbytky Jákobovy, zbořil v prchlivosti své ohrady dcery Judské, udeřil jimi o zem, v potupu uvedl království i knížata její.

3 Odťal v rozpálení hněvu všecken roh Izraelův, odvrátil zpět pravici svou od nepřítele, a rozpáliv se proti Jákobovi jako oheň plápolající, pálí do cela vůkol.

4 Natáhl lučiště své jako nepřítel, postavil pravici svou jako protivník, i zbil všecky nejzdařilejší z lidu, a vylil do stánku dcery Sionské jako oheň prchlivost svou.

5 Učiněn jest Pán podobný nepříteli, sehltil Izraele, sehltil všecky paláce jeho, zkazil ohrady jeho, a rozmnožil v lidu Judském zámutek a žalost.

6 Mocí zajisté odtrhl jako od zahrady plot svůj, zkazil stánek svůj, v zapomenutí uvedl Hospodin na Sionu slavnost a sobotu, a v prchlivosti hněvu svého zavrhl krále i kněze.

7 Zavrhl Pán oltář svůj, v ošklivost vzal svatyni svou, vydal v ruku nepřítele zdi a paláce Sionské; křičeli v domě Hospodinově jako v den slavnosti.

8 Uložiltě Hospodin zkaziti zed dcery Sionské, roztáhl šňůru, a neodvrátil ruky své od zhouby; pročež val i zed kvílí, a spolu mdlejí.

9 Poraženy jsou na zem brány její, zkazil a polámal závory její; král její i knížata její mezi pohany. Není ani zákona, proroci také její nemívají vidění od Hospodina.

10 Starší dcery Sionské usadivše se na zemi, mlčí, posýpají prachem hlavy své, a přepasují se žíněmi panny Jeruzalémské, svěšují k zemi hlavy své.

11 Zhynuly od slz oči mé, zkormoutily se vnitřnosti mé, a vykydla se na zem játra má, pro potření dcery lidu mého, když i nemluvňátka a prsí požívající na ulicích města se svírají.

12 A říkají matkám svým: Kdež jest obilé a víno? když se jako zraněný svírají po ulicích města, a vypouštějí duše své na klíně matek svých.

13 Kohoť za svědka přivedu? Koho připodobním k tobě, ó dcero Jeruzalémská? Koho tobě přirovnám, abych tě potěšil, panno dcero Sionská? Nebo veliké jest jako moře potření tvé. Kdož by tě zhojiti mohl?

14 Proroci tvoji předpovídali tobě lživé a ničemné věci, a neodkrývali nepravosti tvé, aby odvrátili zajetí tvé, ale předpovídali tobě těžkosti, oklamání a vyhnání.

15 Všickni, kteříž jdou cestou, tleskají nad tebou rukama, diví se a potřásají hlavou svou za tebou, dcero Jeruzalémská, říkajíce: To-li jest to město, o němž říkávali, že jest nejkrásnější a utěšením vší země?

16 Všickni nepřátelé tvoji rozdírají na tebe ústa svá, hvízdají a škřipí zuby, říkajíce: Sehlťme ji. Totoť jest jistě ten den, jehož jsme očekávali; jižtě nastal, vidíme.

17 Učinil Hospodin to, což byl uložil, splnil řeč svou, kterouž přikazoval ode dnů starodávních, bořil bez lítosti, a obveselil nad tebou nepřítele, povýšil rohu protivníků tvých.

18 Vykřikovalo srdce jejich proti Pánu. Ó ty zdi dcery Sionské, vylévej jako potok slzy dnem i nocí, nedávej sobě odpočinutí, aniž se spokojuj zřítelnice oka tvého.

19 Vstaň, křič v noci, při počátku bdění, vylévej jako vodu srdce své před oblíčejem Páně; pozdvihuj k němu rukou svých za život dítek svých svírajících se hladem, na rohu všech ulic, a rci:

20 Pohleď, Hospodine, a popatř, komu jsi tak kdy učinil? Zdaliž jídají ženy plod svůj, nemluvňátka rozkošná? Zdaliž mordován býti má v svatyni Páně kněz a prorok?

21 Leží na zemi po ulicích mladý i starý, panny mé i mládenci moji padli od meče, zmordoval jsi je, a zbil v den prchlivosti své bez lítosti.

22 Svolal jsi jako ke dni slavnosti z vůkolí ty, jichž se velice straším, a nebylo v den prchlivosti Hospodinovy, kdo by ušel neb pozůstal. Kteréž jsem na rukou pěstovala a vychovala, ty nepřítel můj do konce zhubil.

1 Rab öfkelenince Siyon kızını nasıl bulutla kapladı! 2 İsrailin görkemini gökten yere fırlattı, 2 Öfkelendiği gün ayağının taburesini anımsamadı.

2 Yakup soyunun yaşadığı her yeri acımadan yuttu, 2 Yahuda kızının surlu kentlerini gazabıyla yıktı, 2 Yerle bir etti onları, 2 Krallığını ve önderlerini alçalttı.

3 Kızgın öfkesiyle İsrailin gücünü kökünden kesti, 2 Düşmanın önünde sağ elini onların üstünden çekti, 2 Çevresini yiyip bitiren alevli ateş gibi Yakup soyunu yaktı.

4 Düşman gibi yayını gerdi, 2 Hasım gibi sağ elini kaldırdı, 2 Göz zevkini okşayan herkesi öldürdü, 2 Gazabını Siyon kızının çadırı üstüne ateş gibi döktü.

5 Rab adeta bir düşman olup İsraili yuttu, 2 Bütün saraylarını yutup surlu kentlerini yıktı, 2 Yahuda kızının feryadını, figanını arşa çıkardı.

6 Bahçe çardağını söker gibi kendi çardağını söküp attı, 2 Buluşma yerini yok etti, 2 RAB Siyonda bayram ve Şabat günlerini unutturdu, 2 Şiddetli öfkesi yüzünden kralı da kâhini de reddetti.

7 Rab sunağını attı, 2 Tapınağını terk etti; 2 Siyon saraylarını çeviren surları düşman eline bıraktı. 2 Bayram gününde olduğu gibi, 2 Düşman RABbin Tapınağında sevinç çığlıkları attı.

8 RAB Siyon kızının surlarını yıkmaya karar verdi, 2 İpi gerdi ve yıkmaktan el çekmedi, 2 İç ve dış surlara yas tutturdu, 2 İkisinin de gücü tükendi.

9 Siyonun kapıları yere battı, 2 RAB kapı sürgülerini kırıp yok etti, 2 Kralıyla önderleri başka ulusların arasında kaldı, 2 Kutsal Yasa uygulanmaz oldu, 2 Peygamberlerine RABden görüm gelmiyor artık.

10 Siyon kızının ileri gelenleri suskun, yere oturmuş, 2 Başlarına toprak saçıp çul kuşanmışlar, 2 Yeruşalimin erden kızları yere eğmiş başlarını.

11 Gözlerim tükenmekte ağlamaktan, 2 İçim kanıyor; 2 Halkımın yıkımından 2 Yüreğim sızlıyor, 2 Çünkü kent meydanlarında çocuklarla bebekler bayılmakta.

12 Kent meydanlarında yaralılar gibi bayılıp 2 Can çekişirken annelerinin bağrında, 2 ‹‹Ekmekle şarap nerede?›› diye soruyorlar annelerine.

13 Senin için ne diyeyim? 2 Ey Yeruşalim kızı, seni neye benzeteyim? 2 Ey Siyonun erden kızı, sana neyi örnek göstereyim de 2 Seni avutayım? 2 Sendeki gedik deniz kadar büyük, 2 Kim sana şifa verebilir?

14 Peygamberlerin senin için boş ve anlamsız görümler gördüler. 2 Suçunu ortaya çıkarsalardı, eski gönencine kavuşabilirdin; 2 Oysa seni ayartacak boş görümler gördüler.

15 Yoldan geçen herkes el çırparak seninle alay ediyor, 2 Yeruşalim kızına baş sallayıp ıslık çalarak, 2 ‹‹Bütün dünyanın sevinci, güzellik simgesi dedikleri kent bu mu?›› diyorlar.

16 Düşmanlarının hepsi seninle alay etti, 2 Islık çalıp diş gıcırdatarak, 2 ‹‹Onu yuttuk›› diyorlar, 2 ‹‹İşte beklediğimiz gün, sonunda gördük onu.››

17 RAB düşündüğünü yaptı, 2 Geçmişte söylediği sözü yerine getirdi, 2 Yıktı, acımadı, 2 Düşmanı senin haline sevindirdi, 2 Hasımlarını güçlü kıldı. boynuzunu yükseltti››.

18 Halk Rabbe yürekten feryat ediyor. 2 Ey Siyon kızının surları, 2 Gece gündüz gözyaşın sel gibi aksın! 2 Dinlenme, gözüne uyku girmesin!

19 Kalk, gece her nöbet başında haykır, 2 Rabbin huzurunda yüreğini su gibi dök! 2 Her sokak başında açlıktan bayılan çocuklarının başı için Ona ellerini aç.

20 ‹‹Bak, ya RAB, gör! Kime böyle yaptın? 2 Kadınlar çocuklarını, sevgili yavrularını mı yesin? 2 Kâhinle peygamber Rabbin Tapınağında mı öldürülsün?

21 Gençler, yaşlılar sokaklarda, yerlerde yatıyor, 2 Kılıçtan geçirildi erden kızlarımla gençlerim, 2 Öfkelendiğin gün öldürdün onları, acımadan boğazladın.

22 Bir bayram günü davet eder gibi 2 Beni dehşete düşürenleri davet ettin her yandan. 2 RAB'bin öfkelendiği gün kaçıp kurtulan, 2 Sağ kalan olmadı. 2 Sevgiyle büyüttüğüm çocuklarımı 2 Düşmanım yok etti.››