1 Alta kanto de Salomono.
2 Ho, li kisu min per kisoj de sia buŝo! Ĉar via amo estas pli bona, ol vino.
3 Ho, kiel bonodoras viaj aromaĵoj! Via nomo similas al elverŝita oleo; Tial la fraŭlinoj amas vin.
4 Altiru min; ni postkuros vin. La reĝo envenigu min en siajn ĉambrojn; Ho, ni ĝojos kaj gajiĝos kun vi; Ni memoros vian amon pli, ol vinon; Sincere oni amas vin.
5 Mi estas nigra, tamen beleta, Ho filinoj de Jerusalem, Kiel la tendoj de Kedar, Kiel la tapetoj de Salomono.
6 Ne rigardu min, ke mi estas nigreta: La suno min brulkolorigis. La filoj de mia patrino koleris kontraŭ mi; Ili faris min gardistino de la vinberĝardenoj; Mian propran vinberĝardenon mi ne gardis.
7 Diru al mi, ho vi, kiun mia animo amas, Kie vi paŝtas, kie vi ripozigas vian brutaron tagmeze: Kial mi similu al vagistino Ĉe la brutaroj de viaj kamaradoj?
8 Se vi ne scias tion, ho belulino inter virinoj, Sekvu la paŝojn de la ŝafaro, Kaj paŝtu viajn kapridojn ĉe la tendoj de la paŝtistoj.
9 Al la ĉevalino en la ĉaroj de Faraono Mi komparas vin, ho mia amatino.
10 Belaj estas viaj vangoj sub la orelringoj, Via kolo sub la laĉoj de perloj.
11 Orajn orelringojn ni faros al vi, Kun arĝentaj enkrustaĵoj.
12 Dum la reĝo sidas ĉe la festotablo, Mia nardo bonodoras.
13 Kiel fasko de mirho, restanta inter miaj mamoj, Estas al mi mia amato.
14 Kiel floraro de kofero estas por mi mia amato, En la vinberĝardenoj de En-Gedi.
15 Ho, vi estas bela, mia amatino; ho, vi estas ja bela; Viaj okuloj estas kiel ĉe kolomboj.
16 Ho, vi estas bela, mia amato, kaj ĉarma; Nia lito estas kiel freŝaj herboj;
17 La traboj de nia domo estas cedraj, Niaj ĉevronoj estas abiaj.
1 Да лобзает он меня лобзанием уст своих! Ибо ласки твои лучше вина.
2 От благовония мастей твоих имя твое – как разлитое миро; поэтому девицы любят тебя.
3 Влеки меня, мы побежим за тобою; – царь ввел меня в чертоги свои, – будем восхищаться и радоваться тобою, превозносить ласки твои больше, нежели вино; достойно любят тебя!
4 Дщери Иерусалимские! черна я, но красива, как шатры Кидарские, как завесы Соломоновы.
5 Не смотрите на меня, что я смугла, ибо солнце опалило меня: сыновья матери моей разгневались на меня, поставили меня стеречь виноградники, – моего собственного виноградника я не стерегла.
6 Скажи мне, ты, которого любит душа моя: где пасешь ты? где отдыхаешь в полдень? к чему мне быть скиталицею возле стад товарищей твоих?
7 Если ты не знаешь этого, прекраснейшая из женщин, то иди себе по следам овец и паси козлят твоих подле шатров пастушеских.
8 Кобылице моей в колеснице фараоновой я уподобил тебя, возлюбленная моя.
9 Прекрасны ланиты твои под подвесками, шея твоя в ожерельях;
10 золотые подвески мы сделаем тебе с серебряными блестками.
11 Доколе царь был за столом своим, нард мой издавал благовоние свое.
12 Мирровый пучок – возлюбленный мой у меня, у грудей моих пребывает.
13 Как кисть кипера, возлюбленный мой у меня в виноградниках Енгедских.
14 О, ты прекрасна, возлюбленная моя, ты прекрасна! глаза твои голубиные.
15 О, ты прекрасен, возлюбленный мой, и любезен! и ложе у нас – зелень;
16 кровли домов наших – кедры,
17 потолки наши – кипарисы.