1 Wilt thou draw out the leviathan with the hook, and press down his tongue with a cord?
2 Wilt thou put a rush-rope into his nose, and pierce his jaw with a spike?
3 Will he make many supplications unto thee? or will he speak softly unto thee?
4 Will he make a covenant with thee? wilt thou take him as a bondman for ever?
5 Wilt thou play with him as with a bird, and wilt thou bind him for thy maidens?
6 Shall partners make traffic of him, will they divide him among merchants?
7 Wilt thou fill his skin with darts, and his head with fish-spears?
8 Lay thy hand upon him; remember the battle, -do no more!
9 Lo, hope as to him is belied: is not one cast down even at the sight of him?
10 None is so bold as to stir him up; and who is he that will stand before me?
11 Who hath first given to me, that I should repay {him}? {Whatsoever is} under the whole heaven is mine.
12 I will not be silent as to his parts, the story of his power, and the beauty of his structure.
13 Who can uncover the surface of his garment? who can come within his double jaws?
14 Who can open the doors of his face? Round about his teeth is terror.
15 The rows of his shields are a pride, shut up together {as with} a close seal.
16 One is so near to another that no air can come between them;
17 They are joined each to its fellow; they stick together, and cannot be sundered.
18 His sneezings flash light, and his eyes are like the eyelids of the morning.
19 Out of his mouth go forth flames; sparks of fire leap out:
20 Out of his nostrils goeth smoke, as out of a boiling pot and cauldron.
21 His breath kindleth coals, and a flame goeth out of his mouth.
22 In his neck lodgeth strength, and terror danceth before him.
23 The flakes of his flesh are joined together: they are fused upon him, they cannot be moved.
24 His heart is firm as a stone, yea, firm as the nether {millstone}.
25 When he raiseth himself up, the mighty are afraid: they are beside themselves with consternation.
26 If any reach him with a sword, it cannot hold; neither spear, nor dart, nor harpoon.
27 He esteemeth iron as straw, bronze as rotten wood.
28 The arrow will not make him flee; slingstones are turned with him into stubble.
29 Clubs are counted as stubble; he laugheth at the shaking of a javelin.
30 His under parts are sharp potsherds: he spreadeth a threshing-sledge upon the mire.
31 He maketh the deep to boil like a pot; he maketh the sea like a pot of ointment;
32 He maketh the path to shine after him: one would think the deep to be hoary.
33 Upon earth there is not his like, who is made without fear.
34 He beholdeth all high things; he is king over all the proud beasts.
1 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
2 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
3 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
4 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
5 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
6 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
7 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
8 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
9 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
10 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
11 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.
12 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
13 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
14 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
15 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
16 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
17 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
18 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
19 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
20 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
21 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
22 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
23 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
24 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
25 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
26
27
28
29
30
31
32
33
34