1 La knabo Samuel servadis al la Eternulo antaŭ Eli; kaj la vorto de la Eternulo estis grandpreza en tiu tempo; ne aperadis ofte profetaj vizioj.

2 En tiu tempo unu fojon Eli kuŝis sur sia loko (lia vidado komencis malakriĝi, ke li ne povis vidi);

3 kaj la lucerno de Dio ankoraŭ ne estingiĝis, kaj Samuel kuŝis en la templo de la Eternulo, kie estis la kesto de Dio;

4 tiam la Eternulo vokis Samuelon, kaj ĉi tiu diris:Jen mi estas.

5 Kaj li kuris al Eli, kaj diris:Jen mi estas, kiel vi vokis min. Sed tiu diris:Mi ne vokis; iru returne kaj kuŝiĝu. Kaj li iris kaj kuŝiĝis.

6 Kaj la Eternulo denove vokis Samuelon, kaj Samuel leviĝis kaj iris al Eli, kaj diris:Jen mi estas, kiel vi vokis min. Sed tiu diris:Mi ne vokis, mia filo; iru returne kaj kuŝiĝu.

7 Samuel ankoraŭ ne konis la Eternulon, kaj ankoraŭ ne estis revelaciita al li la vorto de la Eternulo.

8 Kaj la Eternulo denove vokis Samuelon la trian fojon; kaj li leviĝis kaj iris al Eli, kaj diris:Jen mi estas, kiel vi vokis min. Tiam Eli komprenis, ke la Eternulo vokas la knabon.

9 Kaj Eli diris al Samuel:Iru, kuŝiĝu; kaj se vi estos vokata, tiam diru:Parolu, ho Eternulo, ĉar Via sklavo aŭskultas. Kaj Samuel iris kaj kuŝiĝis sur sia loko.

10 Kaj venis la Eternulo kaj stariĝis, kaj vokis kiel la antaŭajn fojojn:Samuel, Samuel! Kaj Samuel diris:Parolu, ĉar Via sklavo aŭskultas.

11 Tiam la Eternulo diris al Samuel:Jen Mi faros en Izrael tian faron, ke al ĉiu, kiu tion aŭdos, eksonoros ambaŭ liaj oreloj.

12 En tiu tago Mi plenumos super Eli ĉion, kion Mi diris pri lia domo; Mi komencos kaj finos.

13 Mi sciigis al li, ke Mi juĝos lian domon por ĉiam pro la krimo, ke li sciis, ke liaj filoj venigas malbenon sur sin, kaj li ne detenis ilin.

14 Kaj tial Mi ĵuris al la domo de Eli, ke neniam pekliberiĝos la krimo de la domo de Eli per buĉofero nek per farunofero.

15 Kaj Samuel kuŝis ĝis la mateno; poste li malfermis la pordojn de la domo de la Eternulo. Sed Samuel timis raporti pri la vizio al Eli.

16 Kaj Eli vokis Samuelon, kaj diris:Samuel, mia filo! Kaj ĉi tiu diris:Jen mi estas.

17 Kaj tiu diris:Kia estas la afero, pri kiu Li parolis al vi? mi petas, ne kaŝu antaŭ mi; tion kaj ankoraŭ pli faru al vi Dio, se vi kaŝos antaŭ mi ion el ĉio, kion Li diris al vi.

18 Kaj Samuel rakontis al li ĉion, kaj nenion kaŝis antaŭ li. Kaj li diris:Li estas la Eternulo; Li faru tion, kio plaĉas al Li.

19 Kaj Samuel kreskis, kaj la Eternulo estis kun li; kaj neniun el Liaj vortoj li faligis sur la teron.

20 Kaj eksciis la tuta Izrael, de Dan ĝis Beer-Ŝeba, ke Samuel fariĝis fidinda profeto de la Eternulo.

21 Kaj la Eternulo plue aperadis en Ŝilo, post kiam la Eternulo revelaciis Sin al Samuel en Ŝilo per la parolo de la Eternulo.

1 Отрок Самуил служил Господу при Илии; слово Господне было редко в те дни, видения [были] не часты.

2 И было в то время, когда Илий лежал на своем месте, – глаза же его начали смежаться, и он не мог видеть, –

3 и светильник Божий еще не погас, и Самуил лежал в храме Господнем, где ковчег Божий;

4 воззвал Господь к Самуилу: И отвечал он: вот я!

5 И побежал к Илию и сказал: вот я! ты звал меня. Но тот сказал: я не звал тебя; пойди назад, ложись. И он пошел и лег.

6 Но Господь в другой раз воззвал к Самуилу: Он встал, и пришел к Илию вторично, и сказал: вот я! ты звал меня. Но тот сказал: я не звал тебя, сын мой; пойди назад, ложись.

7 Самуил еще не знал тогда [голоса] Господа, и еще не открывалось ему слово Господне.

8 И воззвал Господь к Самуилу еще в третий раз. Он встал и пришел к Илию и сказал: вот я! ты звал меня. Тогда понял Илий, что Господь зовет отрока.

9 И сказал Илий Самуилу: пойди назад и ложись, и когда [Зовущий] позовет тебя, ты скажи: говори, Господи, ибо слышит раб Твой. И пошел Самуил и лег на месте своем.

10 И пришел Господь, и стал, и воззвал, как в тот и другой раз: Самуил, Самуил! И сказал Самуил: говори, [Господи], ибо слышит раб Твой.

11 И сказал Господь Самуилу: вот, Я сделаю дело в Израиле, о котором кто услышит, у того зазвенит в обоих ушах;

12 в тот день Я исполню над Илием все то, что Я говорил о доме его; Я начну и окончу;

13 Я объявил ему, что Я накажу дом его на веки за ту вину, что он знал, как сыновья его нечествуют, и не обуздывал их;

14 и посему клянусь дому Илия, что вина дома Илиева не загладится ни жертвами, ни приношениями хлебными вовек.

15 И спал Самуил до утра, и отворил двери дома Господня; и боялся Самуил объявить видение сие Илию.

16 Но Илий позвал Самуила и сказал: сын мой Самуил! Тот сказал: вот я!

17 И сказал [Илий]: что сказано тебе? не скрой от меня; то и то сделает с тобою Бог, и еще больше сделает, если ты утаишь от меня что–либо из всего того, что сказано тебе.

18 И объявил ему Самуил все и не скрыл от него [ничего]. Тогда сказал [Илий]: Он – Господь; что Ему угодно, то да сотворит.

19 И возрос Самуил, и Господь был с ним; и не осталось ни одного из слов его неисполнившимся.

20 И узнал весь Израиль от Дана до Вирсавии, что Самуил удостоен быть пророком Господним.

21 И продолжал Господь являться в Силоме после того, как открыл Себя Самуилу в Силоме чрез слово Господне.