1 Haec ostendit mihi Dominus Deus:et ecce canistrum pomorum.

2 Et dixit: " Quid tu vides, Amos? ".Et dixi: " Canistrum pomorum ".Et dixit Dominus ad me: Venit finis super populum meum Israel;non adiciam ultra ignoscere ei.

3 Et lugent cantatrices palatii in die illa,dicit Dominus Deus;multa erunt cadavera,in omni loco proicientur: silentium.

4 Audite hoc, qui conteritis pauperemet deficere facitis egenos terrae,

5 dicentes: "Quando transibit neomenia,et venumdabimus merces?Et sabbatum, et aperiemus frumentum,ut imminuamus mensuram et augeamus siclumet supponamus stateras dolosas,

6 ut possideamus in argento egenoset pauperem pro calceamentiset quisquilias frumenti vendamus?"".

7 Iuravit Dominus in superbia Iacob: Non obliviscar in perpetuum omnia opera eorum.

8 Numquid super isto non commovebitur terra,et lugebit omnis habitator eius,et ascendet quasi fluvius universa,fervebit et decrescet quasi flumen Aegypti?

9 Et erit: in die illa,dicit Dominus Deus,occidere faciam solem in meridieet tenebrescere faciam terram in die luminis

10 et convertam festivitates vestras in luctumet omnia cantica vestra in planctum;et inducam super omnes lumbos saccumet super omne caput calvitium;et ponam eam quasi luctum unigenitiet novissima eius quasi diem amarum.

11 Ecce dies veniunt,dicit Dominus,et mittam famem in terram;non famem panis neque sitim aquae,sed audiendi verbum Domini ".

12 Et fugient a mari usque ad mare;et ab aquilone usque ad orientem circuibunt,quaerentes verbum Domini,et non invenient.

13 In die illa deficient virgines pulchraeet adulescentes in siti.

14 Qui iurant in delicto Samariaeet dicunt: " Vivit Deus tuus, Dan! "et " Vivit via, Bersabee! ",et cadent et non resurgent ultra.