1 De idolothytis autem, scimus quia omnes scientiam habemus. Scientia inflat, caritas vero aedificat.

2 Si quis se existimat scire aliquid, nondum cognovit, quemadmodum oporteat eum scire;

3 si quis autem diligit Deum, hic cognitus est ab eo.

4 De esu igitur idolothytorum, scimus quia nullum idolum est in mundo, et quod nullus deus nisi Unus.

5 Nam et si sunt, qui dicantur dii sive in caelo sive in terra, si quidem sunt dii multi et domini multi,

6 nobis tamen unus Deus Pater, ex quo omnia et nos in illum, et unus Dominus Iesus Christus, per quem omnia et nos per ipsum.

7 Sed non in omnibus est scientia; quidam autem consuetudine usque nunc idoli quasi idolothytum manducant, et conscientia ipsorum, cum sit infirma, polluitur.

8 Esca autem nos non commendat Deo; neque si non manducaverimus, deficiemus, neque si manducaverimus, abundabimus.

9 Videte autem, ne forte haec licentia vestra offendiculum fiat infirmis.

10 Si enim quis viderit eum, qui habet scientiam, in idolio recumbentem, nonne conscientia eius, cum sit infirma, aedificabitur ad manducandum idolothyta?

11 Peribit enim infirmus in tua scientia, frater, propter quem Christus mortuus est!

12 Sic autem peccantes in fratres et percutientes conscientiam eorum infirmam, in Christum peccatis.

13 Quapropter si esca scandalizat fratrem meum, non manducabo carnem in aeternum, ne fratrem meum scandalizem.

1 Quanto às coisas sacrificadas aos ídolos, sabemos que todos temos ciência. A ciência incha, mas a caridade edifica;

2 se alguém pensa que conhece alguma coisa, não a conhece ainda como convém conhecer;

3 mas se alguém ama a Deus, esse é conhecido por ele.

4 Quanto, pois, ao comer das viandas sacrificadas aos ídolos, sabemos que um ídolo nada é no mundo, e que não há outro Deus senão só um.

5 Pois ainda que há os que se chamam deuses, quer no céu quer na terra (como há muitos deuses e muitos senhores),

6 para nós, contudo, há um só Deus, o Pai, de quem são todas as coisas, e para quem nós existimos; e um só Senhor, Jesus Cristo, por quem são todas as coisas, e nós outros por ele.

7 Todavia nem em todos há esse conhecimento; mas alguns, acostumados até agora com o ídolo, comem como de viandas sacrificadas a um ídolo; e a consciência deles, sendo fraca, é contaminada.

8 A comida, porém, não nos recomendará a Deus: não somos piores, se não comermos.

9 Mas vede que essa liberdade vossa não venha de alguma forma a ser pedra de tropeço para os fracos.

10 Pois se alguém te vir a ti que tens ciência, sentado à mesa em templo de ídolo, não será a consciência do tal, sendo ele fraco, animada a comer das coisas sacrificadas aos ídolos?

11 Pois pela tua ciência perece aquele que é fraco, teu irmão por quem Cristo morreu.

12 Assim pecando vós contra os irmãos e ferindo a sua consciência quando é fraca, pecais contra Cristo.

13 Por isso se a comida serve de pedra de tropeço a meu irmão, jamais comerei carne, para que eu não sirva de pedra de tropeço a meu irmão.