1 Die Weisheit hat ihr Haus gebaut, hat ihre sieben Säulen ausgehauen;

2 sie hat ihr Schlachtvieh geschlachtet, ihren Wein gemischt, auch ihren Tisch gedeckt;

3 sie hat ihre Mägde ausgesandt, ladet ein auf den Höhen Eig. Höhenrücken der Stadt:

4 »Wer ist einfältig? Er wende sich hierher!« Zu den Unverständigen spricht sie:

5 »Kommet, esset von meinem Brote, und trinket von dem Weine, den ich gemischt habe!

6 Lasset ab von der Einfältigkeit O. ihr Einfältigen und lebet, und schreitet einher auf dem Wege des Verstandes!«

7 Wer den Spötter zurechtweist, zieht sich Schande zu; und wer den Gesetzlosen straft, sein Schandfleck ist es.

8 Strafe den Spötter nicht, daß er dich nicht hasse; strafe den Weisen, und er wird dich lieben.

9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser; belehre den Gerechten, so wird er an Kenntnis zunehmen.

10 Die Furcht Jahwes ist der Weisheit Anfang; und die Erkenntnis des Heiligen Eig. Allerheiligsten ist Verstand.

11 Denn durch mich werden deine Tage sich mehren, und Jahre des Lebens werden dir hinzugefügt werden.

12 Wenn du weise bist, so bist du weise für dich; und spottest du, so wirst du allein es tragen.

13 Frau Torheit di. die verkörperte Torheit ist leidenschaftlich; sie ist lauter Einfältigkeit und weiß gar nichts.

14 Und sie sitzt am Eingang ihres Hauses, auf einem Sitze an hochgelegenen Stellen der Stadt,

15 um einzuladen, die des Weges vorübergehen, die ihre Pfade gerade halten:

16 »Wer ist einfältig? Er wende sich hierher!« Und zu dem Unverständigen spricht sie:

17 »Gestohlene Wasser sind süß, und heimliches Brot ist lieblich.«

18 Und er weiß nicht, daß dort die Schatten S. die Anm. zu [Ps 88,10] sind, in den Tiefen des Scheols ihre Geladenen.

1 La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.

2 Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.

3 Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:

4 Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:

5 Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.

6 Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.

7 Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.

8 Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.

9 Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.

10 La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.

11 Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.

12 Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.

13 Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,

14 Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,

15 Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:

16 Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:

17 Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.

18 Kaj li ne scias, ke tie estas mortintoj Kaj ke ŝiaj invititoj estas en la profundoj de Ŝeol.