1 Tial, fratoj sanktaj, partoprenantaj en ĉiela voko, pripensu la Apostolon kaj Ĉefpastron de nia konfeso, Jesuon,

2 kiu estis fidela al Tiu, kiu nomis lin kiel ankaŭ Moseo en Lia domo.

3 Ĉar ĉi tiu estas rigardita kiel inda je tiom pli granda gloro ol Moseo, kiom pli grandan honoron, ol la domo, havas ĝia stariginto.

4 Ĉar ĉiu domo estas starigita de iu; sed la stariginto de ĉio estas Dio.

5 Kaj Moseo ja estis fidela en Lia tuta domo, kiel servanto, por atestaĵo pri tio, kio estis parolota;

6 sed Kristo, kiel filo super Lia domo; kies domo ni estas, se ni tenos nian kuraĝon kaj la ĝojadon de nia espero firmaj ĝis la fino.

7 Tial, kiel diras la Sankta Spirito: Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

8 Ne obstinigu vian koron, kiel en la indignigo, Kiel en la tago de la tento en la dezerto,

9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Miajn farojn kvardek jarojn.

10 Pro tio Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris:Ili ĉiam estas kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

12 Gardu vin, fratoj, ke ne estu en iu el vi koro malbona de nekredemo, en defalo de la vivanta Dio;

13 sed konsilu unu la alian ĉiutage, dum estas nomate hodiaŭ, por ke neniu el vi estu obstinigita per la trompeco de peko;

14 ĉar ni fariĝis partoprenantoj en Kristo, se la komencon de nia certiĝo ni tenos firma ĝis la fino;

15 dum estas dirite: Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon, Ne obstinigu vian koron, kiel en la indignigo.

16 Ĉar kiuj, aŭskultinte, indignigis? ĉu ne ĉiuj elirintoj el Egiptujo per Moseo?

17 Kaj kontraŭ kiuj Li indignis kvardek jarojn? ĉu ne kontraŭ la pekintoj, kies korpoj falis en la dezerto?

18 Kaj al kiuj Li ĵuris, ke ili ne venos en Lian ripozejon, krom al la neobeantoj?

19 Kaj ni vidas, ke ili pro nekredemo ne povis enveni.

1 Итак, братия святые, участники в небесном звании, уразумейте Посланника и Первосвященника исповедания нашего, Иисуса Христа,

2 Который верен Поставившему Его, как и Моисей во всем доме Его.

3 Ибо Он достоин тем большей славы пред Моисеем, чем большую честь имеет в сравнении с домом тот, кто устроил его,

4 ибо всякий дом устрояется кем–либо; а устроивший все [есть] Бог.

5 И Моисей верен во всем доме Его, как служитель, для засвидетельствования того, что надлежало возвестить;

6 а Христос – как Сын в доме Его; дом же Его – мы, если только дерзновение и упование, которым хвалимся, твердо сохраним до конца.

7 Почему, как говорит Дух Святый, ныне, когда услышите глас Его,

8 не ожесточите сердец ваших, как во время ропота, в день искушения в пустыне,

9 где искушали Меня отцы ваши, испытывали Меня, и видели дела Мои сорок лет.

10 Посему Я вознегодовал на оный род и сказал: непрестанно заблуждаются сердцем, не познали они путей Моих;

11 посему Я поклялся во гневе Моем, что они не войдут в покой Мой.

12 Смотрите, братия, чтобы не было в ком из вас сердца лукавого и неверного, дабы вам не отступить от Бога живаго.

13 Но наставляйте друг друга каждый день, доколе можно говорить: "ныне", чтобы кто из вас не ожесточился, обольстившись грехом.

14 Ибо мы сделались причастниками Христу, если только начатую жизнь твердо сохраним до конца,

15 доколе говорится: "ныне, когда услышите глас Его, не ожесточите сердец ваших, как во время ропота".

16 Ибо некоторые из слышавших возроптали; но не все вышедшие из Египта с Моисеем.

17 На кого же негодовал Он сорок лет? Не на согрешивших ли, которых кости пали в пустыне?

18 Против кого же клялся, что не войдут в покой Его, как не против непокорных?

19 Итак видим, что они не могли войти за неверие.