1 Toquem as cornetas no monte Sião,
deem um grito de alarme no monte de Deus!
Trema de medo, povo de Judá,
pois está chegando o Dia do Senhor.
2 Será um dia de escuridão e trevas,
um dia de nuvens negras.
Os gafanhotos avançam
como um exército enorme e poderoso,
como uma nuvem escura que cobre as montanhas.
Nunca houve uma coisa assim no passado
e no futuro nunca mais haverá.
3 Eles devoram tudo, como se fossem fogo,
como o fogo que queima e destrói.
Antes de chegarem, a terra é como um paraíso;
mas, depois de passarem, ela parece um deserto.
Os gafanhotos acabam com tudo!
4 Eles parecem cavalos
e correm como cavalos de guerra.
5 Vêm saltando no alto das montanhas,
fazendo barulho como carros de guerra,
como galhos secos estalando no fogo.
São como um enorme exército
posto em ordem de combate.
6 Eles vão avançando, e todo mundo treme,
todos ficam pálidos de medo.
7 Eles atacam como soldados valentes;
correm, sobem pelos muros
e continuam sempre avançando.
Marcham em linha reta
8 e não empurram uns aos outros,
pois cada um segue o seu caminho.
Marcham sempre em frente,
e não há armas que possam fazê-los parar.
9 Eles atacam a cidade,
sobem pelas paredes das casas
e entram pelas janelas como ladrões.
10 Avançam sem parar, e a terra treme,
o céu estremece,
o sol e a lua se escurecem,
e as estrelas deixam de brilhar.
11 À frente do seu exército,
o Senhor dá ordens em alta voz.
O exército é enorme,
e os soldados são valentes!
Como é terrível o Dia do Senhor!
Quem poderá suportá-lo?
12 O Senhor Deus diz:
"Mas agora voltem para mim com todo o coração,
jejuando, chorando e se lamentando.
13 Em sinal de arrependimento,
não rasguem as roupas,
mas sim o coração."
Voltem para o Senhor, nosso Deus,
pois ele é bondoso e misericordioso;
é paciente e muito amoroso
e está sempre pronto a mudar de ideia e não castigar.
14 Talvez o Senhor, nosso Deus,
mude de ideia e abençoe o seu povo,
dando-lhe boas colheitas.
Então vocês poderão apresentar a Deus
ofertas de alimento e de vinho.
15 Toquem as trombetas no monte Sião!
Anunciem um dia santo de jejum
e convoquem o povo para se reunir no Templo!
16 Reúnam todo o povo
e mandem que eles se purifiquem.
Que venham todos, velhos e crianças
e até as criancinhas de peito!
Que os recém-casados saiam de casa
e venham ao Templo também!
17 E vocês, sacerdotes,
que no pátio do Templo servem a Deus, o Senhor,
chorem e façam esta oração:
"Ó Deus, não castigues o teu povo!
Não nos humilhes diante dos outros povos
para que eles não caçoem de nós
e perguntem: ‘Onde está o Deus de vocês?’ "
18 Então o Senhor mostrou o seu grande amor para com a sua terra e teve pena do seu povo. 19 E respondeu:
"Agora, vou lhes dar cereais, vinho e azeite;
assim vocês comerão e ficarão satisfeitos.
Nunca mais deixarei que os outros povos caçoem de vocês.
20 Enxotarei para longe de vocês a praga de gafanhotos que vem do Norte
e os jogarei no deserto.
Os gafanhotos que vêm na frente serão jogados no mar Morto,
e os que vêm atrás cairão no mar Mediterrâneo.
Os gafanhotos mortos, aos montões, vão apodrecer e cheirar mal.
Eu vou fazer grandes coisas!
21 "Alegrem-se, ó campos, e não tenham medo,
pois eu, o Senhor, fiz grandes coisas!
22 Animais selvagens, não fiquem com medo,
pois o capim vai ficar verde,
as árvores darão frutas,
e haverá muito figo e muita uva.
23 "Alegrem-se, moradores de Jerusalém,
pois eu, o Senhor, o Deus de vocês, fiz grandes coisas.
Eu lhes dei chuvas no tempo certo,
as do outono e as da primavera,
muita chuva, como no passado.
24 A colheita de trigo será boa,
e haverá muito vinho e muito azeite.
25 Devolverei tudo o que vocês perderam
quando eu mandei as enormes nuvens de gafanhotos,
que, como exércitos, destruíram as colheitas.
26 Vocês terão comida até não querer mais
e louvarão o Senhor, seu Deus,
que derramou tantas bênçãos sobre vocês.
E o meu povo nunca mais será humilhado.
27 Vocês ficarão sabendo que eu estou com vocês;
saberão que eu, o Senhor, sou o seu Deus
e que não há nenhum outro Deus.
E o meu povo nunca mais será humilhado."
28 O Senhor diz ao seu povo:
"Depois disso, eu derramarei o meu Espírito sobre todas as pessoas:
os filhos e as filhas de vocês anunciarão a minha mensagem;
os velhos sonharão, e os moços terão visões.
29 Até sobre os escravos e as escravas
eu derramarei o meu Espírito naqueles dias.
30 Farei com que apareçam coisas espantosas no céu e na terra:
haverá sangue, e fogo, e nuvens de fumaça.
31 O sol ficará escuro,
e a lua se tornará cor de sangue,
antes que chegue o grande e terrível Dia do Senhor."
32 Então todo aquele que pedir a ajuda do Senhor será salvo. Pois o Senhor prometeu que todos os que não tiverem sido destruídos estarão no monte Sião, em Jerusalém. Aqueles que o Senhor escolheu serão salvos.
1 Fújjátok meg a kürtöt a Sionon, fújjatok riadót szent hegyemen! Reszkessen az ország minden lakosa, mert jön az ÚR napja, bizony, közel van már!
2 Sötétség és ború napja az, felhő és homály napja, mint a hegyekre terülő szürkület. Jön egy nagy és hatalmas nép, hozzá hasonló nem volt még soha, és ezután sem lesz többé, míg csak emberek élnek.
3 Előtte tűz emészt, utána láng perzsel. Előtte Éden kertje az ország, utána sivár pusztaság. Nem menekül meg tőle semmi.
4 Olyan az alakjuk mint a lovaké, úgy száguldanak mint a lovasok.
5 Amikor a hegycsúcsokon ugrálnak, olyan zajt csapnak, mint a harci kocsik, vagy mint amikor lángoló tűz ropog, ha a tarlót égeti. Olyanok, mint egy hatalmas sereg, amely felsorakozott a harcra.
6 Rettegnek tőle a népek, minden arc elsápad.
7 Száguldanak, mint a vitézek, fölhágnak a kőfalakra, mint a harcosok. Mindegyik a maga útján halad, nem tér le ösvényéről.
8 Nem taszigálják egymást, mindegyik a maga útján jár. A fegyvereken is keresztültörnek, nem lehet föltartóztatni őket.
9 Megrohanják a várost, futkosnak a várfalon, behatolnak a házakba, az ablakokon keresztül bemennek, mint a tolvaj.
10 Reszket előtte a föld, megrendül az ég. A nap és a hold elsötétül, a csillagok elvesztik fényüket.
11 Az ÚR mennydörög serege előtt. Roppant nagy a tábora, hatalmas parancsának a végrehajtója. Nagy és igen félelmetes az ÚRnak a napja! Ki bírja ki azt!?
12 De még most is így szól az ÚR: Térjetek meg hozzám teljes szívvel, böjtölve, sírva és gyászolva!
13 Szíveteket szaggassátok meg, ne a ruhátokat, úgy térjetek meg Istenetekhez, az ÚRhoz! Mert kegyelmes és irgalmas ő, türelme hosszú, szeretete nagy, és megbánja, még ha veszedelmet hoz is.
14 Ki tudja, hátha most is megbánja, és áldást hagy maga után? Hozzatok étel- és italáldozatot Isteneteknek, az ÚRnak!
15 Fújjátok meg a kürtöt a Sionon! Tartsatok szent böjtöt, hirdessétek ki, hogy ünnep lesz.
16 Gyűjtsétek össze a népet, tartsatok szent gyűlést, gyűjtsétek össze a véneket, gyűjtsétek össze a gyermekeket, még a csecsemőket is! Jöjjön ki lakásából a vőlegény, a menyasszony is a szobájából!
17 A templomcsarnok és az oltár között sírjanak a papok, az ÚR szolgái! Így szóljanak: Szánd meg URam, népedet, ne engedd, hogy gyalázzák örökségedet! Ne csúfolhassák őket a pogányok! Miért mondanák a népek között: Hol van az ő Istenük?
18 Szánalomra indult az ÚR országa iránt, és könyörült népén.
19 Így szól népéhez az ÚR: Most már adok nektek gabonát, mustot és olajat, hogy jóllakjatok vele. Nem engedem többé, hogy gyalázzanak titeket a pogányok.
20 Messze űzöm tőletek az északi ellenséget. Sivár és puszta földre űzöm el őket, elejét a keleti tengerbe, végét pedig a nyugati tengerbe. Fölszáll a bűze, fölszáll hullaszaga, bármily nagy pusztítást vitt is véghez.
21 Ne félj, termőföld! Vigadj és örülj, mert az ÚR nagy tetteket vitt véghez.
22 Ne féljetek, mezei vadak, mert kizöldülnek a puszta legelői, mert a fák gyümölcsöt hoznak, a fügefa és szőlő gazdagon terem.
23 Sion fiai, vigadjatok és örüljetek, mert Istenetek, az ÚR megadta nektek a szükséges esőt, záport hullat rátok ősszel és tavasszal, mint régen.
24 Megtelnek majd a szérűk gabonával, bőven ömlik a sajtókból a must és az olaj.
25 Kárpótollak azokért az évekért, amelyekben pusztított a sáska, a szöcske, a cserebogár és a hernyó: az a nagy sereg, amelyet rátok küldtem.
26 Ehettek majd jóllakásig, és dicséritek az ÚRnak, Isteneteknek a nevét, mert csodát tett veletek. Nem kell szégyenkeznie népemnek soha többé.
27 Akkor megtudjátok, hogy én Izráellel vagyok, és hogy én, az ÚR, vagyok a ti Istenetek, senki más! Nem kell szégyenkeznie népemnek soha többé.
28 Azután kitöltöm majd lelkemet minden emberre. Fiaitok és leányaitok prófétálni fognak, véneitek álmokat álmodnak, ifjaitok látomásokat látnak.
29 Még a szolgákra és szolgálókra is kitöltöm lelkemet abban az időben.
30 Csodás jeleket mutatok az égen és a földön: vért, tüzet és füstoszlopokat.
31 A nap elsötétül, a hold vérvörös lesz, mielőtt eljön az ÚR nagy és félelmetes napja.
32 De megmenekül mindenki, aki segítségül hívja az ÚR nevét, mert a Sion hegyén és Jeruzsálemben lesz a menedék az ÚR ígérete szerint, és azok menekülnek meg, akiket elhív az ÚR.