1 Tial, fratoj sanktaj, partoprenantaj en ĉiela voko, pripensu la Apostolon kaj Ĉefpastron de nia konfeso, Jesuon,

2 kiu estis fidela al Tiu, kiu nomis lin kiel ankaŭ Moseo en Lia domo.

3 Ĉar ĉi tiu estas rigardita kiel inda je tiom pli granda gloro ol Moseo, kiom pli grandan honoron, ol la domo, havas ĝia stariginto.

4 Ĉar ĉiu domo estas starigita de iu; sed la stariginto de ĉio estas Dio.

5 Kaj Moseo ja estis fidela en Lia tuta domo, kiel servanto, por atestaĵo pri tio, kio estis parolota;

6 sed Kristo, kiel filo super Lia domo; kies domo ni estas, se ni tenos nian kuraĝon kaj la ĝojadon de nia espero firmaj ĝis la fino.

7 Tial, kiel diras la Sankta Spirito: Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

8 Ne obstinigu vian koron, kiel en la indignigo, Kiel en la tago de la tento en la dezerto,

9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Miajn farojn kvardek jarojn.

10 Pro tio Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris:Ili ĉiam estas kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

11 Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

12 Gardu vin, fratoj, ke ne estu en iu el vi koro malbona de nekredemo, en defalo de la vivanta Dio;

13 sed konsilu unu la alian ĉiutage, dum estas nomate hodiaŭ, por ke neniu el vi estu obstinigita per la trompeco de peko;

14 ĉar ni fariĝis partoprenantoj en Kristo, se la komencon de nia certiĝo ni tenos firma ĝis la fino;

15 dum estas dirite: Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon, Ne obstinigu vian koron, kiel en la indignigo.

16 Ĉar kiuj, aŭskultinte, indignigis? ĉu ne ĉiuj elirintoj el Egiptujo per Moseo?

17 Kaj kontraŭ kiuj Li indignis kvardek jarojn? ĉu ne kontraŭ la pekintoj, kies korpoj falis en la dezerto?

18 Kaj al kiuj Li ĵuris, ke ili ne venos en Lian ripozejon, krom al la neobeantoj?

19 Kaj ni vidas, ke ili pro nekredemo ne povis enveni.

1 Wherefore, holy brethren, partakers of a heavenly calling, consider the apostle and chief priest of our profession, Christ Jesus,

2 being stedfast to Him who did appoint him, as also Moses in all his house,

3 for of more glory than Moses hath this one been counted worthy, inasmuch as more honour than the house hath he who doth build it,

4 for every house is builded by some one, and He who the all things did build [is] God,

5 and Moses indeed [was] stedfast in all his house, as an attendant, for a testimony of those things that were to be spoken,

6 and Christ, as a Son over his house, whose house are we, if the boldness and the rejoicing of the hope unto the end we hold fast.

7 Wherefore, (as the Holy Spirit saith, `To-day, if His voice ye may hear --

8 ye may not harden your hearts, as in the provocation, in the day of the temptation in the wilderness,

9 in which tempt Me did your fathers, they did prove Me, and saw My works forty years;

10 wherefore I was grieved with that generation, and said, Always do they go astray in heart, and these have not known My ways;

11 so I sware in My anger, If they shall enter into My rest -- !`)

12 See, brethren, lest there shall be in any of you an evil heart of unbelief in the falling away from the living God,

13 but exhort ye one another every day, while the To-day is called, that none of you may be hardened by the deceitfulness of the sin,

14 for partakers we have become of the Christ, if the beginning of the confidence unto the end we may hold fast,

15 in its being said, `To-day, if His voice ye may hear, ye may not harden your hearts, as in the provocation,`

16 for certain having heard did provoke, but not all who did come out of Egypt through Moses;

17 but with whom was He grieved forty years? was it not with those who did sin, whose carcasses fell in the wilderness?

18 and to whom did He swear that they shall not enter into His rest, except to those who did not believe? --

19 and we see that they were not able to enter in because of unbelief.