1 Chi si separa dagli altri cerca la propria soddisfazione e s’arrabbia contro tutto ciò ch’è profittevole.

2 Lo stolto prende piacere, non nella prudenza, ma soltanto nel manifestare ciò che ha nel cuore.

3 Quando viene l’empio, viene anche lo sprezzo; e, con la vergogna, viene l’obbrobrio.

4 Le parole della bocca d’un uomo sono acque profonde; la fonte di sapienza è un rivo che scorre perenne.

5 Non è bene aver per l’empio de’ riguardi personali, per far torto al giusto nel giudizio.

6 Le labbra dello stolto menano alle liti, e la sua bocca chiama le percosse.

7 La bocca dello stolto è la sua rovina, e le sue labbra sono un laccio per l’anima sua.

8 Le parole del maldicente son come ghiottonerie, e penetrano fino nell’intimo delle viscere.

9 Anche colui ch’è infingardo nel suo lavoro è fratello del dissipatore.

10 Il nome dell’Eterno è una forte torre; il giusto vi corre, e vi trova un alto rifugio.

11 I beni del ricco son la sua città forte; son come un’alta muraglia… nella sua immaginazione.

12 Prima della rovina, il cuor dell’uomo s’innalza, ma l’umiltà precede la gloria.

13 Chi risponde prima d’aver ascoltato, mostra la sua follia, e rimane confuso.

14 Lo spirito dell’uomo lo sostiene quand’egli è infermo; ma lo spirito abbattuto chi lo solleverà?

15 Il cuore dell’uomo intelligente acquista la scienza, e l’orecchio dei savi la cerca.

16 I regali che uno fa gli apron la strada e gli dànno adito ai grandi.

17 Il primo a perorare la propria causa par che abbia ragione; ma vien l’altra parte, e scruta quello a fondo.

18 La sorte fa cessare le liti e decide fra i grandi.

19 Un fratello offeso è più inespugnabile d’una città forte; e le liti tra fratelli son come le sbarre d’un castello.

20 Col frutto della sua bocca l’uomo sazia il corpo; si sazia col provento delle sue labbra.

21 Morte e vita sono in potere della lingua; chi l’ama ne mangerà i frutti.

22 Chi ha trovato moglie ha trovato un bene e ha ottenuto un favore dall’Eterno.

23 Il povero parla supplicando, il ricco risponde con durezza.

24 Chi ha molti amici li ha per sua disgrazia; ma v’è tale amico, ch’è più affezionato d’un fratello.

1 Kiu apartiĝas, tiu serĉas sian volupton Kaj iras kontraŭ ĉiu saĝa konsilo.

2 Malsaĝulo ne deziras prudenton, Sed nur malkovri sian koron.

3 Kiam venas malvirtulo, Venas ankaŭ malestimo kun honto kaj moko.

4 La vortoj de homa buŝo estas profunda akvo; La fonto de saĝo estas fluanta rivero.

5 Ne estas bone favori malvirtulon, Por faligi virtulon ĉe la juĝo.

6 La lipoj de malsaĝulo kondukas al malpaco, Kaj lia buŝo venigas batojn.

7 La buŝo de malsaĝulo estas pereo por li, Kaj liaj lipoj enretigas lian animon.

8 La vortoj de kalumnianto estas kiel frandaĵoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.

9 Kiu estas senzorga en sia laborado, Tiu estas frato de pereiganto.

10 La nomo de la Eternulo estas fortika turo: Tien kuras virtulo, kaj estas ŝirmata.

11 La havo de riĉulo estas lia fortika urbo, Kaj kiel alta muro en lia imago.

12 Antaŭ la pereo la koro de homo fieriĝas, Kaj antaŭ honoro estas humileco.

13 Kiu respondas, antaŭ ol li aŭdis, Tiu havas malsaĝon kaj honton.

14 La spirito de homo nutras lin en lia malsano; Sed spiriton premitan kiu povas elporti?

15 La koro de saĝulo akiras prudenton, Kaj la orelo de saĝuloj serĉas scion.

16 Donaco de homo donas al li vastecon Kaj kondukas lin al la grandsinjoroj.

17 La unua estas prava en sia proceso; Sed venas lia proksimulo kaj ĝin klarigas.

18 La loto ĉesigas disputojn Kaj decidas inter potenculoj.

19 Malpaciĝinta frato estas pli obstina, ol fortikigita urbo; Kaj disputoj estas kiel rigliloj de turo.

20 De la fruktoj de la buŝo de homo satiĝas lia ventro; Li manĝas la produktojn de siaj lipoj.

21 Morto kaj vivo dependas de la lango; Kaj kiu ĝin amas, tiu manĝos ĝiajn fruktojn.

22 Kiu trovis edzinon, tiu trovis bonon Kaj ricevis favoron de la Eternulo.

23 Per petegado parolas malriĉulo; Kaj riĉulo respondas arogante.

24 Havi multajn amikojn estas embarase; Sed ofte amiko estas pli sindona ol frato.