1 Et ego, fratres, non potui vobis loqui quasi spiritalibus sed qua si carnalibus, tamquam parvulis in Christo.
2 Lac vobis potum dedi, non escam, nondum enim poteratis. Sed ne nunc quidem potestis,
3 adhuc enim estis carnales. Cum enim sit inter vos zelus et contentio, nonne carnales estis et secundum hominem ambulatis?
4 Cum enim quis dicit: " Ego quidem sum Pauli ", alius autem: " Ego Apollo , nonne homines estis?
5 Quid igitur est Apollo? Quid vero Paulus? Ministri, per quos credidistis, et unicuique sicut Dominus dedit.
6 Ego plantavi, Apollo rigavit, sed Deus incrementum dedit;
7 itaque neque qui plantat, est aliquid, neque qui rigat, sed qui incrementum dat, Deus.
8 Qui plantat autem et qui rigat unum sunt; unusquisque autem propriam mercedem accipiet secundum suum laborem.
9 Dei enim sumus adiutores: Dei agri cultura estis, Dei aedificatio estis.
10 Secundum gratiam Dei, quae data est mihi, ut sapiens architectus fundamentum posui; alius autem superaedificat. Unusquisque autem videat quomodo superaedificet;
11 fundamentum enim aliud nemo potest ponere praeter id, quod positum est, qui est Iesus Christus.
12 Si quis autem superaedificat supra fundamentum aurum, argentum, lapides pretiosos, ligna, fenum, stipulam,
13 uniuscuiusque opus manifestum erit; dies enim declarabit: quia in igne revelatur, et uniuscuiusque opus quale sit ignis probabit.
14 Si cuius opus manserit, quod superaedificavit, mercedem accipiet;
15 si cuius opus arserit, detrimentum patietur, ipse autem salvus erit, sic tamen quasi per ignem.
16 Nescitis quia templum Dei estis, et Spiritus Dei habitat in vobis?
17 Si quis autem templum Dei everterit, evertet illum Deus; templum enim Dei sanctum est, quod estis vos.
18 Nemo se seducat; si quis videtur sapiens esse inter vos in hoc saeculo, stultus fiat, ut sit sapiens.
19 Sapientia enim huius mundi stultitia est apud Deum. Scriptum est enim: Qui apprehendit sapientes in astutia eorum ";
20 et iterum: Dominus novit cogitationes sapientium,quoniam vanae sunt ".
21 Itaque nemo glorietur in hominibus. Omnia enim vestra sunt,
22 sive Paulus sive Apollo sive Cephas sive mundus sive vita sive mors sive praesentia sive futura, omnia enim vestra sunt,
23 vos autem Christi, Christus autem Dei.
1 Eu, irmãos, não vos pude falar como a espirituais, mas como a carnais, como a criancinhas em Cristo.
2 Leite vos dei a beber, não vos dei comida; porque ainda não podíeis.
3 Ainda agora não podeis, porque ainda sois carnais. Porquanto havendo entre vós ciúmes e contendas, não é assim que sois carnais e andais segundo o homem?
4 Pois se um disser: Eu sou de Paulo; outro, porém: Eu de Apolo; não é assim que sois homens?
5 Que é, então, Apolo? e que é Paulo? Servos por quem crestes, e isto conforme o Senhor deu a cada um.
6 Eu plantei, Apolo regou; mas Deus deu o crescimento;
7 de modo que nem o que planta é alguma coisa, nem o que rega, mas Deus que dá o crescimento.
8 Ora o que planta e o que rega são uma mesma coisa, porém cada um receberá a sua recompensa segundo o seu trabalho.
9 Pois somos cooperadores de Deus; vós sois lavoura de Deus, edifício de Deus.
10 Segundo a graça de Deus, que me foi dada, lancei o fundamento como sábio construtor; e outro edifica sobre ele. Porém veja cada um como edifica sobre ele.
11 Pois ninguém pode pôr outro fundamento senão o que foi posto, que é Jesus Cristo.
12 Contudo se alguém edifica sobre o fundamento um edifício de ouro, de prata, de pedras preciosas, de madeira, de feno, de palha,
13 manifesta se tornará a obra de cada um; pois o dia a demonstrará, porque ele é revelado em fogo; e qual seja a obra de cada um, o próprio fogo o provará.
14 Se permanecer a obra do que a sobreedificou, esse receberá recompensa;
15 se a obra de alguém se queimar, sofrerá ele dano; mas o tal será salvo, todavia como através do fogo.
16 Não sabeis que sois santuário de Deus, e que o Espírito de Deus habita em vós?
17 Se alguém destrói o santuário de Deus, Deus o destruirá; pois o santuário de Deus, que sois vós, santo é.
18 Ninguém se engane a si mesmo; se alguém entre vós se julga sábio neste mundo, faça-se estulto, para se fazer sábio.
19 Pois a sabedoria deste mundo é estultícia diante de Deus. Porquanto está escrito: Ele que apanha os sábios na sua astúcia
20 e outra vez: O Senhor conhece os raciocínios dos sábios, que são vãos.
21 Portanto ninguém se glorie nos homens; porque todas as coisas são vossas,
22 ou seja Paulo, ou Apolo, ou Cefas, ou o mundo, ou a vida, ou a morte, ou as coisas presentes, ou as futuras; tudo é vosso,
23 e vós de Cristo, e Cristo de Deus.