1 Eu, Paulo, escrevo esta carta — eu que fui chamado para ser apóstolo, não por pessoas ou por meio de uma pessoa, mas por Jesus Cristo e por Deus, o Pai, que ressuscitou Jesus da morte. 2 Todos os irmãos que estão aqui comigo mandam saudações às igrejas da Galácia.
3 Que a graça e a paz de Deus, o nosso Pai, e do Senhor Jesus Cristo estejam com vocês!
4 Em obediência à vontade do nosso Deus e Pai, Cristo se entregou para ser morto a fim de tirar os nossos pecados e assim nos livrar deste mundo mau. 5 A Deus seja a glória para todo o sempre! Amém!
6 Estou muito admirado com vocês, pois estão abandonando tão depressa aquele que os chamou por meio da graça de Cristo e estão aceitando outro evangelho. 7 Na verdade não existe outro evangelho, porém eu falo assim porque há algumas pessoas que estão perturbando vocês, querendo mudar o evangelho de Cristo. 8 Mas, se alguém, mesmo que sejamos nós ou um anjo do céu, anunciar a vocês um evangelho diferente daquele que temos anunciado, que seja amaldiçoado! 9 Pois já dissemos antes e repetimos: se alguém anunciar um evangelho diferente daquele que vocês aceitaram, que essa pessoa seja amaldiçoada! 10 Por acaso eu procuro a aprovação das pessoas? Não! O que eu quero é a aprovação de Deus. Será que agora estou querendo agradar as pessoas? Se estivesse, eu não seria servo de Cristo.
11 Meus irmãos, eu afirmo a vocês que o evangelho que eu anuncio não é uma invenção humana. 12 Eu não o recebi de ninguém, e ninguém o ensinou a mim, mas foi o próprio Jesus Cristo que o revelou para mim.
13 Vocês ouviram falar de como eu costumava agir quando praticava a religião dos judeus. Sabem como eu perseguia sem dó nem piedade a Igreja de Deus e fazia tudo para destruí-la. 14 Quando praticava essa religião, eu estava mais adiantado do que a maioria dos meus patrícios da minha idade e seguia com mais zelo do que eles as tradições dos meus antepassados.
15 Porém Deus, na sua graça, me escolheu antes mesmo de eu nascer e me chamou para servi-lo. E, quando ele resolveu 16 revelar para mim o seu Filho a fim de que eu anunciasse aos não judeus a boa notícia a respeito dele, eu não fui pedir conselhos a ninguém. 17 E também não fui até Jerusalém para falar com aqueles que eram apóstolos antes de mim. Pelo contrário, fui para a região da Arábia e depois voltei para Damasco. 18 Três anos depois, fui até Jerusalém para pedir informações a Pedro e fiquei duas semanas com ele. 19 E não falei com nenhum outro apóstolo, a não ser com Tiago, irmão do Senhor.
20 O que estou escrevendo a vocês é verdade. Deus sabe que não estou mentindo.
21 Depois fui para as regiões da Síria e da Cilícia. 22 Durante esse tempo as pessoas das igrejas da Judeia não me conheciam pessoalmente. 23 Elas somente tinham ouvido o que outros diziam: "Aquele que antes nos perseguia está anunciando agora a fé que no passado tentava destruir!" 24 E louvavam a Deus por minha causa.
1 Paulus, ä Aposchtel nit vu Mensche, au nit durch ä Mensch, sundern durch Jesus Chrischtus un Gott, d Vada (Babbe), der nen uferweckt het vu d Dote,
2 un alli Breda, de bi ma(mir) sin, a de Gmeinde in Galatien:
3 Gnade isch mit äich un Friede vu Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus,
4 der sich selba fir unsri Sinde hige het, daß sa(er) uns(us) rettet vu d jetzige, bese Welt nohch rem Wille Gottes, unsares Vada (Babbe);
5 däm isch Ehri vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.
6 Mich wundaret, daß ihr äich so bald abwimmle len vu dem, der äich bruefe het in de Gnade Chrischti, zue nem andere Evangelium,
7 obwohl`s doch kei andres git; nur daß ä baar do sin, de äich vuwirre un wen des Evangelium Chrischti umkehre.
8 Aba au wenn ma(mir) odr ä Engel vum Himmel äich ä Evangelium predige däte, des andascht isch, als ma(mir)`s äich predigt hän, der isch vufluecht.
9 We ma(mir) ebe gsait hän, so sag i(ich) abamols: Wenn jemads äich ä Evangelium predigt, andascht als ihr`s gregt hän, der isch vufluecht.
10 Predig i(ich) denn etzed Mensche odr Gott zleb? Odr suech i(ich) Mensche gfällig z si? Wenn i(ich) noh Mensche gfällig wär, so wär i(ich) Chrischti Knecht nit.
11 Denn i(ich) doe äich kund, lebi Breda, daß des Evangelium, des vu ma(mir) predigt isch, nit vu menschlicha Art isch.
12 Denn i(ich) ha`s nit vu nem Mensch gregt odr glernt, sundern durch ä Offenbarig Jesus Chrischti.
13 Denn ihr hän jo ghärt vu minem Läbä freher im Judentum, we i(ich) ganz de Gmeinde Gottes vufolgt un sie z himache vusuecht ha
14 un ibatrif im Judentum vieli in minem Alta in minem Volk wit un ha geifat ganz fir de Satzige vu d Vädare.
15 Als ses aba Gott gfalle het, der mi vu klei uf a üsgsondert un durch sini Gnade bruefe het,
16 daß sa(er) si Bue offenbart in ma(mir), dmit i(ich) nen durchs Evangelium vukindige soll unda d Heide, do ha i(ich) mi nit erscht mit Fleisch un Bloet bschbroche,
17 gang au nit nuf nohch Jerusalem zue däne, de vor ma(mir) Aposchtel ware, sundern zeht nohch Arabien un kehr wieda zruck nohch Damaskus.
18 Dnohch, dräi Johr schpeta, kumm i(ich) nuf nohch Jerusalem, um Kephas kennezlerne, un blieb fuchzehn Däg bi nem.
19 Vu d andere Aposchtel aba sieh i(ich) keine üßa Jakobus, vum Herrn d Brueda.
20 Was i(ich) äich aba schrieb - lueg, Gott weißes, i(ich) leg nit!
21 Dnohch kumm i(ich) in de Lända Syrien un Zilizien.
22 Ich war aba unbekannt vu a Gsicht a d christliche Gmeinde in Judäa.
23 Sie hän nur ghärt : Der uns(us) freher vufolgt het, der predigt etzed d Glaube, den na(er) freher hizmache vusuecht het,
24 un priese Gott iba mi.