1 Vortoj de la Predikanto, filo de David, reĝo en Jerusalem.

2 Vantaĵo de vantaĵoj, diris la Predikanto; vantaĵo de vantaĵoj, ĉio estas vantaĵo.

3 Kian profiton havas la homo de ĉiuj siaj laboroj, kiujn li laboras sub la suno?

4 Generacio foriras kaj generacio venas, kaj la tero restas eterne.

5 Leviĝas la suno kaj subiras la suno, kaj al sia loko ĝi rapidas, kaj tie ĝi leviĝas.

6 Iras al sudo kaj reiras al nordo, turniĝas, turniĝas en sia irado la vento, kaj al siaj rondoj revenas la vento.

7 Ĉiuj riveroj iras al la maro, sed la maro ne pleniĝas; al la loko, al kiu la riveroj alfluas, ili alfluas ĉiam denove.

8 Ĉiuj aferoj estas lacigaj, ne povas homo tion eldiri; ne satiĝas la okulo de vidado, kaj ne pleniĝas la orelo de aŭdado.

9 Kio estis, tio estos; kaj kio estis farata, tio estos farata; kaj ekzistas nenio nova sub la suno.

10 Ekzistas io, pri kio oni diras:Vidu, ĉi tio estas nova; sed ĝi estis jam en la eterna tempo, kiu estis antaŭ ni.

11 Ne restis memoro pri la antaŭuloj; kaj ankaŭ pri la posteuloj, kiuj estos, ne restos memoro ĉe tiuj, kiuj estos poste.

12 Mi, Predikanto, estis reĝo super Izrael en Jerusalem.

13 Kaj mi decidis en mia koro esplori kaj ekzameni per la saĝo ĉion, kio fariĝas sub la ĉielo:ĉi tiun malfacilan okupon Dio donis al la homidoj, por ke ili turmentiĝu per ĝi.

14 Mi vidis ĉiujn aferojn, kiuj fariĝas sub la suno; kaj jen, ĉio estas vantaĵo kaj entreprenoj ventaj.

15 Kurbigitan oni ne povas rerektigi, kaj mankantan oni ne povas kalkuli.

16 Mi meditis kun mia koro tiele:Jen mi kreskigis kaj multigis en mi sciencon pli ol ĉiuj, kiuj estis antaŭ mi en Jerusalem; kaj mia koro penetris multon da saĝo kaj scio.

17 Sed kiam mi dediĉis mian koron, por ekkoni la saĝecon kaj ekkoni la malsaĝecon kaj sensencecon, mi eksciis, ke ankaŭ ĉi tio estas ventaĵo.

18 Ĉar ĉe multe da saĝeco estas multe da zorgemeco; kaj, kiu plimultigas siajn sciojn, tiu plimultigas siajn dolorojn.

1 Words of a preacher, son of David, king in Jerusalem:

2 Vanity of vanities, said the Preacher, Vanity of vanities: the whole [is] vanity.

3 What advantage [is] to man by all his labour that he laboureth at under the sun?

4 A generation is going, and a generation is coming, and the earth to the age is standing.

5 Also, the sun hath risen, and the sun hath gone in, and unto its place panting it is rising there.

6 Going unto the south, and turning round unto the north, turning round, turning round, the wind is going, and by its circuits the wind hath returned.

7 All the streams are going unto the sea, and the sea is not full; unto a place whither the streams are going, thither they are turning back to go.

8 All these things are wearying; a man is not able to speak, the eye is not satisfied by seeing, nor filled is the ear from hearing.

9 What [is] that which hath been? it [is] that which is, and what [is] that which hath been done? it [is] that which is done, and there is not an entirely new thing under the sun.

10 There is a thing of which [one] saith: `See this, it [is] new!` already it hath been in the ages that were before us!

11 There is not a remembrance of former [generations]; and also of the latter that are, there is no remembrance of them with those that are at the last.

12 I, a preacher, have been king over Israel in Jerusalem.

13 And I have given my heart to seek and to search out by wisdom concerning all that hath been done under the heavens. It [is] a sad travail God hath given to the sons of man to be humbled by it.

14 I have seen all the works that have been done under the sun, and lo, the whole [is] vanity and vexation of spirit!

15 A crooked thing [one] is not able to make straight, and a lacking thing is not able to be numbered.

16 I -- I spake with my heart, saying, `I, lo, I have magnified and added wisdom above every one who hath been before me at Jerusalem, and my heart hath seen abundantly wisdom and knowledge.

17 And I give my heart to know wisdom, and to know madness and folly: I have known that even this [is] vexation of spirit;

18 for, in abundance of wisdom [is] abundance of sadness, and he who addeth knowledge addeth pain.`