1 Factum est autem, postquam mortuus est Saul, ut David re verteretur a caede Amalec et maneret in Siceleg dies duos.

2 In die autem tertia apparuit homo veniens de castris Saul veste conscissa et pulvere aspersus caput; et, ut venit ad David, cecidit super faciem suam et adoravit.

3 Dixitque ad eum David: " Unde venis? ". Qui ait ad eum: " De castris Israel fugi ".

4 Et dixit ad eum David: " Quid enim factum est? Indica mihi ". Qui ait: " Fugit populus ex proelio, et multi corruentes e populo mortui sunt; sed et Saul et Ionathan filius eius interierunt ".

5 Dixitque David ad adulescentem, qui nuntiabat ei: " Unde scis quia mortuus est Saul et Ionathan filius eius? ".

6 Et ait adulescens, qui narrabat ei: " Casu veni in montem Gelboe, et Saul incumbebat super hastam suam. Porro currus et equites appropinquabant ei,

7 et conversus post tergum suum vidensque me vocavit. Cui cum respondissem: Adsum,

8 dixit mihi: "Quisnam es tu?". Et dixi ad eum: Amalecites ego sum.

9 Et locutus est mihi: "Sta super me et interfice me, quoniam tenent me angustiae, et adhuc tota anima mea in me est".

10 Stansque super eum occidi illum; sciebam enim quod vivere non poterat post ruinam. Et tuli diadema, quod erat in capite eius, et armillam de brachio illius et attuli ad te dominum meum huc ".

11 Apprehendens autem David vestimenta sua scidit omnesque viri, qui erant cum eo;

12 et planxerunt et fleverunt et ieiunaverunt usque ad vesperam super Saul et super Ionathan filium eius et super populum Domini et super domum Israel, quod corruissent gladio.

13 Dixitque David ad iuvenem, qui nuntiaverat ei: " Unde es? ". Qui respondit: " Filius hominis advenae Amalecitae ego sum ".

14 Et ait ad eum David: " Quare non timuisti mittere manum tuam, ut occideres christum Domini? ".

15 Vocansque David unum de pueris ait: " Accedens irrue in eum ". Qui percussit illum, et mortuus est.

16 Et ait ad eum David: " Sanguis tuus super caput tuum; os enim tuum locutum est adversum te dicens: "Ego interfeci christum Domini" ".

17 Planxit autem David planctum huiuscemodi super Saul et super Ionathan filium eius;

18 et praecepit, ut docerent filios Iudae canticum Arcus, sicut scriptum est in libro Iusti, et ait:

19 " Incliti, o Israel, super montes tuos interfecti,quomodo ceciderunt fortes!

20 Nolite annuntiare in Gethneque annuntietis in compitis Ascalonis,ne forte laetentur filiae Philisthim,ne exsultent filiae incircumcisorum.

21 Montes Gelboe, nec ros nec pluviae veniant super vos,neque sint agri oblationum!Quia ibi abiectus est clipeus fortium,clipeus Saul, quasi non esset unctus oleo.

22 A sanguine interfectorum, ab adipe fortiumarcus Ionathan numquam rediit retrorsum,et gladius Saul non est reversus inanis.

23 Saul et Ionathan amabiles et decori in vita sua,in morte quoque non sunt divisi,aquilis velociores, leonibus fortiores.

24 Filiae Israel, super Saul flete,qui vestiebat vos coccino in deliciis, qui praebebat ornamenta aurea cultui vestro.

25 Quomodo ceciderunt fortes in proelio!Ionathan in excelsis tuis occisus est.

26 Doleo super te, frater mi Ionathan,suavis nimis mihi;mirabilis amor tuus mihisuper amorem mulierum.

27 Quomodo ceciderunt fortes,et perierunt arma bellica! ".

1 Sucedeu depois da morte de Saul que, voltando Davi de ferir os amalequitas e estando já dois dias em Ziclague,

2 ao terceiro dia veio do arraial de Saul um homem com os vestidos rasgados e a cabeça coberta de terra. Tanto que chegou a Davi, prostrou-se em terra e fez-lhe uma reverência.

3 Perguntou-lhe Davi: Donde vens? Ele lhe respondeu: Escapei do arraial de Israel.

4 Disse-lhe Davi: Como foi lá isso? Rogo-te que mo digas. Ele respondeu: O povo fugiu da batalha, e muitos caíram e morreram; Saul e seu filho Jônatas também pereceram.

5 Disse Davi ao moço que lhe dava estas novas: Como sabes que são mortos Saul e seu filho Jônatas?

6 Respondeu o moço que lhe dava a notícia: Achei-me por acaso sobre o monte de Gilboa; eis que Saul se firmava sobre a sua lança, e os carros e os cavaleiros se avizinhavam dele.

7 Olhando ele para trás, viu-me e chamou-me. Eu disse: Eis-me aqui.

8 Ele me perguntou: Quem és tu? Eu lhe respondi: Sou amalequita.

9 Ele me disse: Chega-te a mim, e mata-me; pois sinto-me tomado duma vertigem, porque toda a minha vida ainda está em mim.

10 Cheguei-me a ele e matei-o, pois bem sabia que ele não podia viver depois que tinha caído. Tomei a coroa que estava na sua cabeça e o bracelete do seu braço, e trouxe-os aqui ao meu senhor.

11 Então pegou Davi nos seus vestidos e os rasgou, e assim fizeram todos os homens que estavam com ele.

12 Prantearam, choraram e jejuaram até a tarde por Saul, e por Jônatas, seu filho, e pelo povo de Jeová e pela casa de Israel, porque haviam caído à espada.

13 Davi perguntou ao moço que lhe trouxera a notícia: Dondes és tu? Respondeu ele: Eu sou filho de um peregrino amalequita.

14 Davi disse-lhe: Como não tiveste medo de estender a mão para matares ao ungido de Jeová?

15 Então chamou Davi a um dos seus moços e lhe disse: Vai, e lança-te sobre ele. Ele o feriu, de sorte que morreu.

16 Disse-lhe Davi: O teu sangue caia sobre a tua cabeça, porque a tua própria boca deu testemunho contra ti, dizendo: Eu matei o ungido de Jeová.

17 Fez Davi este cântico fúnebre sobre Saul e sobre seu filho

18 (ordenou que ensinassem aos filhos de Judá o cântico do arco), o qual está escrito no livro de Jasar.

19 A tua glória, Israel, foi morta sobre os teus altos! Como caíram os teus valorosos!

20 Não o noticieis em Gate, Nem o publiqueis nas praças de Ascalom; Não suceda alegrarem-se os filhos dos filisteus, Não suceda exultarem os filhos dos incircuncidados.

21 Montes de Gilboa, Não caia sobre vós nem orvalho, nem chuva, nem haja campos que produzam ofertas, Pois ali foi arrojado com desprezo o escudo dos heróis, O escudo de Saul, não ungido com óleo.

22 Do sangue dos feridos, da gordura dos heróis, Nunca recuou o arco de Jônatas, Nem voltou vazia a espada de Saul.

23 Saul e Jônatas, amados e amáveis, Na sua vida e na sua morte não se separaram; Eram mais ligeiros do que as águias, Mais fortes do que os leões.

24 Filhas de Israel, chorai sobre Saul, Que vos vestia de escarlata deliciosamente, Que vos punha sobre os vestidos adornos de ouro.

25 Como caíram os valorosos no meio da peleja! Jônatas foi morto sobre os teus altos.

26 Por ti estou angustiado, meu irmão Jônatas. Tu eras as minhas delícias; Maravilhoso me era o teu amor, Ultrapassando o amor de mulheres.

27 Como caíram os valorosos, E pereceram as armas guerreiras!