1 Ja kui Tema pühakojast väljus, ütles üks Tema jüngreist Temale: „
2 Siis Jeesus vastas ja ütles talle: „Kas sa vaatad neid suuri hooneid? Ei jäeta siia mitte kivi kivi peale, mida maha ei kistaks!"
3 Ja kui Ta istus
4 „Ūtle meile, millal see sünnib ja mis on tunnuseks, kui see k
5 Aga Jeesus hakkas neile rääkima: „Katsuge, et keegi teid ei eksitaks!
6 Paljud tulevad Minu nimel ning ütlevad: „Mina olen see!" ja eksitavad paljusid.
7 Aga kui te kuulete s
8 Sest rahvas t
9 Aga pidage silmas iseendid: teid antakse ära suurkohtute kätte ja kogudusekodades teid peksetakse, ja teid seatakse maavalitsejate ja kuningate ette Minu pärast neile tunnistuseks.
10 Ja k
11 Aga kui nad teid viivad ja annavad kohtu kätte, ärge muretsege enneaegu, mida teil tuleb rääkida, vaid mis teile antakse sel tunnil, seda rääkige. Sest teie pole rääkijad, vaid Püha Vaim.
12 Ja vend annab surma venna ja isa lapse, ja lapsed hakkavad vastu vanemaile ja saadavad nad surma.
13 Ja teid vihatakse k
14 Kui te siis näete hävituse koletisi seisvat seal, kus see ei peaks seisma - kes seda loeb, see pangu tähele - siis p
15 kes on katusel, ärgu tulgu maha ja ärgu mingu sisse midagi v
16 ja kes on väljal, ärgu mingu tagasi v
17 Aga häda neile, kes on käima peal, ja neile, kes imetavad neil päevil!
18 Aga paluge, et teie p
19 Sest neil päevil on niisugune viletsus, millist ei ole olnud loodu algusest, mille Jumal on loonud, kuni siiamaani, ega tulegi.
20 Ja kui Issand ei lühendaks neid päevi, ei pääseks ükski liha; aga äravalitute pärast, kelled Tema on ära valinud, on Ta need päevad lühendanud.
21 Ja kui siis keegi teile ütleb: „Vaata, siin on Kristus, vaata seal!" ärge uskuge.
22 Sest valekristusi ja valeprohveteid t
23 Aga teie vaadake ette! Mina olen teile k
24 Aga neil päevil pärast seda viletsuseaega pimeneb päike ja kuu ei anna oma valgust;
25 ja taeva tähed peavad taevast maha langema ja vägesid, mis on taevas, k
26 Ja siis nähakse Inimese Poega tulevat pilvedes suure väe ja auhiilgusega.
27 Ja siis Ta läkitab Inglid ja kogub kokku Oma äravalitud neljast tuulest ilmamaa otsast taeva otsani.
28 Aga viigipuust
29 N
30 T
31 Taevas ja maa hävivad, kuid Minu s
32 Aga sellest päevast v
33 Vaadake ette, olge valvel, sest te ei tea, millal see aeg on käes!
34 Otsegu inimene, kes läks v
35 n
36 et ta ei tuleks äkitselt ja ei leiaks teid magavat.
37 Aga mida Ma ütlen teile, ütlen k
1 Ao sair Jesus do templo, disse-lhe um de seus discípulos: Olha, Mestre, que pedras e que edifícios!
2 Disse-lhe Jesus: Vês estes grandes edifícios? não ficará pedra, que não seja derribada.
3 Estando ele sentado no monte das Oliveiras, defronte do templo, perguntaram-lhe em particular Pedro, Tiago, João e André:
4 Dize-nos, quando sucederão estas coisas, e que sinal haverá quando todas elas estiverem para se cumprir?
5 Jesus começou a dizer-lhes: Vede que ninguém vos engane.
6 Muitos virão em meu nome, dizendo: Sou eu; e enganarão a muitos.
7 Quando, porém, ouvirdes falar de guerras e rumores de guerras, não vos assusteis; porque é necessário que assim aconteça, mas não é ainda o fim.
8 Pois se levantará nação contra nação, e reino contra reino. Haverá terremotos em vários lugares, e haverá fomes: estas coisas são o princípio de dores.
9 Estai vós de sobreaviso; pois vos hão de entregar aos tribunais, e sereis açoitados nas sinagogas, e haveis de comparecer diante dos reis e governadores por minha causa, para lhes servir de testemunho.
10 Mas é necessário que primeiro o Evangelho seja pregado a todas as nações.
11 Quando vos conduzirem para vos entregar, não vos preocupeis com o que haveis de dizer, mas falai o que vos for dado naquela hora; porque não sois vós os que falais, mas o Espírito Santo.
12 Um irmão entregará à morte a seu irmão, e um pai a seu filho; os filhos se levantarão contra seus pais e os farão morrer.
13 Sereis também odiados de todos por causa do meu nome; mas aquele que perseverar até o fim, esse será salvo.
14 Quando, porém, virdes a abominação da desolação estar onde não deve (quem lê, entenda), então os que estiverem na Judéia, fujam para os montes;
15 o que se achar no eirado, não desça nem entre para tirar as coisas de sua casa,
16 e o que estiver no campo, não volte para tomar a sua capa.
17 Mas ai das que estiverem grávidas e das que amamentarem naqueles dias!
18 Rogai que não suceda isto no inverno;
19 porque aqueles dias serão de tribulação, tal qual nunca houve desde o princípio da criação por Deus feita até agora, nem haverá jamais.
20 Se o Senhor não abreviasse aqueles dias, ninguém seria salvo; mas por causa dos eleitos, que ele escolheu, os abreviou.
21 Então se alguém vos disser: Eis aqui o Cristo! ou: Ei-lo acolá! não acrediteis;
22 levantar-se-ão falsos Cristos e falsos profetas, e farão milagres e prodígios, para enganar os eleitos, se possível fora.
23 Estai vós de sobreaviso; de antemão vos tenho dito todas as coisas.
24 Mas naqueles dias, depois daquela tribulação, o sol escurecerá, a lua não dará a sua claridade,
25 as estrelas cairão do céu e as potestades celestes serão abaladas.
26 Então será visto o Filho do homem, vindo nas nuvens com grande poder e glória.
27 Ele enviará os anjos e ajuntará os seus eleitos dos quatro ventos, da extremidade da terra à extremidade do céu.
28 Aprendei a parábola tirada da figueira: quando os seus ramos já estiverem tenros, e brotarem folhas, sabeis que está próximo o verão;
29 assim também vós, quando virdes acontecer estas coisas, sabei que ele está próximo, às portas.
30 Em verdade vos digo que não passará esta geração, sem que todas estas coisas se cumpram.
31 Passará o céu e a terra, mas não passarão as minhas palavras.
32 Mas daquele dia ou daquela hora ninguém sabe, nem os anjos no céu, nem o Filho, senão só o Pai.
33 Estai de sobreaviso, vigiai; porque não sabeis quando será o tempo.
34 É como se um homem em viagem num país estranho, tendo deixado a sua casa e tendo dado autoridade aos seus servos, a cada um o seu trabalho, tivesse mandado também ao porteiro que vigiasse.
35 Vigiai, pois; porque não sabeis quando virá o dono da casa, se de tarde, se à meia-noite, se ao cantar do galo, se pela manhã;
36 para que, vindo de repente, não vos ache dormindo.
37 O que digo a vós, digo a todos: Vigiai.