1 Elihu continua et dit:

2 Attends un peu, et je vais poursuivre, Car j'ai des paroles encore pour la cause de Dieu.

3 Je prendrai mes raisons de haut, Et je prouverai la justice de mon créateur.

4 Sois-en sûr, mes discours ne sont pas des mensonges, Mes sentiments devant toi sont sincères.

5 Dieu est puissant, mais il ne rejette personne; Il est puissant par la force de son intelligence.

6 Il ne laisse pas vivre le méchant, Et il fait droit aux malheureux.

7 Il ne détourne pas les yeux de dessus les justes, Il les place sur le trône avec les rois, Il les y fait asseoir pour toujours, afin qu'ils soient élevés.

8 Viennent-ils à tomber dans les chaînes, Sont-ils pris dans les liens de l'adversité,

9 Il leur dénonce leurs oeuvres, Leurs transgressions, leur orgueil;

10 Il les avertit pour leur instruction, Il les exhorte à se détourner de l'iniquité.

11 S'ils écoutent et se soumettent, Ils achèvent leurs jours dans le bonheur, Leurs années dans la joie.

12 S'ils n'écoutent pas, ils périssent par le glaive, Ils expirent dans leur aveuglement.

13 Les impies se livrent à la colère, Ils ne crient pas à Dieu quand il les enchaîne;

14 Ils perdent la vie dans leur jeunesse, Ils meurent comme les débauchés.

15 Mais Dieu sauve le malheureux dans sa misère, Et c'est par la souffrance qu'il l'avertit.

16 Il te retirera aussi de la détresse, Pour te mettre au large, en pleine liberté, Et ta table sera chargée de mets succulents.

17 Mais si tu défends ta cause comme un impie, Le châtiment est inséparable de ta cause.

18 Que l'irritation ne t'entraîne pas à la moquerie, Et que la grandeur de la rançon ne te fasse pas dévier!

19 Tes cris suffiraient-ils pour te sortir d'angoisse, Et même toutes les forces que tu pourrais déployer?

20 Ne soupire pas après la nuit, Qui enlève les peuples de leur place.

21 Garde-toi de te livrer au mal, Car la souffrance t'y dispose.

22 Dieu est grand par sa puissance; Qui saurait enseigner comme lui?

23 Qui lui prescrit ses voies? Qui ose dire: Tu fais mal?

24 Souviens-toi d'exalter ses oeuvres, Que célèbrent tous les hommes.

25 Tout homme les contemple, Chacun les voit de loin.

26 Dieu est grand, mais sa grandeur nous échappe, Le nombre de ses années est impénétrable.

27 Il attire à lui les gouttes d'eau, Il les réduit en vapeur et forme la pluie;

28 Les nuages la laissent couler, Ils la répandent sur la foule des hommes.

29 Et qui comprendra le déchirement de la nuée, Le fracas de sa tente?

30 Voici, il étend autour de lui sa lumière, Et il se cache jusque dans les profondeurs de la mer.

31 Par ces moyens il juge les peuples, Et il donne la nourriture avec abondance.

32 Il prend la lumière dans sa main, Il la dirige sur ses adversaires.

33 Il s'annonce par un grondement; Les troupeaux pressentent son approche.

1 Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

2 Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

3 Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

4 Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

5 Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

6 Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

7 Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

8 Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

9 Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

10 Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

11 Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

12 Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

13 La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

14 Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

15 Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

16 Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

17 Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

18 Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

19 Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

20 Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

21 Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

22 Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

23 Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri:Vi agis maljuste?

24 Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

25 Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

26 Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

27 Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

28 Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

29 Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

30 Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

31 Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

32 Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

33 Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.