A Canção de Moisés

1 Então Moisés e os israelitas cantaram esta canção a Deus, o Senhor:

Cantarei ao Senhor

porque ele conquistou

uma vitória maravilhosa;

ele jogou os cavalos e os cavaleiros

dentro do mar.

2 O Senhor é o meu forte defensor;

foi ele quem me salvou.

Ele é o meu Deus, e eu o louvarei.

Ele é o Deus do meu pai,

e eu cantarei a sua grandeza.

3 O Senhor é um guerreiro;

o seu nome é Senhor.

4 Ele jogou no mar o exército egípcio

e os seus carros de guerra;

os seus melhores oficiais se afogaram

no mar Vermelho.

5 O mar profundo os cobriu;

como uma pedra eles foram até o fundo.

6 A tua mão direita, ó Senhor,

tem um poder terrível;

ela despedaça o inimigo.

7 Como é maravilhosa a tua vitória!

Derrotas os teus inimigos

e com a tua ira furiosa

tu os queimas como se fossem palha.

8 Tu sopraste, e as águas se amontoaram;

as ondas se levantaram como muralhas,

e o fundo do mar ficou duro como gelo.

9 Os inimigos disseram:

"Nós iremos atrás deles

e os alcançaremos;

pegaremos todas as coisas

que são deles

e ficaremos com tudo o que quisermos.

Com as nossas espadas

nós os mataremos."

10 Porém tu, ó Senhor, sopraste,

e os egípcios se afogaram;

afundaram como chumbo no mar bravo.

11 Não há outro deus como tu,

ó Senhor!

Quem é santo e majestoso como tu?

Quem pode fazer os milagres

e as maravilhas que fazes?

12 Estendeste a mão direita,

e a terra engoliu

os que nos perseguiam.

13 Por causa do teu amor

tu guiaste o povo que salvaste;

com o teu grande poder

tu os levaste para a tua terra santa.

14 Os povos ouviram falar do que fizeste

e estão tremendo de medo.

Os filisteus ficaram apavorados.

15 Os chefes dos edomitas

estão assustados,

os poderosos moabitas

perderam a coragem,

e todos os cananeus estão tremendo.

16 O medo e o terror caíram sobre eles.

Eles viram o teu grande poder

e ficaram parados

como se fossem pedras

até que tivesse passado o teu povo,

o povo que livraste da escravidão.

17 Tu levarás o teu povo

para viver no teu monte,

o lugar, ó Senhor,

que escolheste para morar,

o Templo que tu mesmo construíste.

18 O Senhor Deus será rei

para todo o sempre!

A Canção de Míriam

19 Os israelitas atravessaram o mar em terra seca. Porém, quando os carros de guerra dos egípcios, com os seus cavalos e cavaleiros, entraram no mar, o Senhor Deus fez com que as águas voltassem e os cobrissem.

20 A profetisa Míriam, que era irmã de Arão, pegou um pandeiro, e todas as mulheres a acompanharam, tocando pandeiro e dançando. 21 E Míriam cantou para elas assim:

Cantem ao Senhor

porque ele conquistou

uma vitória gloriosa;

ele jogou os cavalos e os cavaleiros

dentro do mar.

As águas amargas

22 Aí Moisés levou o povo de Israel do mar Vermelho para o deserto de Sur. Eles caminharam três dias no deserto e não acharam água. 23 Então chegaram a um lugar chamado Mara, porém não puderam beber a água dali porque era amarga. Por isso aquele lugar era chamado de Mara . 24 O povo reclamou com Moisés e perguntou:

— O que vamos beber?

25 Então Moisés, em voz alta, pediu socorro a Deus, o Senhor, e o Senhor lhe mostrou um pedaço de madeira. Moisés jogou a madeira na água, e a água ficou boa de beber.

Foi nesse lugar que o Senhor Deus deu leis aos israelitas e os pôs à prova. 26 Ele disse:

— Se vocês prestarem atenção no que eu digo, se fizerem o que é certo e se guardarem os meus mandamentos, eu não os castigarei com nenhuma das doenças que mandei contra os egípcios. Eu sou o Senhor, que cura vocês.

27 Depois os israelitas chegaram a Elim, onde havia doze fontes de água e setenta palmeiras. E acamparam ali, perto da água.

1 Katahi ka waiata a Mohi ratou ko nga tama a Iharaira i tenei waiata ki a Ihowa, a ka whakahua, ka mea, Ka waiata ahau ki a Ihowa, he hira noa atu hoki tona kororia: ko te hoiho raua ko tona kaieke, kua panga e ia ki te moana.

2 Ko Ihowa toku kaha, taku waiata, ko ia ano hoki hei whakaora moku: ko toku Atua tenei, a maku ia e whakakororia; ko te Atua o toku papa, a maku ia e whakanui.

3 He tangata whawhai a ihowa: ko Ihowa tona ingoa.

4 Ko nga hariata a Parao, me tana ope, kua maka e ia ki te moana: ko ana rangatira whiriwhiri toremi iho ki te Moana Whero.

5 Taupokina iho ratou e nga wai hohonu; totohu ana ratou ki te rire, ano he kamaka.

6 Ka whai kororia tou ringa matau, e Ihowa, mo te kaha: na tou ringa, e Ihowa i mongamonga ai te hoa whawhai.

7 Na te nui o tou kaha ka turakina e koe te hunga i whakatika mai ra ki a koe: te whakaputanga o tou riri, pau katoa ratou, me he tumutumu otaota.

8 Na te hau hoki o tou ihu i haupu ai nga wai; i tu ake nga roma, ano he puranga, a whakatotoka ana te rire i te takere o te moana.

9 I mea te hoariri, Ka whai atu ahau, ka hopu, ka tuwha i nga taonga; ka na toku ngakau i a ratou; ka unuhia taku hoari, ma toku ringa ratou e huna.

10 I pupuhi atu koe ki tau hau, taupokina iho ratou e te moana; totohu iho ratou, ano he mata, i nga wai nui.

11 Ko wai o nga atua hei rite mou, e Ihowa? ko wai hei rite mou, e whakamoemititia nei mo te tapu, e wehingia nei, e whakapaingia nei, e mahi nei i nga mea whakamiharo?

12 I totoro atu tou ringa matau, horomia ana ratou e te whenua.

13 Na tou atawhai i arahina mai ai e koe te iwi kua hokona nei e koe; na tou kaha i aratakina ai ratou e koe ki tou nohoanga tapu.

14 Ka rongo nga iwi, ka tuiri: mau tonu te matapouri ki nga tangata o Pirihitia.

15 No reira i ohorere ai nga rangatira o Eroma: ko nga tangata nunui o Moapa, mau tonu te wiri ki a ratou; memeha noa nga tangata katoa o Kanaana.

16 Tau ana ki a ratou te tuiri me te wehi: ma te nui o tou ringa e tu tonu ai ratou, ano he kohatu, kia pahemo ra ano tou iwi, e Ihowa, kia pahemo ra ano tenei iwi kua hokona nei e koe.

17 Mau ratou e kawe atu, e whakatupu ki te maunga, ki tou kainga o mua iho, ki te wahi, e Ihowa, i hanga e koe hei nohoanga mou, ki te wahi tapu, e te Ariki, i whakapumautia e ou ringa.

18 Hei kingi a Ihowa ake ake.

19 I haere hoki nga hoiho a Parao, me ana hariata, me ana hoia eke hoiho ki te moana, a na Ihowa i whakahoki nga wai o te moana ki runga ki a ratou: tena ko nga tama a Iharaira, i haere ra te wahi maroke, i waenga moana.

20 A ka tango a Miriama poropiti, tuahine o Arona, i te timipera ki tona ringa; a haere atu ana nga wahine katoa i muri i a ia me nga timipera, me te kanikani ano ratou.

21 A i whakahokia e Miriama ta ratou, Waiata ki a Ihowa, he hira noa atu hoki tona kororia; nana hoki te hoiho raua ko tona kaieke i whiu ki te moana.

22 A arahina atu ana e Mohi a Iharaira i te Moana Whero, a ka haere ratou ki te koraha o Huri: a e toru nga ra i haere ai ratou i te koraha, a kihai i kitea he wai.

23 Na ka tae ratou ki Mara, kihai hoki i ahei te inu i nga wai o Mara; he kawa hoki: na reira i huaina ai tona ingoa ko Mara.

24 Na ka amuamu te iwi ki a Mohi, ka mea, Ko te aha hei inu ma matou?

25 Na ka karanga ia ki a Ihowa; a ka whakakitea mai he rakau e Ihowa ki a ia, a panga ana e ia ki nga wai, na, ka reka nga wai: i homai e ia he ture ki a ratou i reira, me tetahi ritenga; i whakamatauria ratou e ia ki reira.

26 I mea hoki ia, Ki te rongo marie koe ki te reo o Ihowa, o tou Atua, a ka mahi i te mea tika ki tana titiro, a ka whai taringa ki ana whakahau, ka pupuri hoki i ana tikanga katoa, e kore rawa tetahi o aua mate i whakapangia ki nga Ihipiana e ahau, e whakapangia atu e ahau ki a koe; ko Ihowa hoki ahau e whakaora nei i a koe.

27 Na ka tae ratou ki Erimi, kotahi tekau ma rua nei nga puna wai i reira, me nga nikau e whitu tekau; a ka noho ratou ki reira, ki te taha o nga wai.